Joseph Fink

Po Welcome to Night Vale spodziewałam się wszystkiego, łącznie z tym, że – uwaga, dowcip skradziony z Tumblra – audiobook powieści będzie wyglądał w ten sposób, że otrzymam dziesięć godzin dźwięków oddychania, przewracania kartek, okazjonalnych „aaaaa, dobre”, a na koniec pełne zdziwienia pytanie Cecilia Palmera „Jak to miałem to czytać na głos?”. Moja miłość wobec Night Vale jest nieskończona. To najwspanialsze odrodzenie weird fiction, jakiego nie można się było spodziewać. Pojawiło się znikąd i wypełniło wielką pustkę w fantastyce, jaka istniała od czasu zaniku tradycji Lovecrafta. Tym większe oczekiwania miałam wobec powieści. Wreszcie szansa rozszerzenia świata Night Vale. Nie rozczarowałam się. Powieść przedstawia inne postaci niż te bezpośrednio związane z Cecilem, chociaż nasi ulubieńcy, jak Carlos, Josie i Erika też się pojawiają. Nie jest to jedna z audycji Cecila, ale audycje stanowią część powieści. Dostajemy więc to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni jako słuchacze Night Vale oraz kilka nowych rzeczy. Na pierwszym planie znajdują się Jackie i Diane, dwie wspaniała kobiety, każda na swój własny sposób. Główne bohaterki są na tyle różne od siebie, mają odmienne problemy i podejścia do ich rozwiązania, że zasadniczo nie można się nudzić, przeskakując pomiędzy ich nimi w poszczególnych rozdziałach. Każda ma coś do zaoferowania czytelnikowi. Po powieści Welcome to Night Vale spodziewałam się wiele. Niemal wszystkiego. Ale i tak udało im się mnie zaskoczyć. Welcome to Night Vale. A Novel jest bowiem opowieścią o macierzyństwie i dorastaniu. Oczywiście fabuła kręci się wokół czegoś zupełnie innego, ale o tym właśnie mówi. O poczuciu czasu, straty i zyskiwaniu czegoś w procesie dorastania, o tworzeniu więzi, o odpowiedzialności za drugiego człowieka, tym szczególnym rodzaju odpowiedzialności, jaki wiąże się z daniem komuś życia, o sile i słabości, jaka płynie z takiej więzi. Każdy z bohaterów powieści jest tak łatwy do zrozumienia i pokochania. To chyba jedna z rzeczy, które najbardziej kocham w Night Vale – w całej dziwności i niesamowitości ich życia, bohaterowie pozostają tak bardzo ludzcy i przez to wiarygodni. Potrafię wierzyć w mieszkańców Night Vale, a przez to w samo Night Vale. I dzięki temu mogę przeżywać z nimi grozę i niesamowitość ich codzienności. Powieść polecam przede wszystkim fanom słuchowiska, ponieważ będą mieli z niej więcej przyjemności. Myślę jednak, że można potraktować ją także jako wprowadzenie do świata Night Vale, po to, aby po lekturze odkryć słuchowiska. Aaaa prawie zapomniałam wspomnieć, że Jackie przypomina mi Wendy z Gravity Falls i to jest cudowne.