Jak najbardziej zgadzam się z teza Pana profesora Heathera. Ani Teodoryk, ani Justynian, także Karol Wielki to nie oni zapewnili pelne odrodzenie Rzymu ale papiestwo.

Jak najbardziej zgadzam się z teza Pana profesora Heathera. Ani Teodoryk, ani Justynian, także Karol Wielki to nie oni zapewnili pelne odrodzenie Rzymu ale papiestwo.

Świetna książka, w której Heather podejmuje temat czterech prób odbudowy Rzymu: ostrogockiej, bizantyńskiej, karolińskiej oraz papieskiej. Zwłaszcza ten ostatni element może być trochę zaskakujący i niewątpliwie różni się on od trzech pozostałych. Jako jedyną wadę zasygnalizuję, że te cztery części są czasem dość słabo połączone i nieco widać "szwy", które je scalają, niemniej ogólnie rzecz biorąc, jest to znakomita pozycja. Autor przedstawia cztery akcje polityczne mające na celu odbudowę Rzymu już po upadku Cesarstwa Zachodniego w 476 r. O ile działalność Justyniana oraz Karola Wielkiego jest dość dobrze znana, to pierwsza część książki traktująca o państwie Teodoryka Wielkiego w Italii jest moim zdaniem dość odkrywcza, oryginalna i ukazująca bardzo ważne, a niedoceniane zjawisko historyczne. Podobało mi się też to, że Heather położył spory nacisk na kwestie prawne i to nie tylko w kwestii "Corpus Iuris Civilis" Justyniana. Lektura zdecydowanie godna polecenia i kolejny dowód na to, że mamy do czynienia z wybitnym historykiem.

Tomasz Babnis

Świetna książka, w której Heather podejmuje temat czterech prób odbudowy Rzymu: ostrogockiej, bizantyńskiej, karolińskiej oraz papieskiej. Zwłaszcza ten ostatni element może być trochę zaskakujący i niewątpliwie różni się on od trzech pozostałych. Jako jedyną wadę zasygnalizuję, że te cztery części są czasem dość słabo połączone i nieco widać "szwy", które je scalają,...

Świetna pozycja, ukazuje Europę od schyłku Imperium Rzymskiego do powstania potężnego Papiestwa (Xi-XIIw). Autor płynnie przeprowadza nas przez proces rozpadu Rzymu i tworzenie się na jego gruzach nowych Państw gł. w Europie zachodniej.
W książce opisane są trzy gł. procesy tworzenia się nowych Państw na gruzach Imperium, to: Państwo Ostrogotów (Włochy,d. Jugosławia),Bizancjum (jako spadkobierca i gł. pretendent do odbudowy Imperium),oraz Państwo Karolingów które poprzez zreformowany Kościół wskrzesiło nauki starożytne. Dzięki tym reformom (Karolińskim) Kościół a później Papiestwo stało się od około X w. głównym spoiwem kultury zachodniej.
Mnie osobiście b. podoba się ta pozycja bo pokazuje, że tak zwane wieki "średnie" to wcale nie były nudne i zacofane czasy - przynajmniej nie wszędzie. Był to bardzo ciekawy okres, w którym tworzyły się zręby współczesnej Europy i to w oparciu o osiągnięcia starożytnych. Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak wiele nas łączy z Antykiem, a prawda jest taka że nie było by Europy bez antycznej kultury śródziemnomorskiej, a tzw. proces upadku Rzymu i najazdu barbarzyńców, nie był tylko destrukcyjny. Jeśli nowi najeźdźcy chcieli rządzić i mieć bogactwo, po które przybyli to musieli wykorzystać stare sprawdzone metody, a do tego niezbędna była wykształcona elita (dawna Rzymska elita).
W tej książce Autor pokazuje tworzenie się nowych Państw w Europie, jako proces który byłby niemożliwy bez adaptacji przez barbarzyńców (Wandalów, Wizygotów, Ostrogotów, Wandalów, i in.) wcześniejszych osiągnięć Antycznych.
Pozycja jest świetnym przedłużeniem historii poprzedniej książki tego autora: "Upadek Imperium Rzymskiego".
Polecam obie, razem tworzą spójny obraz.

Świetna pozycja, ukazuje Europę od schyłku Imperium Rzymskiego do powstania potężnego Papiestwa (Xi-XIIw). Autor płynnie przeprowadza nas przez proces rozpadu Rzymu i tworzenie się na jego gruzach nowych Państw gł. w Europie zachodniej.
W książce opisane są trzy gł. procesy tworzenia się nowych Państw na gruzach Imperium, to: Państwo Ostrogotów (Włochy,d. Jugosławia),...

Jestem w trakcie czytania.... chyba czyta mi się ją najlepiej z całej trylogii. Może dlatego, że mam już mocno zarysowane tło poprzez poprzednie dwie pozycje.
W każdym razie opis kontekstowy poszczególnych przełomowych wydarzeń jest dla mnie rewelacyjnt

Jestem w trakcie czytania.... chyba czyta mi się ją najlepiej z całej trylogii. Może dlatego, że mam już mocno zarysowane tło poprzez poprzednie dwie pozycje.
W każdym razie opis kontekstowy poszczególnych przełomowych wydarzeń jest dla mnie rewelacyjnt

Udane zakończenie serii. Być może jest to nawet najlepsza jej część.

Udane zakończenie serii. Być może jest to nawet najlepsza jej część.

Przez kilka dni nie mogłam oderwać się od lektury. Doskonały pomysł na narrację - idea cesarstwa; mnóstwo nieznanych mi faktów i ciekawostek; ale przede wszystkim styl- swobodny i nawiązujący do zabawnych skojarzeń.
Super lektura!

Przez kilka dni nie mogłam oderwać się od lektury. Doskonały pomysł na narrację - idea cesarstwa; mnóstwo nieznanych mi faktów i ciekawostek; ale przede wszystkim styl- swobodny i nawiązujący do zabawnych skojarzeń.
Super lektura!