Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po trzynastu tomach nie sądziłam, że czternasty może mnie jeszcze czymś zaskoczyć - a jednak!
Lubię styl pani Puzyńskiej, jednak momentami mam wrażenie, że dokładnie wiem, kiedy skończy się rozdział - przez pozostawianie niedopowiedzeń zawsze w ostatnim zdaniu. W tym tomie mamy zdecydowanie więcej elementów horroru, stąd moje lekkie zaskoczenie. Bałam się, czym będzie Lipowo bez Daniela jako policjanta i początkowo nie mogłam się przyzwyczaić, ale jednak policjant pozostaje policjantem, tyle że w cywilu:) Choć dla mnie Lipowo to zawsze będzie pewna grupa bohaterów, to jak w tym przypadku skupienie się na innych bohaterach również było interesujące. Końcówka zapowiada jednak, że to nie koniec!

Po trzynastu tomach nie sądziłam, że czternasty może mnie jeszcze czymś zaskoczyć - a jednak!
Lubię styl pani Puzyńskiej, jednak momentami mam wrażenie, że dokładnie wiem, kiedy skończy się rozdział - przez pozostawianie niedopowiedzeń zawsze w ostatnim zdaniu. W tym tomie mamy zdecydowanie więcej elementów horroru, stąd moje lekkie zaskoczenie. Bałam się, czym będzie...

Elektra, najbardziej złożona postać spośród wszystkich sióstr, rozpoczyna podróż do poznania swoich korzeni. Mająca problemy z alkoholem i narkotykami, napędzana złością i poczuciem samotności, poznaje ludzi, którzy są w stanie zrobić dla niej wszystko. Sama również postanawia odmienić swoje życie, a w przeciwieństwie do swoich sióstr, to jej biologiczna babcia ją znajduje. Tak wyruszamy w podróż do gorącej Kenii i poznajemy historię Cecily i Stelli.
Elektra, znana na całym świecie modelka, zaczyna walkę ze swoimi słabościami, aby móc pomagać innym młodym ludziom, którzy znaleźli się w takiej samej sytuacji. Powieść z przesłaniem, zdecydowanie daje do myślenia na temat tego, jak możemy czuć się uprzywilejowani jedynie ze względu na kolor skóry.

Elektra, najbardziej złożona postać spośród wszystkich sióstr, rozpoczyna podróż do poznania swoich korzeni. Mająca problemy z alkoholem i narkotykami, napędzana złością i poczuciem samotności, poznaje ludzi, którzy są w stanie zrobić dla niej wszystko. Sama również postanawia odmienić swoje życie, a w przeciwieństwie do swoich sióstr, to jej biologiczna babcia ją znajduje....

Choć Lipowo ze względów też sentymentalnych bardzo lubię, to czegoś mi tutaj brakuje. Każda z części miała w sobie to coś, była pełna intryg i zagadek. Tutaj niby też są, jednak nie jest to coś co kiedyś.
Po przeczytaniu ok 50 stron książka przeleżała na półce kilka miesięcy... Jednak nie lubię niedokończonych spraw, a Lipowo było jedną z moich ulubionych serii, więc po czasie znowu się za nią zabrałam. Nie żałuję, choć więcej tu bandy szalonych bab aniżeli policjantów z Lipowa. Lubię Kopp, ale cała reszta bandy to zbieranina bardziej i mniej znanych postaci. Mam wrażenie, że to one grały tutaj pierwsze skrzypce, a przecież nie o to powinno chodzić. Zakończenie historii ciekawe, jednak pewne rzeczy pozostaną niewyjaśnione i sprawiedliwości nie stanie się zadość.

Choć Lipowo ze względów też sentymentalnych bardzo lubię, to czegoś mi tutaj brakuje. Każda z części miała w sobie to coś, była pełna intryg i zagadek. Tutaj niby też są, jednak nie jest to coś co kiedyś.
Po przeczytaniu ok 50 stron książka przeleżała na półce kilka miesięcy... Jednak nie lubię niedokończonych spraw, a Lipowo było jedną z moich ulubionych serii, więc po...