Michael Robotham
,,Uprowadzona"

Pewnej nocy detektyw Vincent Ruiz zostaje znaleziony w Tamizie, z rana postrzałową. Nie wie dlaczego się tam znalazł ani dlaczego jest ranny. Jedyne co pamięta, to historia zaginionej sprzed trzech lat dziewczynki imieniem Mickey Carlyle. Detektyw jednak uważa, że dziewczyna dalej żyje i jest zdania aby wszcząć ponowne śledztwo w tej sprawie. Nikt mu nie wierzy że względu na zanik pamięci z powodu wypadku. Na pomoc przychodzi mu psycholog Joe, który pomaga mu nie tylko w sprawie ponownego zbadania sprawy ale także odzyskać pamięć. Czy Ruiz stanie na wysokości zadania? Czy zaginiona dziewczynka sprzed trzech lat faktycznie nie została zamordowana i dalej żyje? Czy pod wpływem psychologa, Ruiz będzie mógł przed sobą samym pokonać swoją ukryta w nim prawdę z przeszłości? Odpowiedzi na te pytania znajdują się w książce ,,Uprowadzona".


Powieść Michael'a Robotham'a jest intrygująca i bardzo ciekawa. Od swego początku autor daje czytelnikowi powód do zadawania pytań: ,,Jak to się stało?" budząc przy tym ciekawość. Akcja toczy się wolnym torem lecz nie powolnym. W każdym rozdziale po kolei główny bohater jak i my jako czytelnicy dochodzimy do różnych faktów, które rzekomo są prawda ale nie zawsze prawdziwą. Przy każdej możliwej sposobności możemy dowiedzieć się więcej. A gdy już akcja zaczyna nabierać tempa nie kończy się zbyt szybko, lecz płynie dalej kończąc z wielkim przytupem. Przez co czytając ma się wrażenie uczestniczenia razem z detektywem w rozwikłaniu zagadki zaginięcia Mickey. Sądzę, że cała fabuła i koncepcja na tę powieść jest bardzo realna, budząca wiele emocji, odczuć, a także siejąca niekiedy grozę i tajemniczość. Ciekawy pomysł na napisanie takiej książki, poruszający kwestie związane z zaginięciem dzieci.

Jeśli chodzi o bohaterów to bardzo polubiłam detektywa Ruiza. Sądzę, że jest to bardzo pozytywna osoba, która jeśli ma swój cel dąży do niego do końca. Stara się sumiennie wykonywać swoją pracę ale także wie, że nie każdy fakt jest prawdą. Sam musi przeanalizować wszystko żeby wiedzieć co jest właściwe, co ma sens. Nie spocznie póki nie dowie się prawdy i nie rozwikła zagadki. Nawet jeśli musiałby wszcząć ponowne śledztwo na własne ryzyko.

Książka spodobała mi się bardzo. Przyjemnie się ją czytało, nie odczuwałam żadnej nudy, czy też zbędnych, niepotrzebnych kwestii w powieści. Autor w bardzo interesujący i tajemniczy sposób zaciekawia czytelnika. Wszystko ma swój bieg wydarzeń aby też my jako czytający mogli sami zabawić się w detektywa i spróbowali rozwikłać zagadki. Dzięki czemu klimat książki staje się jeszcze bardziej fenomenalny i intrygujący. Na pewno jeszcze raz sięgnę po inne książki tego autora.
Polecam koniecznie osobom, które uwielbiają kryminały i uwielbiają sami siebie podstawić jako detektywa.

Michael Robotham
,,Uprowadzona"

Pewnej nocy detektyw Vincent Ruiz zostaje znaleziony w Tamizie, z rana postrzałową. Nie wie dlaczego się tam znalazł ani dlaczego jest ranny. Jedyne co pamięta, to historia zaginionej sprzed trzech lat dziewczynki imieniem Mickey Carlyle. Detektyw jednak uważa, że dziewczyna dalej żyje i jest zdania aby wszcząć ponowne śledztwo w tej...

Trochę przedobrzone, ale autorowi udało się stworzyć niepokojący klimat. Nie polecam, nie odradzam.

Trochę przedobrzone, ale autorowi udało się stworzyć niepokojący klimat. Nie polecam, nie odradzam.

