Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wywodząca się z antycznej Grecji apologia, skupiała się na obronie idei, sprawy lub dzieła, zawierając zarówno ich pochwałę, jak i odparcie zarzutów przeciwników. Ponieważ jednak apologia dokonuje się w aktualnym czasie i przestrzeni, ksiądz Przemysław Artemiuk przybliża czytelnikowi zagadnienie „nowej apologii”: w zbiorze esejów "W obronie spraw najważniejszych. Szkice o apologii" wyjaśnia, iż obok obrony wiary i wartości chrześcijańskich, „nowa apologia” uwzględnia również obronę tożsamości człowieka. Publikacja Wydawnictwa W drodze została podzielona na dziesięć rozdziałów. W każdym z nich autor, zajmując się wybitnymi intelektualistami, śledzi ich spojrzenie na sprawy wiary. Skupia się na myśli Leszka Kołakowskiego, który przywołując poglądy wybranych filozofów (Pascal, Hegel, Kierkegaard, Nietzsche i Jaspers),podkreśla zbawienną wartość nauczania Chrystusa. Poddaje pod rozwagę refleksje abpa Józefa Życińskiego, kładącego nacisk na poszukiwanie wartości nadających sens ludzkiemu bytowaniu. W przemyśleniach Rémi Brague ҆a podkreśla formotwórczą rolę chrześcijaństwa wobec kultury europejskiej. Przytacza refleksje Agnieszki Kołakowskiej, która broni rozumu i tradycji, dostrzegając w nich wartości, na jakich ufundowana jest zachodnia cywilizacja. Powołując się na Chantal Delsol, ksiądz Artemiuk podkreśla ważność powrotu do tradycji oraz odkrycia źródła człowieczeństwa, zaś w rozważaniach trapisty – ojca Michała Zioły – widzi obronę Boga, dzięki któremu człowiek może odkryć, na czym polega prawdziwa miłość. W bogatej twórczości literackiej Wojciecha Wencla dostrzega elementy przekonujące o istnieniu rzeczywistości duchowej. Przytacza również zapatrywania Andrzeja Kijowskiego, którego wiara staje się dojrzałym zawierzeniem i całkowitą ufnością. Na koniec autor zamieszcza myśli zmagającego się z Bogiem Amosa Oza, znajdującego – po wielu wysiłkach – blask transcendencji. Zbiór esejów "W obronie spraw najważniejszych. Szkice o apologii" przeznaczony jest dla teologów, filozofów oraz studentów tychże kierunków. Przynależność do literatury specjalistycznej w znacznym stopniu zmniejsza ilość odbiorców. Publikacja napisana jest w sposób przystępny, językiem fachowym. Przypisy oraz obszerna bibliografia wskazują na drobiazgową znajomość problematyki, a także ogrom pracy włożonej przez autora. Przeciętny czytelnik odłoży publikację na półkę, jednak zainteresowani tematem bez wątpienia zostaną usatysfakcjonowani.