Pierwsza część toczyła się w miarę spokojnie , natomiast tą częścią autorka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie.
Akcja wartko się toczy. Śledząc losy Kaliny, bardzo mi jej żal.
Niekochana przez matkę, nie może sobie poradzić w życiu.
Nie wierzy w siebie, nie potrafi kochać i najlepiej chciałaby być niezauważona .
Czy brak miłości rodzicielskiej, pozwoli Kalinie otworzyć serce
dla mężczyzny? Czy zrozumie postępowanie matki?
Autorka pięknie nam to wszystko wyjaśnia, przez co książkę czyta się
z ogromnym zainteresowaniem.

Pierwsza część toczyła się w miarę spokojnie , natomiast tą częścią autorka zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie.
Akcja wartko się toczy. Śledząc losy Kaliny, bardzo mi jej żal.
Niekochana przez matkę, nie może sobie poradzić w życiu.
Nie wierzy w siebie, nie potrafi kochać i najlepiej chciałaby być niezauważona .
Czy brak miłości rodzicielskiej, pozwoli Kalinie otworzyć serce...

Dwa lata temu przeczytałam pierwszy tom serii Katarzyny Zyskowskiej - Ignaciak "Upalne lato Marianny". Książka przypadła mi do gustu, choć sympatią do tytułowej bohaterki nie zapałałam 😉 Nie wiem, czy to tęsknota za latem, czy może chęć przeczytania zalegających książek, ale tej zimy postanowiłam sięgnąć po kontynuację serii.

Po wojennej zawierusze dekret o uwłaszczeniu spowodował, że ojciec Marianny, pan Aleksander, stracił swoją ziemię i dworek. Razem z Gabrielą i ciężarną Marie przeniósł się do domku swojego zięcia.
Marie okazała się surową i wymagającą matką wychowującą córkę Kalinę w poczuciu rygorystycznym przestrzeganiu zasad, trzymania swoich emocji na wodzy i zachowywania swoich myśli dla samej siebie.
Gdy Marie odnowiła kontakty z Zygmuntem, Kalina zeszła na dalszy plan, by nie napisać, że przestała dla niej istnieć 😔
Dorosła Kalina, nienauczona czułości i miłości, nie potrafi takich uczuć okazać swojej córce Gabi, ale też mężowi, starszemu o dwie dekady Jerzemu.
Wyjazd Kaliny z Jerzym i dwojgiem przyjaciół do Zakopanego oraz spotkanie po drodze przystojnego Maćka, a potem lektura listu od Gabrieli, budzi w kobiecie emocje, których dawno nie odczuwała. Czy to wystarczy, by wreszcie zaopiekować się córką i zacząć myśleć o małżeństwie nie tylko jak o wygodnym związku dwojga partnerów?

W drugim tomie Marianna pozostała egocentryczką. Kobieta była skupiona wyłącznie na sobie i swoich emocjach. Z przykrością czytałam, że nawet udział w powstaniu był podyktowany pobudkami niskiego rzędu, a nie chęcią walki z okupantem czy niesienia pomocy. Kobieta do końca pozostała nieodpowiedzialną damulką, której wszyscy nadskakiwali i która emocjonalną przemocą wymuszała spełnianie swoich zachcianek.
Na szczęście główną bohaterką jest tytułowa Kalina, kobieta mocno pokiereszowana emocjonalnie, porzucona przez matkę i zaniedbywana przez ojca. Niestety jej postawa i zachowania dowodzą słuszności powiedzenia, że niekochane dzieci nie potrafią kochać. Wychowywana była przez dojrzałą gosposię Gabrielę, a potem oddana do szkoły u nazaretanek. Dziewczyna nie miała żadnych wzorców bycia dobrym rodzicem, nie doświadczyła rodzinnej atmosfery miłości i wspólnego spędzania czasu. Nikt jej nie nauczył odpowiedzialności, troski o innych. Ważna była nauka i nienarzucanie się. Być może dlatego po urodzeniu córki zostawiła ją pod opieką starej Gabrieli i ważniejsze okazały się studia. Ku przerażeniu Gabrieli nie pojawiły się w Kalinie żadne instynkty macierzyńskie. Nie poczuła z dziewczynką żadnej więzi. Nawet jej mąż nie pokazał, że mogłoby być inaczej - pozostawienie niemowlęcia na wsi okazało się dla niego zbawienne, bo mógł skupić się na swojej pracy naukowej.
O tym, że życie może wyglądać inaczej, Kalina dowiaduje się w dorosłym już życiu podczas wakacji spędzanych w Zakopanem. Tu poznaje sympatyczną panią Marylkę, właścicielkę pensjonatu. Kobieta opowiada jej o swoich małżeństwach i miłości, której doświadczyła. Kalina widzi przed sobą kobietę szczęśliwą i spełnioną, która wciąż podkreśla, że z życia trzeba brać garściami i korzystać z każdego jego dobrodziejstwa, jakby za chwilę miało się ono skończyć. Myślę, że to głównie pani Marylka wpływa na decyzję Kaliny. Fakt, Maciej też ma niewątpliwy wpływ, bo rozpala w kobiecie emocje, których nigdy nie doświadczyła, których początkowo się boi i których unika.