Thriller z dość pogmatwaną fabułą, nieoczekiwanymi i szybkimi zwrotami akcji. Nie przepadam za taką formą - wolę, jak wszystko jest rozwiązywane powoli i logicznie. W tej książce wszystkiego było za dużo. Wiele opisanych sytuacji było wyolbrzymionych i wręcz nieprawdopodobnych. Gościu z postrzeloną nogą w stanie bardzo złym budzi się w szpitalu. Długo tam nie zabawia, bo szybko postanawia wyjść o własnych siłach. Nikt go nie zatrzymuje. Po chwili znajduje się z jakimś zupełnie innym miejscu, nie za bardzo wiadomo jak. Po czym znowu znajduje się gdzieś indziej, tak, jakby się teleportował. Do tej pory nie wiem jakim cudem mu się to udało i jakim cudem miał siłę jeździć po mieście (z pomocą przyjaciół) i zbierać informacje, by rozwiązać dwie zagadki: co się działo przed utratą jego pamięci i czy zaginiona dziewczynka rzeczywiście żyje. Nie zabrakło oczywiście złego bohatera ze złej Rosji (czy ci autorzy naprawdę nie mają już lepszych kandydatów ma mafiozów? Bo to już jest nudne). Ogólnie książka może być, ale czytałam lepsze.

Thriller z dość pogmatwaną fabułą, nieoczekiwanymi i szybkimi zwrotami akcji. Nie przepadam za taką formą - wolę, jak wszystko jest rozwiązywane powoli i logicznie. W tej książce wszystkiego było za dużo. Wiele opisanych sytuacji było wyolbrzymionych i wręcz nieprawdopodobnych. Gościu z postrzeloną nogą w stanie bardzo złym budzi się w szpitalu. Długo tam nie zabawia, bo...

O zniknięciu małej dziewczynki i skomplikowanym śledztwie. Niestety, książka jest nudnawa.

O zniknięciu małej dziewczynki i skomplikowanym śledztwie. Niestety, książka jest nudnawa.

dobry kryminał. naprawdę wciągający. detektyw opiera swoje śledztwo na intuicji.

dobry kryminał. naprawdę wciągający. detektyw opiera swoje śledztwo na intuicji.

Zaginiona dziewczynka, postrzelony w nogę detektyw wyciągnięty z wody z zanikiem pamięci odnośnie wydarzeń sprzed wypadku, upierający się, że uważana za zmarłą dziewczynka żyje, działający na własną rękę bo nikt mu nie wierzy, bandzior, który domaga się od bohatera zwrotu okupu i psycholog Joe, który pomaga policjantowi odzyskać wspomnienia - brzmi nawet nieźle, prawda? Tak właściwie mamy tutaj składniki na dobrą powieść kryminalną z dużym potencjałem.
Niestety tak nie jest. Jeśli miałabym podsumować jednym słowem - książka jest po prostu nudna, opisy nie są tak plastyczne jak być powinny, a same przygody mające na celu stopniowe odsłanianie zdarzeń sprawiają, że zaczyna się ziewać, sam sposób narracji nie przyciąga uwagi czytelnika.
Jedynym jasnym punktem jest wspomniany przeze mnie psycholog Joe i przeprowadzane przez niego sesje - postać dość dobrze nakreślona, te momenty były naprawdę fajne. Trochę ciekawiej robi się już pod koniec książki gdy wiemy co się wydarzyło, akcja nabiera odrobinę tempa i zakończenie może zaskoczyć. Może, ale nie musi jeśli ktoś się domyśli o co chodziło.
Książkę czytało mi się długo i ciężko. Naprawdę istnieją lepsze powieści z tego gatunku.

Zaginiona dziewczynka, postrzelony w nogę detektyw wyciągnięty z wody z zanikiem pamięci odnośnie wydarzeń sprzed wypadku, upierający się, że uważana za zmarłą dziewczynka żyje, działający na własną rękę bo nikt mu nie wierzy, bandzior, który domaga się od bohatera zwrotu okupu i psycholog Joe, który pomaga policjantowi odzyskać wspomnienia - brzmi nawet nieźle, prawda? Tak...

Dobra dlatego, że robiłam dwa podejścia. Doczytałam do połowy i mnie znudziła. Po może trzech latach sięgnęłam po nią ponownie i nastąpił przebłysk. Świetna akcja, pomysł, zawikłanie. Początek ciężki jak dla mnie, jednak gorąco polecam tego autora, ponieważ chociaż na swoim koncie ma tylko kilka książek, to są na prawdę świetne.

