Henryk Mann

Druga część dylogii Henryka Manna, starszego brata sławniejszego noblisty Henryka. Jak rzadko się zdarza – Niemiec lepiej opisał historię Francji i ich władców, niż rodacy bohaterów książki. Tym razem mamy do czynienia z już uformowanym władcą, który może ma mniej przygód i rozterek osobistych, ale za to stoi przed nowymi problemami, z którym największym jest scalenie Francji w jedno, bez zwycięzców i pokonanych, beneficjentów władzy i wykluczonych. Tak jak w przypadku pierwszego tomu książka urzeka pięknym językiem i ciekawą fabułą. Zgodności z historycznymi realiami towarzyszy atrakcyjność wątków fabularnych. Do tego jeszcze, chociaż wiemy – jak w przypadku powieści historycznych – co będzie dalej, mimo to, chcemy przeczytać, jak pokazał to autor. W porównaniu z pierwszym tomem mamy więcej wielkiej – międzynarodowej – polityki, nieco mniej Henryka jako człowieka. Ale też i takie jest ludzkie życie, że przygody – nie tylko sercowe – zdarzają się nam głównie w pierwszej połowie życia. Także i wtedy musimy podejmować najważniejsze życiowo decyzje. Chociażby po to, by druga połowa była równie udana jak u Henryka IV Burbona, co znakomicie pokazał autor. Są takie książki, których ostatnia strona wywołuje smutek, że to już koniec. Niewątpliwie dylogia Henryka Manna o Henryku IV do nich należy.