Dla mnie najlepsza książka tej autorki, po prostu rewelacja!

Dla mnie najlepsza książka tej autorki, po prostu rewelacja!

Recenzja w całości na https://czytadlapegrota.blogspot.com

Nie napiszę niczego odkrywczego stwierdzając, że to lektura dla kobiet. W końcu Lucinda Riley pisała dla kobiet i o kobietach. Do tej pory przeczytałam wiele jej powieści. Nie mogę pochwalić się lekturą wszystkich, ale większość jest już za mną. Dlatego z całą odpowiedzialnością i pewnością stwierdzam, że „Róża Północy” to najpiękniejsza powieść autorki. Według mnie pobiła nawet kultową sagę „Siedem sióstr”. Oczywiście to subiektywna opinia i możecie się z nią nie zgodzić, ale dla mnie „Róża Północy” jest numerem jeden! Dlaczego? Za co tak bardzo pokochałam tę historię?

Lucinda Riley napisała historię niezwykłą. „Róża Północy” to wciągająca powieść o szukaniu swojej przeszłości. To historia, w której znajdziemy różne oblicza miłości. Następujące po sobie wydarzenia wciągają czytelnika tak bardzo, że zapomina o całym świecie, o gotującym się obiedzie czy o innych obowiązkach. Dlatego zacznijcie czytać dopiero wtedy, kiedy naprawdę możecie tej lekturze poświęcić więcej niż chwilę ;) I nie mówcie, że nie ostrzegałam ;)

W powieści znajdziemy wachlarz uczuć i jest to nie tylko wspomniana przeze mnie miłość. Mamy tu także przywiązanie, nadzieję, która przenosi góry, ale także zawiść i zemstę. Autorka w genialny sposób wykreowała postaci. Do tej pory nie umiem zdecydować, której z nich oddałam swoje serce. Uwielbiam wszystkich bohaterów, bez wyjątku!

Język powieści jest przepiękny. Przez książkę dosłownie się płynie i pomimo dość sporej objętości przeczytałam ją w dwa dni. Fabuła rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych. Autorka znana jest z tego, że stosuje retrospekcję – cofnięcie się w czasie i myślę, że również dzięki temu jej powieści mają taką siłę przebicia i tak duże grono odbiorców. I nawet jeśli język którym się posługuje jest wyidealizowany, a fabuła czasami mało realistyczna, to ja taką Lucindę Riley szanuję i uwielbiam.

Recenzja w całości na https://czytadlapegrota.blogspot.com

Nie napiszę niczego odkrywczego stwierdzając, że to lektura dla kobiet. W końcu Lucinda Riley pisała dla kobiet i o kobietach. Do tej pory przeczytałam wiele jej powieści. Nie mogę pochwalić się lekturą wszystkich, ale większość jest już za mną. Dlatego z całą odpowiedzialnością i pewnością stwierdzam, że „Róża...

Nawet nie wiem, kiedy dotarłam do końca książki. Audiobooki ratują mi życie, kiedy nie mam czasu, żeby usiąść ;)
Przecudowna opowieść o sile, ale też niezwykłej zawiłości miłości i jej różnych obliczach, których nieodpowiednie motywacje mogą prowadzić do tragedii.
Książka o wierze w dobro drugiego człowieka, o niezwykłej nadziei, o wierze w siebie i swoją intuicję.
Życie może być niezwykle przewrotne i okrutne, ale często jest to wina ludzi, których możemy spotkać na swojej drodze, a to czego doświadczamy, powinno uczyć nas wyciągania wniosków i wykorzystania odpowiednich nauk w przyszłości.
Niezwykle głęboka analiza psychiki człowieka, wielowątkowość, siła emanująca z wnętrza bohaterów, elementy baśniowe tak wciągają człowieka w treść, że ciężko się oderwać.
Niezwykle cudownie przedstawione kreacje kobiet i to wszystkich! w tej książce skłaniają do zastanowienia się nad sensem życia i poświęcenia - lub nie - dla dobra innych istot.
Autorka zwraca uwagę, że postępowanie jednych pokoleń może rzutować na następne, raniąc przy tym niewinne osoby.
Wielokrotnie łezka zakręciła mi się w oku. Jestem bardzo przejęta po przeczytaniu na przemian ze słuchaniem tej książki. Jest tak bogata i barwna, że jakby była słoikiem, to wylewałyby się z niej na boki strugi emocji. Przepiękna!

Nawet nie wiem, kiedy dotarłam do końca książki. Audiobooki ratują mi życie, kiedy nie mam czasu, żeby usiąść ;)
Przecudowna opowieść o sile, ale też niezwykłej zawiłości miłości i jej różnych obliczach, których nieodpowiednie motywacje mogą prowadzić do tragedii.
Książka o wierze w dobro drugiego człowieka, o niezwykłej nadziei, o wierze w siebie i swoją intuicję.
Życie...

