Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak wielu przedmówców- spodziewałem się poczuć tę epidemię na własnej skórze. Chciałem, żeby cuchnąca ropa z owrzodzonych ciał tryskała mi w twarz, żeby ludzie umierający na ulicach wyciągali w moją stronę dłonie wydając ze swych piersi ostatnie tchnienie. Ich gasnące oczy miały mi się śnić po kres własnych dni :P Nie wiem skąd te oczekiwania wziąłem, ale tego mi mocno zabrakło. Pokazuje to pewien stosunek do życia i śmierci, który diametralnie różni się od dzisiejszego. To jest oczywiście pole do rozważań, ale dla samej książki lepiej byłoby, gdyby czytelnik mógł mocniej wkręcić się w tamten świat i silniej wszystko przeżyć.

Jak wielu przedmówców- spodziewałem się poczuć tę epidemię na własnej skórze. Chciałem, żeby cuchnąca ropa z owrzodzonych ciał tryskała mi w twarz, żeby ludzie umierający na ulicach wyciągali w moją stronę dłonie wydając ze swych piersi ostatnie tchnienie. Ich gasnące oczy miały mi się śnić po kres własnych dni :P Nie wiem skąd te oczekiwania wziąłem, ale tego mi mocno...

Pierwsze i ostatnie pewnie spotkanie z Kingiem. Za dużo dobrych rzeczy poznałem, żeby się tym zachwycić. Czemu King zawdzięcza sobie takie sukces? Może ma tak ogromną rzeszę fanów, bo największa po prostu ilość ludzi na ziemi lubi rozrywkę niską, prostą i coś co już znają? Niech mnie ktoś przekona, że to taki król horroru jak się o nim mówi :(

Pierwsze i ostatnie pewnie spotkanie z Kingiem. Za dużo dobrych rzeczy poznałem, żeby się tym zachwycić. Czemu King zawdzięcza sobie takie sukces? Może ma tak ogromną rzeszę fanów, bo największa po prostu ilość ludzi na ziemi lubi rozrywkę niską, prostą i coś co już znają? Niech mnie ktoś przekona, że to taki król horroru jak się o nim mówi :(

Mistrz słowa w formie! Historia mocna, zmuszająca do refleksji, poruszająca emocjonalnie. Podczas lektury jesteś na bohaterów wściekły, masz ochotę rzucić tę książkę mówiąc- jakie to jest głupie, jakie chore! I nagle uświadamiasz sobie- kurde, arcydzieło! Kiedy ostatnio książka doprowadziła mnie do takich emocji? Okazuje się, że książka wychodzi z papieru i włazi w Ciebie tak, że rozkminiasz i przerpacowujesz w sobie jej akcję, a nie tylko pozwalasz płynąć narracji. W moim przypadku tak było. Czytałem ją długo, małymi fragmentami. Pomiędzy tymi fragmentami opowieść nieustannie dojrzewała i działa się w mojej głowie. Ukłon mistrzu!

Mistrz słowa w formie! Historia mocna, zmuszająca do refleksji, poruszająca emocjonalnie. Podczas lektury jesteś na bohaterów wściekły, masz ochotę rzucić tę książkę mówiąc- jakie to jest głupie, jakie chore! I nagle uświadamiasz sobie- kurde, arcydzieło! Kiedy ostatnio książka doprowadziła mnie do takich emocji? Okazuje się, że książka wychodzi z papieru i włazi w Ciebie...