Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiem szczerze, że jako osoba zainteresowa Koreą Północną oraz kulturą azjatycką w ogóle, jestem trochę zawiedziona. Oczywiście historia przerażająca, w niektórych momentach łzy do oczu napływały, ale coś w samej formie mi nie pasowało. W jednym rozdziale opowiadał o tym jak strasznie z rodzicami głodowali, a następny rozdział rozpoczyna się od zakupy super płaszcza do szkoły, ponieważ chłopiec chciał wyglądać fajnie. Coś w tej formie jest niespójne, a co najciekawsze... nie mogę sobie przypomnieć, aby autor w jakimkolwiek momencie próbował usprawiedliwiać swoje zachowanie, które często odchodziło od przyjętych norm społecznych, Nikt źle by o nim nie pomyślał, był dzieckiem żyjącym w strasznych warunkach, na które nikt nie zasługuję! Jednak, miałam wrażenie, że żadna refleksja nie została wyciągnięta z tego co go spotkało. Podsumowując - trudno mi się czytało, właśnie ze względu na formę! Więc niestety ze smutkiem to mówię, ale jak nie ma się czasu czytać, warto wybrać inna lekturę.