Napisana przepiękną osiemnastowieczną polszczyzną (czyli niełatwą dla dzisiejszego czytelnika) rzecz o ówczesnym społeczeństwie, państwie i jego instytucjach.

Nie trzeba wielkiej przenikliwości, aby ujrzeć tu: społeczeństwo bardzo anarchistyczne i nieskore do jakiejkolwiek systematyczności w czymkolwiek, państwo - całkowicie niewydolne i nie kontrolujące większości sfer, które gdzie indziej (choćby w pobliskich Prusach) są już domeną państwa; instytucje - jak najdalsze od jakiejkolwiek sprawczości (wystarczy poczytać o niebywałym skandalu, jakim jest "praca" trybunałów - niczym dziś w Al. Szucha)...

Takie państwo musiało upaść, a ks. Kitowicz (skądinąd bystry obserwator) był nieświadomym kronikarzem ostatniej fazy poprzedzającej smutny, a nieuchronny koniec.

I tak trzeba czytać jego dzieło, gdzie wiele rzeczy jest zabawnych, a nawet zachwycających, choć z drugim dnem - co tak trafnie uchwyciły słynne spektakle Teatru Stu w Krakowie z lat 90.

Napisana przepiękną osiemnastowieczną polszczyzną (czyli niełatwą dla dzisiejszego czytelnika) rzecz o ówczesnym społeczeństwie, państwie i jego instytucjach.

Nie trzeba wielkiej przenikliwości, aby ujrzeć tu: społeczeństwo bardzo anarchistyczne i nieskore do jakiejkolwiek systematyczności w czymkolwiek, państwo - całkowicie niewydolne i nie kontrolujące większości sfer,...

Książka napisana pięknym językiem. Książka opisuję sytuację, która panowała w Polsce w XVIII wieku czyli wszechogarniającą anarchię, która doprowadziła do rozbiorów Polski. Autor jest też zdecydowanym przeciwnikiem liberum veto i zbyt dużej swobody szlacheckiej. Krytykuję też ówczesne sądy, które były stronnicze i przekupne. Polecam tą książkę.

Książka napisana pięknym językiem. Książka opisuję sytuację, która panowała w Polsce w XVIII wieku czyli wszechogarniającą anarchię, która doprowadziła do rozbiorów Polski. Autor jest też zdecydowanym przeciwnikiem liberum veto i zbyt dużej swobody szlacheckiej. Krytykuję też ówczesne sądy, które były stronnicze i przekupne. Polecam tą książkę.

Raczej tekstom źródłowym nie daję gwiazdek, ale tym razem nie mogłem się powstrzymać. Niesamowite dzieło. Czytane kilka razy z niezmienną przyjemnością. Tym razem nie tylko królowie i magnateria, ale obyczaje ludu wiejskiego, miejskiego, zakonnego i żaków.
I do tego w wersji skróconej Teatr Telewizji i inne teatry w objeździe po Polsce...
Nasze arcydzieło narodowe.

Raczej tekstom źródłowym nie daję gwiazdek, ale tym razem nie mogłem się powstrzymać. Niesamowite dzieło. Czytane kilka razy z niezmienną przyjemnością. Tym razem nie tylko królowie i magnateria, ale obyczaje ludu wiejskiego, miejskiego, zakonnego i żaków.
I do tego w wersji skróconej Teatr Telewizji i inne teatry w objeździe po Polsce...
Nasze arcydzieło narodowe.

Rzetelne źródło historyczne, momentami się dłuży, ale dla mnie osobiście spore objawienie.

Rzetelne źródło historyczne, momentami się dłuży, ale dla mnie osobiście spore objawienie.

Piękny staropolski język, aż żal, że książka tak szybko się urywa... Opisy przedstawione są zarówno zabawnie, jak i całkiem na poważnie. Mnóstwo nowych słów i wiedzy. Polecam zdecydowanie tym, którzy oprócz wykutych na blachę dat i wydarzeń, chcą dowiedzieć się czegoś więcej o dawnej Polsce(wiek XVIII).

Piękny staropolski język, aż żal, że książka tak szybko się urywa... Opisy przedstawione są zarówno zabawnie, jak i całkiem na poważnie. Mnóstwo nowych słów i wiedzy. Polecam zdecydowanie tym, którzy oprócz wykutych na blachę dat i wydarzeń, chcą dowiedzieć się czegoś więcej o dawnej Polsce(wiek XVIII).

Bardzo piękna książka, ta żywa polszczyzna XVIII wieku, już nie staropolska, ale jeszcze nie nowoczesna, postaci jędrne, historie ciekawe, wiele w sam raz do opowiadania wśród znajomych jako anegdoty. Jeden z moich ulubionych tekstów historycznych.

Bardzo piękna książka, ta żywa polszczyzna XVIII wieku, już nie staropolska, ale jeszcze nie nowoczesna, postaci jędrne, historie ciekawe, wiele w sam raz do opowiadania wśród znajomych jako anegdoty. Jeden z moich ulubionych tekstów historycznych.