Dobra dlatego, że robiłam dwa podejścia. Doczytałam do połowy i mnie znudziła. Po może trzech latach sięgnęłam po nią ponownie i nastąpił przebłysk. Świetna akcja, pomysł, zawikłanie. Początek ciężki jak dla mnie, jednak gorąco polecam tego autora, ponieważ chociaż na swoim koncie ma tylko kilka książek, to są na prawdę świetne.

W tej książce jesteśmy świadkiem jak komisarz Ruiz w wyniki strzelaniny jest ledwo odratowany i zmaga się z częściową utratą pamięci. Nie pamięta kto do niego strzelał, dlaczego, nie do końca też wie co mógł odkryć w sprawie zniknięcia Mickey, którego sprawę bada już parę lat. Nie pogodził się z tym, że postawiono krzyżyk uznając, że Mickey nie żyje, uważa, że w więzieniu siedzi niewłaściwy człowiek. Od tej pory zaczyna się moim zdaniem zdecydowanie robić ciekawie. Mamy komisarza zdezorientowanego, że nie pamięta pewnych rzeczy, do tego powolne odkrywanie tego jak zaginęła dziewczynka, jakie były ślady w sprawie. Przyznaję, sprawa jej zniknięcia jest interesująca, dziewczynka nie wychodziła z budynku, a zaginęła, a świadków praktycznie brak. Bardzo zagadkowa historia, od razu mnie zaciekawiła i stworzyła swoją tajemniczością udany klimat.

Ciężko domyślić się co dokładnie stało się z dziewczynką, czy żyje czy nie, kto mógł ją porwać. Dodatkowego "smaczku" dodaje, że Mickey, mimo że tak mała - miała chyba 6 lat cierpi na agorofobię, raczej rzadkie to schorzenie u dzieci, boi się wychodzić z domu, dostaje napadów paniki. Bohaterowie dosyć interesująco też przedstawieni, zwłaszcza komisarz, jego przyjaciel psycholog. Ruiz może przedstawiony trochę typowo, policjant z problemami, buntowniczy, ale i tak polubiłam jego postać. Ciekawe też są wstawki, gdzie wspomina swoją przeszłość. Cała książka interesująca, wiele tropów, dobrze napisana, dosyć zaskakująca zwłaszcza zakończenie, choć tutaj moim zdaniem mogłyby być na koniec jeszcze pewne fakty wyjaśnione. Myślałam między oceną 6 a 7, ale jednak 7. Po prostu całkiem dobry kryminał, z ciekawą fabułą, warty przeczytania. Myślałam też, że to moja pierwsza książka autora, ale nie, bo okazało się, że "Groza", którą czytałam z rok czy dwa lata temu to też jego i ona też mi się podobała, nawet trochę bardziej. Niemniej polecam tę książkę. Chętnie sięgnę po resztę pozycji autora.

W tej książce jesteśmy świadkiem jak komisarz Ruiz w wyniki strzelaniny jest ledwo odratowany i zmaga się z częściową utratą pamięci. Nie pamięta kto do niego strzelał, dlaczego, nie do końca też wie co mógł odkryć w sprawie zniknięcia Mickey, którego sprawę bada już parę lat. Nie pogodził się z tym, że postawiono krzyżyk uznając, że Mickey nie żyje, uważa, że w więzieniu...

Długo, długo, długo.... Czasami wręcz nudno. Nie czytałam pierwszej części i chyba nie żałuje.
Bardzo dużo wątków, czasami niepotrzebnych. Jedna gwiazdka za zakończenie, bo jest zaskakujące ;) Nawet bardzo!

Długo, długo, długo.... Czasami wręcz nudno. Nie czytałam pierwszej części i chyba nie żałuje.
Bardzo dużo wątków, czasami niepotrzebnych. Jedna gwiazdka za zakończenie, bo jest zaskakujące ;) Nawet bardzo!

Oceniam jako dobrą, bo czytałam gorsze kryminały.

Ten konkretny na kolana mnie nie powalił. Akcja była niezwykle poplatana, miejscami umykało przejście dialogu lub akcji z teraźniejszości do przeszłości.

Znacznie ciekawszą postacią niż główny komisarz był pojawiający się na kartach profesor, który pomaga w odzyskaniu pamięci przez komisarza.

Oceniam jako dobrą, bo czytałam gorsze kryminały.

Ten konkretny na kolana mnie nie powalił. Akcja była niezwykle poplatana, miejscami umykało przejście dialogu lub akcji z teraźniejszości do przeszłości.

Znacznie ciekawszą postacią niż główny komisarz był pojawiający się na kartach profesor, który pomaga w odzyskaniu pamięci przez komisarza.