Ach.... cóż to była za przyjemność czytania/słuchania tej przepięknej historii. Kolejna książka Lucindy, która skradła mi serce, autorka ubiera opowieści we wszystkie odcienie uczuć i emocji, są tak barwne i prawdziwe, zawsze mi żal, że się kończą, i tęsknię, choć jeszcze nie dotarłam do końca. Niezmiernie mi przykro, że Pani Riley, już nigdy nic nie napisze, tym bardziej, że to była ostatnia książka z jej dorobku pisarskiego, jaką przeczytałam. Była pisarką, jedyną w swoim rodzaju, nie ma drugiej takiej. Róża północy, jak i pozostałe jej powieści, zabłysły w moim sercu i myślach na zawsze.

Ach.... cóż to była za przyjemność czytania/słuchania tej przepięknej historii. Kolejna książka Lucindy, która skradła mi serce, autorka ubiera opowieści we wszystkie odcienie uczuć i emocji, są tak barwne i prawdziwe, zawsze mi żal, że się kończą, i tęsknię, choć jeszcze nie dotarłam do końca. Niezmiernie mi przykro, że Pani Riley, już nigdy nic nie napisze, tym bardziej,...

Świetna książka lubianej przeze mnie pisarki. Wiele jej książek już za mną i chociaż jedne są bardziej wciągające od drugich, ta pozycja plasuje się wysoko na liście tych które podobały mi się bardziej! Polecam.

Świetna książka lubianej przeze mnie pisarki. Wiele jej książek już za mną i chociaż jedne są bardziej wciągające od drugich, ta pozycja plasuje się wysoko na liście tych które podobały mi się bardziej! Polecam.

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Wspaniała, wzruszająca i wciągająca historia napisana pięknym językiem. Polecam.

Jak zwykle u Pani Riley piękna historia trzymająca w napięciu, napisana w pięknym stylu. Choć za dużo w niej ludzkiej podłości.
Jestem zachwycona każdą jej powieścią szkoda, że więcej nie napisze a miała tylko 54 lat.

Jak zwykle u Pani Riley piękna historia trzymająca w napięciu, napisana w pięknym stylu. Choć za dużo w niej ludzkiej podłości.
Jestem zachwycona każdą jej powieścią szkoda, że więcej nie napisze a miała tylko 54 lat.

Riley ma swój styl - wprawdzie nieco wyidealizowany ;) ale nie nudny i to chyba największa zaleta jej książek. Ja sięgam po jej prozę, jak chcę odpocząć - tak leniwie bardzo.

Riley ma swój styl - wprawdzie nieco wyidealizowany ;) ale nie nudny i to chyba największa zaleta jej książek. Ja sięgam po jej prozę, jak chcę odpocząć - tak leniwie bardzo.

Cudownie się czyta.

Cudownie się czyta.

Podoba mi się, jak wszystkie dotychczas przeczytane książki Lucindy Riley, chociaż nie sposób nie zauważyć, że są one wszystkie napisane według tego samego schematu - z podziałem na teraźniejszość i przeszłość. W teraźniejszości zawsze pojawiają się ludzie na życiowym zakręcie, ale zawsze dziwnym zbiegiem okoliczności znajdują się w miejscu, które w jakiś sposób okazuje się dla nich ważne, bo albo odkrywają tam samych siebie albo tajenie z przeszłości. Jeśli zaś chodzi o przeszłość, w powieściach autorki pojawiają się podobne motywy - wielka posiadłość rodu liczącego kilkaset lat (obecnie ta posiadłość koniecznie podupadająca, często też brak perspektyw na przedłużenie rodu),zakazana miłość (której na drodze stają społeczne konwenanse, rodzinne zobowiązania i jakaś konserwatywna/bigoteryjna postać),wojna w tle, a to wszystko okraszone garścią egzotyki i spowite zapachem rzadkiego kwiatu. Mimo tego wszystkiego powieść wciąga i bardzo dobrze się ją czyta. Tutaj chyba szczególnie urzekło mnie przedstawienie życia elit w Indiach (w końcu kto nie lubi czasem poczytać o niemalże baśniowym życiu księżniczek). Ogólnie bardzo polecam, chociaż dobrze robić sobie dłuższe przerwy między kolejnymi powieściami autorki.

Podoba mi się, jak wszystkie dotychczas przeczytane książki Lucindy Riley, chociaż nie sposób nie zauważyć, że są one wszystkie napisane według tego samego schematu - z podziałem na teraźniejszość i przeszłość. W teraźniejszości zawsze pojawiają się ludzie na życiowym zakręcie, ale zawsze dziwnym zbiegiem okoliczności znajdują się w miejscu, które w jakiś sposób okazuje się...