Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Rewelacja' to DOBRE słowo obrazujące tą książkę,ale szkoda,że nie ma gwiazdki oznaczonej jako 'przełom'albo 'punkt kulminacyjny..

'Optymizmu można się nauczyć'to pozycja niepolegająca na ustawicznym, prymitywnym i sztampowym radzeniu typu: 'spójrz w lustro i powiedz,że jesteś piękna/y','każdy ma wady,zauważ swoje zalety','chodź prosto,pamiętaj,że jesteś najlepsza/y'i tak dalej,i tym podobne..

Poradnik napisany w stylu nieporadnikowym-odbiorcy nie jest nic zarzucane,książka zahacza (a może nawet głównie bazuje) na doświadczeniach prof.Seligmana.

Żadna cenna rada nie jest podana na 'tacy',przez co przydatna treść na dłużej utrwala się w pamięci.Czytelnik wyciąga bardzo zaskakujące,wręcz (wydawałoby się) nierealne wnioski dotyczące optymizmu dochodząc do morału,że wszystko opiera się na pozytywnym myśleniu niezależnie od tego czy chodzi o zdrowie,bezradność bądź wybór odpowiedniej osoby na stanowisko prezydenta..

'Rewelacja' to DOBRE słowo obrazujące tą książkę,ale szkoda,że nie ma gwiazdki oznaczonej jako 'przełom'albo 'punkt kulminacyjny..

'Optymizmu można się nauczyć'to pozycja niepolegająca na ustawicznym, prymitywnym i sztampowym radzeniu typu: 'spójrz w lustro i powiedz,że jesteś piękna/y','każdy ma wady,zauważ swoje zalety','chodź prosto,pamiętaj,że jesteś najlepsza/y'i tak...

Jednym słowem: felieton.
Genialny zresztą-ujawniający codzienne,ludzkie zachowania po części w krzywym zwierciadle,o które byśmy nikogo dotychczas nie podejrzewali.Co dziwne,stykamy się z nimi na tyle często,że również rzadko który cokolwiek niepokojącego w nich dostrzeże-taka zwykła,szara codzienność...po co mówić o czymś,co wszyscy 'wiedzą' ?
Przez całą 'Brak tchu' powolutku toczy się pesymistyczna atmosfera czyniąc książkę mniej znośną,lecz powodującą wewnętrzną chęć krzyku-stąd ten tytuł.Wraz z autorem domagamy się chwili wytchnienia,wynurzenia się na brzeg i zaciągnięcia powietrza przed ponownym zatonięciem w wir depresyjnych myśli i życiowych niepowodzeń.
Opisy rozterek są w porządku,ale to właśnie te szczęśliwe uniesienia nadają tego smaczku...tego czegoś,co czyni ją po prostu niezwykłą.
Towarzyszymy bohaterowi w drodze od dzieciaka do 'grubasa',lecz w żadnym razie nie przypomina to biografii-raczej wejście w czyjś umysł.Najpierw masz dosyć ciągłego krytykowania,a później tylko przytakujesz.. i dlatego czytasz do końca.

Jednym słowem: felieton.
Genialny zresztą-ujawniający codzienne,ludzkie zachowania po części w krzywym zwierciadle,o które byśmy nikogo dotychczas nie podejrzewali.Co dziwne,stykamy się z nimi na tyle często,że również rzadko który cokolwiek niepokojącego w nich dostrzeże-taka zwykła,szara codzienność...po co mówić o czymś,co wszyscy 'wiedzą' ?
Przez całą 'Brak tchu'...

Cieszę się,że została przyjęta do kanonu lektur gimnazjalnych-jak najbardziej zasłużone miejsce,głównie ze względu na liczne wnioski,jakie płyną z owej powieści.
Jeśli chodzi o moją,stricte Adult'ową opinię,to uważam ją za przeciętną książkę.Dość przewidywalna,fabuła niepotrzebnie się rozciągająca,aż czytelnik ma ochotę przejść do ostatniej strony.Dużym plusem jest samo zakończenie,które daje efekt lekkiej 'hipnozy' i niedowierzania,mimo że takiego podsumowania jak najbardziej się spodziewałam.Ładne ukazanie drastycznego wpływu na otoczenie poprzez lidera,razem z zrozumiałym językiem i dobrą charakterystyką bohaterów tworzą składną i przyjemną lekturę dla nastolatków.
Wbrew pozorom lekka ,mimo wad warta polecenia,lecz na pewno nie zaliczająca się do ambitnych lektura.

Cieszę się,że została przyjęta do kanonu lektur gimnazjalnych-jak najbardziej zasłużone miejsce,głównie ze względu na liczne wnioski,jakie płyną z owej powieści.
Jeśli chodzi o moją,stricte Adult'ową opinię,to uważam ją za przeciętną książkę.Dość przewidywalna,fabuła niepotrzebnie się rozciągająca,aż czytelnik ma ochotę przejść do ostatniej strony.Dużym plusem jest samo...