Wyjątkowo daję tej pozycji jedną gwiazdkę. Nie porwała mnie, nie dobrnęłam nawet do połowy.
Według mnie dość nudne dialogi, nie rozwijające się postacie od pierwszego rozdziału.. na domiar złego rozdziały mające tylko jedną, dwie maks trzt kartki.
Totalnie żałuję, że w tym roku wzięłam do rąk akurat tą pozycję. Wydawała się mieć potencjał, niestety nie spełniła oczekiwań.

Wyjątkowo daję tej pozycji jedną gwiazdkę. Nie porwała mnie, nie dobrnęłam nawet do połowy.
Według mnie dość nudne dialogi, nie rozwijające się postacie od pierwszego rozdziału.. na domiar złego rozdziały mające tylko jedną, dwie maks trzt kartki.
Totalnie żałuję, że w tym roku wzięłam do rąk akurat tą pozycję. Wydawała się mieć potencjał, niestety nie spełniła oczekiwań.

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji ponieważ przez większość książki byłam niemalże znudzona taką prostą, przyziemną fabułą i czytałam książkę, niczym jakiś nudny serial. Ot, byli na zajęciach, dojechali tam skuterem albo samochodem, a potem byli na spotkaniu ze znajomymi i do picia wybrali mrożoną kawę.
Takie nic nie wnoszące do fabuły fakty. Zaciekawiona byłam tak naprawdę dopiero gdzieś około strony 300 wzwyż, co daje nam raczej mierną ocenę. Brakowało mi wiele. Brakowało wydarzeń, emocji, chemii między ludźmi, miłości, pożądania.
I chociaż piękne zakończenie trochę nadrobiło, to jednak nie jest ani na plus, ani na minus.

Mam mieszane uczucia co do tej pozycji ponieważ przez większość książki byłam niemalże znudzona taką prostą, przyziemną fabułą i czytałam książkę, niczym jakiś nudny serial. Ot, byli na zajęciach, dojechali tam skuterem albo samochodem, a potem byli na spotkaniu ze znajomymi i do picia wybrali mrożoną kawę.
Takie nic nie wnoszące do fabuły fakty. Zaciekawiona byłam tak...

Przeczytałam druga część, gdyż wypożyczyłam ją razem z pierwszą częścią. O pierwszej części miałam średnie zdanie, jednak skoro miałam w domu druga część to stwierdziłam że przeczytam. Muszę stwierdzić że druga część jest lepsza. Z większym zaciekawieniem czytałam kolejne rozdziały. Język prosty, w dialogach podobnie jak w pierwszej części czasami ciężko połapać się kto wypowiada daną kwestię. Ogólnie ciekawe wątki i zwroty akcji.

Przeczytałam druga część, gdyż wypożyczyłam ją razem z pierwszą częścią. O pierwszej części miałam średnie zdanie, jednak skoro miałam w domu druga część to stwierdziłam że przeczytam. Muszę stwierdzić że druga część jest lepsza. Z większym zaciekawieniem czytałam kolejne rozdziały. Język prosty, w dialogach podobnie jak w pierwszej części czasami ciężko połapać się kto...

Kontynuacja przygód Nikki i Alexa, oraz ich przyjaciół.

Mijają dwa lata od pierwszej części. Nikki i Alex są parą i są ze sobą bardzo szczęśliwi. Potwierdzają regułę "Miłość nie zna wieku" i wydawać by się mogło, że są parą, która nie ma problemów...

Nikki studiuje humanistykę, Olly pracuje w firmie zajmującej się modą, Dilletta jest w ciąży, Erica jest singielką. Przyjaźnią się ze sobą, chociaż nie spotykają się tak często jak dawniej.
Alex dalej przyjaźni się z Pietro, Flavio i Enriciem. Susanna, odkrywa, że Pietro ją zdradza, więc karze mu wynosić się z domu i ze swojego życia. Cristina odchodzi od Flavia, bo nie czuje już do niego tego co dawniej. Enrica zostawia żona, która wdała się w romans z innym.

Kiedy więc Alex oświadcza się Nikki, a ona się zgadza - wszyscy gorąco im kibicują i uważają, że są wyjątkiem potwierdzającym regułę - aż do czasu. Przygotowania ślubne wykańczają Nikki, Alex nie ma dla niej czasu, a zamiast spędzać czas z nią, jedzie na kampanię. Dziewczyna zaczyna się gubić w swoich pragnieniach i uczuciach... I wtedy pojawia się kolega z uczelni do którego Nikki zaczyna coś czuć...

O czym marzą młode Włoszki u progu dorosłości? O niezależności, wolności, swobodzie, podejmowania decyzji o sobie samej, ale także chcą być szczęśliwe. Należy pamiętać, że najważniejsza jest miłość, czyli to czy ktoś kogoś kocha, a nie to czy związek jest zalegalizowany. Gdyby legalizacja związku zapewniała szczęście to od Enrica nie odeszłaby żona, podobnie jak od Petera.