Oj, przyznam, że "Upalne lato Kaliny" mocno mną wstrząsnęło. Myślałam, że będzie to kolejna relaksująca lektura na czas urlopu, a tymczasem okazała się poważną powieścią obyczajową o macierzyństwie oraz o skutkach egocentryzmu matki i braku miłości w rodzinie. To książka, od której trudno było się oderwać. I jeszcze to zakończenie... Nie ukrywam, że od razu sięgnęłam po tom trzeci 😊

Dwa lata temu przeczytałam pierwszy tom serii Katarzyny Zyskowskiej - Ignaciak "Upalne lato Marianny". Książka przypadła mi do gustu, choć sympatią do tytułowej bohaterki nie zapałałam 😉 Nie wiem, czy to tęsknota za latem, czy może chęć przeczytania zalegających książek, ale tej zimy postanowiłam sięgnąć po kontynuację serii.

Po wojennej zawierusze dekret o uwłaszczeniu...

Czy rzeczywiście tak jest, że "niekochane dzieci nie potrafią kochać"? W przypadku Kalny wydaje się, że tak jest. Gdy poznajemy lepiej jej dzieciństwo i młodość zastanawiamy się nad sensem tych słów... Czy obciążona brakiem miłości ze strony matki rzeczywiście nikogo nie kochala jako dziecko? Czy nie kochając swojego męża byłaby w stane pokochać Marcina, czy jedynie ulec zauroczeniu? I czy rzeczywiście byłaby w stanie prawdziwie pokochać swoją córkę?Zakończenie wskazuje, że możemy tego się nie dowiedzieć. Zobaczymy, co przyniesie trzeci tom...

Czy rzeczywiście tak jest, że "niekochane dzieci nie potrafią kochać"? W przypadku Kalny wydaje się, że tak jest. Gdy poznajemy lepiej jej dzieciństwo i młodość zastanawiamy się nad sensem tych słów... Czy obciążona brakiem miłości ze strony matki rzeczywiście nikogo nie kochala jako dziecko? Czy nie kochając swojego męża byłaby w stane pokochać Marcina, czy jedynie ulec...

Druga cześć opowieści o nieszczęśliwych kobietach tym razem jesteśmy już w PRLu. Kalina wychowana bez rodziców , chociaż ich miała, nieśmiała, zagubiona znajduje ostoję w dużo starszym mężu. I znowu wakacje i jedno upalne lato budzą Kalinę z letargu , gdy poznaje mężczyznę swojego życia. Porzuca męza , dziecko , podobnie jak jej matka . Historia się powtarza, znowu zostaje unieszczęśliwione dziecko. Dopiero pewien list pozwala Kalinie zrozumieć matkę , wyjaśnia tez tajemnice z przeszłości. Książka juz trochę w innym stylu ,niz pierwsza część , jednak dość smutna i pokrętna moralnie.

Druga cześć opowieści o nieszczęśliwych kobietach tym razem jesteśmy już w PRLu. Kalina wychowana bez rodziców , chociaż ich miała, nieśmiała, zagubiona znajduje ostoję w dużo starszym mężu. I znowu wakacje i jedno upalne lato budzą Kalinę z letargu , gdy poznaje mężczyznę swojego życia. Porzuca męza , dziecko , podobnie jak jej matka . Historia się powtarza, znowu...

Jak można kochać,gdy w dzieciństwie nie zaznało się miłości.
Jak można być kochającą matką,gdy własna matka nie kochała,nie dostrzegała.
Jak można stworzyć kochający się związek,gdy w domu takiego wzorca nie było.
Tylko niania-bezgraniczna baza miłości.
Warto przeczytać!

Jak można kochać,gdy w dzieciństwie nie zaznało się miłości.
Jak można być kochającą matką,gdy własna matka nie kochała,nie dostrzegała.
Jak można stworzyć kochający się związek,gdy w domu takiego wzorca nie było.
Tylko niania-bezgraniczna baza miłości.
Warto przeczytać!

