-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński36
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant5
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
-
ArtykułyWyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na maj 2024Anna Sierant970
Cytaty z tagiem "litera" [9]
[ + Dodaj cytat]Wszystkie książki piszę ręcznie. Uważam, że jest w tym coś uroczystego i słusznego, gdy człowiek stawia na kartce literę po literze, powoli i spokojnie, zamiast tańczyć palcami po klawiaturze. W tym pędzie ginie coś istotnego. Na ekranie komputera praca robi wrażenie skończonej, nawet jeśli się wie, że tak nie jest.
Mała litera, od której zaczynało się zdanie, znaczy, być może, że nic się właściwie nigdy nie zaczyna od początku, nic nie zaczyna się dużą literą, a tylko wynika z czegoś, co już kiedyś było.
Czesi dali światu jeden wynalazek (ruchadlo), choć nikt nie wie, do czego ono służy; jednego pisarza (Franz Kafka), choć nie był on Czechem; jednego bohatera narodowego (dobry wojak Szwejk), choć ten nigdy nie istniał; jedno sztuczne słowo ("robot") i jedną niemożliwą do wymówienia literę ("ř"). I dlatego są numerem jeden na świecie.
O – jest bańką mydlaną.
Do wszystkich się wdzięczy,
Mieni się barwną pianą,
Kolorami tęczy,
Szybuje raźno w górę.
Wtem
Przed nią
Przeszkoda...
Piec okazał się
Gburem.
Nie ustąpił...
O, szkoda!
Poznacie wszystkie wnet literki,
Gdy jeno pilnie się przyjrzycie
I złote błysną wam iskierki
I do serduszka wpadną skrycie.
ZA dawnych czasów
W księdze starej
Te dwie litery
Szły do pary.
Przez X pisano
Xiądz i Xiążę,
Ono jak klamra
Xięgę wiąże.
Y też w użyciu
Było wszędzie
Y miałeś dawniej
Dziś i będzie.
Dziecko y matka,
To starzyzna,
Rayca, czekaycie
I Oyczyzna.
Patrzył, jak słowa pojawiają się litera po literze i jak słowo po słowie tworzą się zdania, Patrzył, jak powstają kolejne akapity wznoszące wielki mur Bastionu Ludzkiego Języka.
Na książki jest wzięcie, bo masy przybywające do Seulu potrzebują wypełnić czymś puste ściany wyrastających jak grzyby po deszczu domów. Oprawione w skórę, ozdobione pozłacanymi literami tomy to symbol separujący właściciela od tych, którzy za oknem, w dziurawych gumowcach, przeganiają brązowe krowy po utytłanym błotem asfalcie.
[Ducha wyższy nad literę]. "Trzeba się z tym zgodzić - duchem nie nazywa się niczego innego, jak właśnie to, co zamieszkuj e we wnętrzu ludzi, którzy biora się do [czytania] litery, którzy ją duchowo ujmują i ożywiają, co znaczy, że tym, co mają oni wydobyć z litery, są wnoszone [przez nich własne] wyobrażenia i myśli. Przyznaje się więc sobie w ten sposób prawo do tego, by literę poddać działaniu ducha, tj. by przystepować do niej z własnymi myślami" (14-15).