Czego pragną kobiety w wieku 20 i 30 lat? Odpowiedź znajdziecie w książce. Książka jest życiowa, cieszę się, że na drugim planie coś się działo. Bo w pewnym momencie wątek Nikki i Alexa zaczął mnie nudzić. Dlatego dobrze, że były też inne pary i ich historie. Książka zakończyła się tak jak zazwyczaj kończą się tego typu książki. Z książek Mocci najbardziej podobała mi się "Mężczyzna, którego nie chciała pokochać" i którą polecam przeczytać, bo jest to jedyna książka tego autora dla dorosłych.

Kontynuacja przygód Nikki i Alexa, oraz ich przyjaciół.

Mijają dwa lata od pierwszej części. Nikki i Alex są parą i są ze sobą bardzo szczęśliwi. Potwierdzają regułę "Miłość nie zna wieku" i wydawać by się mogło, że są parą, która nie ma problemów...

Nikki studiuje humanistykę, Olly pracuje w firmie zajmującej się modą, Dilletta jest w ciąży, Erica jest singielką....

Wynudziłam się i po prostu mi się nie podobała.

Wynudziłam się i po prostu mi się nie podobała.

W życiu nie czytałam bardziej infantylnej książki. Bohaterowie tragiczni, ale to, co najbardziej rzuca się w oczy to dialogi. Przysięgam, że lepsze dialogi pisałam w swoim opowiadaniu w wieku 13 lat !! Tego nie dało się czytać.
Książka, w której nic się nie dzieje i nic nie wnosi.

W życiu nie czytałam bardziej infantylnej książki. Bohaterowie tragiczni, ale to, co najbardziej rzuca się w oczy to dialogi. Przysięgam, że lepsze dialogi pisałam w swoim opowiadaniu w wieku 13 lat !! Tego nie dało się czytać.
Książka, w której nic się nie dzieje i nic nie wnosi.

Pierwsza część zaskarbiła sobie szczególne miejsce w moim serduszku i sprawiła, że zaczęłam czytać coraz więcej książek. Druga książka według mnie dorównuje swojej poprzedniczce ☺️ Nie chcę Wam za dużo zdradzać, bo uważam, że lepiej abyście sami sprawdzili jak potoczyły się losy naszych bohaterów. Jednakże możecie liczyć na wiele ciekawych i niespodziewanych akcji. Dajcie znać czy czytaliście już tę książkę, a może chcecie się do niej zabrać ☺️

Pierwsza część zaskarbiła sobie szczególne miejsce w moim serduszku i sprawiła, że zaczęłam czytać coraz więcej książek. Druga książka według mnie dorównuje swojej poprzedniczce ☺️ Nie chcę Wam za dużo zdradzać, bo uważam, że lepiej abyście sami sprawdzili jak potoczyły się losy naszych bohaterów. Jednakże możecie liczyć na wiele ciekawych i niespodziewanych akcji. Dajcie...

Kontynuacja powieści: Wybacz, ale będę ci mówiła skarbie.

Niki wciąż przyjaźni się z Olly, Dilettą i Ericą, ale już wkrótce Fale będą musiały stawić czoła wielkim zmianom. Próbie poddane zostaną również związki uczuciowe kolegów Alexa. Wszyscy, chociaż każdy na swój sposób, będą zmuszeni się zastanowić, czy miłość w ogóle istnieje, czy może ma rację ten, kto mówi, że nie trwa dłużej niż trzy lata? Alex, niepoprawny romantyk, postanawia zaryzykować i oświadcza się Niki. Czy ona jednak jest gotowa na tak ważny krok? I to właśnie teraz, kiedy rozpoczyna studia i poznaje tyle nowych osób, a jeden z kolegów jest nią poważnie zainteresowany...

Kontynuacja powieści: Wybacz, ale będę ci mówiła skarbie.

Niki wciąż przyjaźni się z Olly, Dilettą i Ericą, ale już wkrótce Fale będą musiały stawić czoła wielkim zmianom. Próbie poddane zostaną również związki uczuciowe kolegów Alexa. Wszyscy, chociaż każdy na swój sposób, będą zmuszeni się zastanowić, czy miłość w ogóle istnieje, czy może ma rację ten, kto mówi, że nie...

Nudne od początku. Zdołałam przeczytać około 150 stron.
Liczyłam na jakieś fajne dzieło o miłości.

Nudne od początku. Zdołałam przeczytać około 150 stron.
Liczyłam na jakieś fajne dzieło o miłości.

Kontynuacja losów Nicki i Alexa. Książka mimo, że pozornie wydaje się lekka i błaha, to jednak zmusza do przemyśleń nad miłością, wątpliwościami, nad tym jak nasze otoczenie potrafi na nas wpływać. Lubię Moccia za to, że potrafi odesłać mnie do lat kiedy byłam bardzo młoda i borykałam się z podobnymi rozterkami, jak młodzi bohaterowie jego książek. Polecam.

Kontynuacja losów Nicki i Alexa. Książka mimo, że pozornie wydaje się lekka i błaha, to jednak zmusza do przemyśleń nad miłością, wątpliwościami, nad tym jak nasze otoczenie potrafi na nas wpływać. Lubię Moccia za to, że potrafi odesłać mnie do lat kiedy byłam bardzo młoda i borykałam się z podobnymi rozterkami, jak młodzi bohaterowie jego książek. Polecam.