Zaskoczyła mnie miło ta książka po pierwsze barwny język bogaty literacko, widać że dopracowana była pod tym względem, s śmieszne i ciekawe sytuacja, troszeczkę nie w moim guście, ale polecam ją początkującym młodym polskim pisarzom. Bo opracowanie tej książki jest genialne. I nie ma tam wszystkiego co dana postać robi, typu śpi, je, pieprzy się kompie ubiera i tak dalej jest to coś czego kompletnie nie rozumiem u tych co zaczynają pisać :)

Zaskoczyła mnie miło ta książka po pierwsze barwny język bogaty literacko, widać że dopracowana była pod tym względem, s śmieszne i ciekawe sytuacja, troszeczkę nie w moim guście, ale polecam ją początkującym młodym polskim pisarzom. Bo opracowanie tej książki jest genialne. I nie ma tam wszystkiego co dana postać robi, typu śpi, je, pieprzy się kompie ubiera i tak dalej...

Nie spodziewałam się, że ta książka aż tak mnie wciągnie. Historia zaczyna się niewinnie ale szybko się rozkręca i nie daje o sobie zapomnieć.
Znalazłam w niej mnóstwo humoru, nieprawdopodobne przygody i nawet trochę polubiłam "demona".

Nie spodziewałam się, że ta książka aż tak mnie wciągnie. Historia zaczyna się niewinnie ale szybko się rozkręca i nie daje o sobie zapomnieć.
Znalazłam w niej mnóstwo humoru, nieprawdopodobne przygody i nawet trochę polubiłam "demona".

Jeszcze do niedawna Zoobar był wielkim wojownikiem, ulubieńcem samego króla, mógł przebierać w kobietach i upijać się najlepszymi alkoholami. Wystarczyło jednak jedno małe nieporozumienie i został banitą bez ojczyzny, zagubionym przegranym, próbującym przeżyć i odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Towarzyszem w tej tułaczce będzie mu Meshala, powód jego upadku i jego wybawienie z wszelkich opresji. Z biegiem czasu Zoobara coraz bardziej zaczynają niepokoić dziwne zachowania kompana i stara się odkryć ich przyczynę. Niestety odkrycie prawdy nie zawsze przynosi spokój i zrozumienie, lecz za to często rodzi nowe pytania. Tylko, czy są pytania, które warto stawiać i na które warto szukać odpowiedzi za wszelką cenę? Może lepiej nie budzić śpiącego licha...

"Ach, śpij i śnij...
Dzielny ancharyjczyku błękitnooki
Nie wierzysz w baśnie, czary i uroki
Wnet ruszymy razem w daleki świat
Gdy król cię wygna i kata bat
Ach, śpij i śnij...
Na ognistych skrzydłach pomknę w dal
Pójdziesz za mną przez góry i toń pełną fal
Ach, śpij i śnij...
Będę mrokiem na twym niebie
Będę zawsze krok od ciebie"

Powieść Markowskiej-Żal to opowieść o wędrówce dwóch głównych bohaterów, których zetknął ze sobą los i zmusił do wspólnej podróży. Zoobar i Meshala to dwie różne osobowości, dwa odmienne spojrzenia na świat, więc non stop między nimi coś zgrzyta, o coś się sprzeczają. Ta odmienność jednak zamiast oddalać ich od siebie, z każdym przebytym kilometrem, tworzy między nimi coraz silniejsze więzi. Na swojej drodze napotykają wiele niebezpieczeństw, ratują innych ludzi z opresji i sami wpadają w tarapaty, toczą pojedynki i uciekają z pułapek i jak przystało na prawdziwych bohaterów dążą do celu niepomni na wszelkie zagrożenia. Postaci stworzone przez pisarkę nie są zbyt skomplikowane, ich zachowania bywają przewidywalne, ale w ten pozytywny sposób, w sposób, jakiego czytelnik od nich oczekuje. A mimo to czasami zaskakują, zmieniają się, zachowując swoje najbardziej charakterystyczne cechy, dzięki czemu są przekonujące.

Książka "W pogoni za demonem" jest barwna i ciekawa, wypełniona bardzo swojskimi, choć i niezwykłymi postaciami, tradycjami, wierzeniami. Elementy mityczne są nienachalne, świetnie wtopione w świat powieści, są nieodłącznym elementem fabuły. Magia, choć istnieje w universum powieści, nie wiedzie w nim prym, bywa niedosłowna, nieoczywista. Najczęściej uwidacznia się poprzez rytuały, wizje, wieszczenia etc.

Powieść napisana jest prostym językiem, bez skomplikowanych figur stylistycznych. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Autorka wplotła w ten język pojedyncze, nieco już przestarzałe i zapomniane we współczesnej mowie słowa, posłużyła się w wielu miejscach delikatnym przestawnym szykiem zdań - szczególnie w wypowiedziach głównych bohaterów - co dla mnie dodawało całości smaczku. Bardzo spodobał mi się ten drobny zabieg autorki, który urozmaicił styl "W pogoni za demonem", a który w żadne sposób nie utrudniał mi czytania. Podczas lektury "W pogoni za demonem" odnosiłam wrażenie, że czytam o jakiś dawno minionych czasach i wydarzeniach, o czymś na kształt starożytnych opowieści o przygodach Odyseusza, czy Cúchulainna.

Książka Katarzyny Markowskiej-Żal przyciągnęła moją uwagę swoim tytułem i opisem na stronie wydawnictwa, który głosił, że wraz z bohaterami trafię do baśniowego świata, wypełnionego dzielnymi bohaterami, magią i mitycznymi elementami. Mam słabość do demonów i mitów, więc się na nią skusiłam i... nie żałuję, bo odnalazłam w niej wytchnienie. "W pogoni za demonem" nie jest wybitną książką, ja jednak odkryłam, że jest to dobra powieść.

Na blogu: http://zapiskispodpoduszki.blogspot.com/2015/02/w-pogoni-za-demonem-katarzyna-markowska.html

Jeszcze do niedawna Zoobar był wielkim wojownikiem, ulubieńcem samego króla, mógł przebierać w kobietach i upijać się najlepszymi alkoholami. Wystarczyło jednak jedno małe nieporozumienie i został banitą bez ojczyzny, zagubionym przegranym, próbującym przeżyć i odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Towarzyszem w tej tułaczce będzie mu Meshala, powód jego upadku i jego...