-
ArtykułyKsiążka: najlepszy prezent na Dzień Matki. Przegląd ofertLubimyCzytać1
-
ArtykułyAutor „Taśm rodzinnych” wraca z powieścią idealną na nadchodzące lato. Czytamy „Znaki zodiaku”LubimyCzytać1
-
ArtykułyPolski reżyser zekranizuje powieść brytyjskiego laureata Bookera o rosyjskim kompozytorzeAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Czartoryska. Historia o marzycielce“ Moniki RaspenLubimyCzytać1
Cytaty z tagiem "szabat" [3]
[ + Dodaj cytat]Dotykamy palcami otaczającego nas zewsząd plugastwa. Za naszymi paznokciami zbiera się brud, linie na naszych dłoniach stają się splamione i zabrudzone, a mimo to gdy unosimy dłonie w modlitwie lub błaganiu, pokazujemy, że nawet coś splamione światem może łączyć się z duchem. Dlatego podczas szabatu, gdy wyciągamy ręce ku świecom, zginamy palce, oddalamy je od płomienia, pozwalamy by światło odbijało się w naszych paznokciach. Nawet nasze paznokcie, najbrudniejsza część naszego ciała, mogą odbijać boskie światło.
Szabat jest więc dniem, w którym celebruje się święto stworzenia i próbuje się przeżywać pokój, harmonię z Bogiem i wszystkimi istotami ożywionymi i nieożywionymi: w takiej mierze, w jakiej wierzący potrafi celebrować szabat, istnieć będzie pokój z naturą i możliwe będzie zachowanie, ochrona stworzenia. Oczywiście możliwa będzie także sprawiedliwość. W dniu szabatu człowiek ma odpoczywać i oddychać, wytchnąć, tzn. żyć głębokim oddechem Boga, tym oddechem, który wydał Bóg w siódmym dniu, kiedy odpoczął i wytchnął" (Wj 31,17).
Odpoczywając siódmego dnia, człowiek otrzymuje błogosławieństwo Boga, złączone z szabatem. Błogosławieństwo szabatu (Rdz 2,3) jest w rzeczywistości przelaniem energii skuteczności i płodności na konkretny dzień tygodnia: ten dzień zawiera w sobie skuteczną łaskę harmonii, pokoju, ciszy dla każdego stworzenia i jest także uwieńczeniem i pełnią wszystkich pozostałych sześciu dni.
Światło Taboru to zapowiedź eschatologicznego odpoczynku szabatu, który zaczął się wraz ze zmartwychwstaniem. Tak, w świetle oblicza Chrystusa można odpocząć od pokus, a zwłaszcza od tej najbardziej diabelskiej i przerażającej, a ukrytej w rozpaczy, że Bóg może zostawić człowieka.