Dla mnie tragiczna. Autor próbował napisać o wszystkim i w końcu wyszło o niczym. Atrakcyjna może dla 13-latków. Nie polecam!

Dla mnie tragiczna. Autor próbował napisać o wszystkim i w końcu wyszło o niczym. Atrakcyjna może dla 13-latków. Nie polecam!

„Moim jedynym pragnieniem jest być w pełni obecnym i otwartym na świat taki, jaki jest. Aby korzystać w pełni z każdej sekundy życia, ostatecznym krokiem będzie rezygnacja z mojego ego.”
(„Dusza świata” F. Lenoir)

Zachęcona lekturą „Kryształowego serca” zakupiłam kolejną książkę francuskiego filozofa i przyznam szczerze zmęczyła mnie. Dlaczego? Z powodu nadmiaru. Nadmiaru treści przy niedoborze formy. Opowieść, którą zawiera jest następująca, w przededniu ogromnej katastrofy, która ma dotknąć całą ziemię Dusza Świata, która można rozumieć jako Mądrość Wszechświata, czy Skarbnicę Wiedzy Uniwersalnej, w nadprzyrodzony sposób skupia w jednym miejscu, w klasztorze tybetańskim, siedmiu wybitnych mędrców siedmiu wielkich tradycji duchowych. Zostali oni zgromadzeni, by ocalić to, co najcenniejsze na ich ścieżce. Fabuła to zaledwie pretekst i nie o nią chodzi w tej książce, choć oczywiście ma ważną, symboliczną rolę, bowiem skupia soczewkę naszej uwagi na treściach przekazywanych przez duchowe autorytety.

Wiedziałam, że ta książka w zasadzie jest zbiorem mądrości i mądrościowych opowieści z różnych kultur, to akurat mi się w niej podobało, choć ich zagęszczenie i ilość była po prostu niepokojąca. Momentami brakowało mi oddechu. W trakcie lektury miałam skojarzenia z „Prorokiem” Gibrana, albo z koanami buddyjskimi, autor ubrał w prostą fabułę zbiór myśli, opowiastek, istny wysyp różnorakich mądrości.
Brakowało mi w tej książce tylko jednej rzeczy- umiaru. Lenoir dzieli przekazywaną wiedzę na tematy – znajdziemy tam siedem mądrości, to także przypomina układ „Proroka”. Przeczytamy tam rozdział o sensie życia, o samopoznaniu, o doskonaleniu… To nie jest w żadnym wypadku poradnik, ani książka psychologiczna, może być jednak przydatna dla osób szukających dróg duchowych, znalazłam w niej sporo inspiracji, wynotowałam kilka cytatów.
Książki Lenoira adresowane są do młodzieży, jestem jednak pewna, że i dorośli- odporni na filozofię instant- mogą wynieść z tej lektury pożytek.
Zastanowiła mnie popularność tego typu literatury we Francji, mam poczucie, że w Polsce autor obszedłby z dwadzieścia wydawnictw nim ktoś odważyłby się wydać jego dzieła, być może wynika to z naszych kompleksów i przekonania, że tylko ważne głębokie, dramatyczne tematy dobrze się sprzedadzą lub w opozycji całkiem proste, płytkie i wzruszające…
Mądrość sprzedaje się źle, podobnie jak poezja. I nie jest to specyfika naszych czasów…

Czytając Lenoira czasami sama czułam się zażenowana, że czytam takie banały… zaraz potem odkrywałam coś, co zawstydzało mój sceptycyzm i cynizm. Jeśli Sokrates, Budda, Jezus, Lao Tsy mówili banały to ta książka jest ich pełna, bo autor garściami czerpie z mądrości wyżej wspomnianych.
To piękna książka, którą należy czytać sercem, powoli ją sobie dawkować, przyjęcie w całości grozi cukrzycą albo utratą przytomności. Polecam porcjować ją sobie z umiarem!

„Nikt nie może zmienić życia, ale każdy może zmienić swoje osobiste przekonania i swoje osobiste doświadczenie. Szczęście i nieszczęście jest w nas. Raj i piekło istnieją tylko w nas”.
(„Dusza świata” F. Lenoir)

„Moim jedynym pragnieniem jest być w pełni obecnym i otwartym na świat taki, jaki jest. Aby korzystać w pełni z każdej sekundy życia, ostatecznym krokiem będzie rezygnacja z mojego ego.”
(„Dusza świata” F. Lenoir)

Zachęcona lekturą „Kryształowego serca” zakupiłam kolejną książkę francuskiego filozofa i przyznam szczerze zmęczyła mnie. Dlaczego? Z powodu nadmiaru. Nadmiaru...

Bardzo przyjemna i mądra książka. Dla osób w każdym wieku. Polecam zapoznać się z jej treścią, bo przecież każdy chce dobrze żyć...

Bardzo przyjemna i mądra książka. Dla osób w każdym wieku. Polecam zapoznać się z jej treścią, bo przecież każdy chce dobrze żyć...

Ta książka to kompendium zasad pozwalających żyć pełnią życia. Jak być prawy człowiekiem. Jak być człowiekiem.
Książka napisana w bardzo przestępny i ciekawy sposób ale nie będąca poradnikiem.

Bardzo polecam

Ta książka to kompendium zasad pozwalających żyć pełnią życia. Jak być prawy człowiekiem. Jak być człowiekiem.
Książka napisana w bardzo przestępny i ciekawy sposób ale nie będąca poradnikiem.

Bardzo polecam

Jako pierwsza mam okazję napisać opinię tej książce. Do jej przeczytania przysłużyła się pani bibliotekarka, gdy usłyszała, że spodobała mi się książka pt. "Jesteś cudem". Jest to moja pierwsza książka tego autora i na chwilę obecną obawiam się, że kolejne jej nie przebiją. O tym, że Świat jest niszczony namacalnie, jak i duchowo pewnie większość osób już wie, ale co dalej? Unikać tematu czy może polepszyć jakość swojego życia z bierności w aktywność? Ta książka nie uczy o religii, jak również nie przekonuje do innych wyznań.
Ona po prostu zawiera rady, które może zastosować każdy. Jeśli zebrać ludzi różnych religii to obawiam się, że każdy uparcie trwałby przy swojej, a co jeśli zapytamy anonimowo jak powinno się żyć, aby tego życia nie zmarnować na pasywności? Książkę można pochłonąć w godzinę, ale warto mimo 170 stron dać jej kilka dni. Może akurat 7, aby nie skończyć jej w trybie ekspresowym i pozbawić się wyciągnięcia pożytecznych wniosków.

Jako pierwsza mam okazję napisać opinię tej książce. Do jej przeczytania przysłużyła się pani bibliotekarka, gdy usłyszała, że spodobała mi się książka pt. "Jesteś cudem". Jest to moja pierwsza książka tego autora i na chwilę obecną obawiam się, że kolejne jej nie przebiją. O tym, że Świat jest niszczony namacalnie, jak i duchowo pewnie większość osób już wie, ale co dalej?...