Ta część podobała mi się dużo bardziej niż pierwsza. Już tak bardzo nie męczy sposób narracji. Ciekawa akcja. Interesującą główna bohaterka. Polecam.

Ta część podobała mi się dużo bardziej niż pierwsza. Już tak bardzo nie męczy sposób narracji. Ciekawa akcja. Interesującą główna bohaterka. Polecam.

Kolejna część równie wciągająca.

Kolejna część równie wciągająca.

Kalina ma już swoją własną rodzinę, męża i córkę. Próbuje się odnaleźć w swoim życiu. Szuka w sobie pewności, czy jej starszy od niej mąż, to właśnie ten jedyny, którego kocha. Chce być matką dla córki, ale czy potrafi…

Pamiętnik od opiekunki Gabrieli i jego treść jest powrotem do dzieciństwa. Do wspomnień, do bólu, braku miłości ze strony Marianny. Do chłodu… Kalina na nowo poznaje historię życia swojej matki, może przez to może zrozumieć, czemu nigdy nie zaznała z jej strony ciepła..

„Upalne lato Kaliny” budzi ogromne emocje, razem z bohaterami przeżywałam rozterki Kaliny, czy powinna wiązać się z Maciejem. Czy zostawić męża… Ale i czemu była taką matką dla córki…

„Nie umiesz żyć- niekochane dzieci nie potrafią kochać. A milczenie oznacza zgodę. Moje milczenie oznaczało zgodę ba twoje cierpnie…”

„…Przecież właśnie tym jest- porzuconym, odepchniętym dzieckiem, które tak bardzo potrzebuje miłości. Tak bardzo chce być kochane i tak bardzo chciałoby kochać.

Kalina tak bardzo chciałaby kochać.
Tak bardzo by chciała.”

Pytanie, czy jest zdolna pokonać wspomnienia z przeszłości i nauczyć się tego…

Kalina ma już swoją własną rodzinę, męża i córkę. Próbuje się odnaleźć w swoim życiu. Szuka w sobie pewności, czy jej starszy od niej mąż, to właśnie ten jedyny, którego kocha. Chce być matką dla córki, ale czy potrafi…

Pamiętnik od opiekunki Gabrieli i jego treść jest powrotem do dzieciństwa. Do wspomnień, do bólu, braku miłości ze strony Marianny. Do chłodu… Kalina na...

Kalina w trakcie wakacji spędzanych w Zakopanem dostaje list od swojej dawnej opiekunki. W ten sposób dowiaduje się bolesnej prawdy o swojej matce, Mariannie.

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak po raz kolejny wywołała we mnie emocje. Tytułowa bohaterka jest kobietą niepospolitą, kryjącą w sobie gorzką tajemnicę. Jej dzieciństwo spędzone w domu rodzinnym, a następnie w katolickim liceum z internatem miało ogromnie negatywny wpływ na jej późniejsze dorosłe życie. Nie potrafi ona kochać ani swojego męża ani malutkiego dziecka. Pisarka stworzyła bardzo ciekawy portret psychologiczny.

Czy wyznania dawnej opiekunki sprawią, że serce Kaliny otworzy się na jej najbliższych? Kogo Kalina wybierze? Męża czy mężczyznę poznanego w trakcie upalnego lata? Zachęcam do przeczytania.

Po drugiej książce z serii "Upalne lato" mam ogromną ochotę na trzecią część. Jestem ciekawa, co czeka Gabrielę, córkę Kaliny i na ile będzie ona podobna do swojej babki i matki.

Kalina w trakcie wakacji spędzanych w Zakopanem dostaje list od swojej dawnej opiekunki. W ten sposób dowiaduje się bolesnej prawdy o swojej matce, Mariannie.

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak po raz kolejny wywołała we mnie emocje. Tytułowa bohaterka jest kobietą niepospolitą, kryjącą w sobie gorzką tajemnicę. Jej dzieciństwo spędzone w domu rodzinnym, a następnie w katolickim...

Ciekawie opowiedziana historia kilku kobiet i ich wzajemnym wpływie na swoje życie i dalsze pokolenia. O tym jak wiele w życiu może zmienić jedno lato, jeden wieczór, jedno spotkanie. Całość serii układa się w spójną, interesującą historię jednej rodziny. Książki godne polecenia, jako odprężające i przyjemne powieści.

Ciekawie opowiedziana historia kilku kobiet i ich wzajemnym wpływie na swoje życie i dalsze pokolenia. O tym jak wiele w życiu może zmienić jedno lato, jeden wieczór, jedno spotkanie. Całość serii układa się w spójną, interesującą historię jednej rodziny. Książki godne polecenia, jako odprężające i przyjemne powieści.