Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poprzednia część, czyli “It ends with us” kilka lat temu stała się moim ulubieńcem, który wycisnął dużo łez. Po drugą część bałam się sięgnąć, bo czytałam sporo negatywnych recenzji. Ja oceniłabym ją gdzieś po środku.

Cieszę się, że mogłam poznać dalsze losy Lily, ale sama fabuła nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak pierwsza część. Powracamy do niej, kiedy toczy walkę między opieką nad córką a konfliktami z byłym (w końcu!) mężem. Oczywiście pojawia się także Atlas, jej wielka miłość.

Czytało się przyjemnie, okładka cieszy oko, zakończenie cieszy serce, ale zabrakło tego czegoś i zachwytu. Akcja wydała mi się tak sztuczna i wymyślona jakby na siłę, a relacje między bohaterami nieprzemyślane. Autorka sama przyznaje, że nie miała zamiaru pisać drugiej części i zrobiła to tylko pod naciskiem czytelników. Wydaje mi się, że właśnie ten wątek było czuć podczas czytania.

Czy polecam? Jest to na pewno dobre uzupełnienie pierwszej części, ale w porównaniu do niej i zachwyt i wzruszenie jest mniejsze. Nie mniej jednak, cieszę się, że ją przeczytałam 💙

Poprzednia część, czyli “It ends with us” kilka lat temu stała się moim ulubieńcem, który wycisnął dużo łez. Po drugą część bałam się sięgnąć, bo czytałam sporo negatywnych recenzji. Ja oceniłabym ją gdzieś po środku.

Cieszę się, że mogłam poznać dalsze losy Lily, ale sama fabuła nie zrob...

Rozwiń Zwiń

Czy jest jakaś książka, którą pamiętacie z powodu wzruszenia, jakie w Was wywołała?

U mnie jest to właśnie książka ze zdjęcia. Pozornie prosta historia. Bohaterka o imieniu Anka, która wraca do Polski i chce zacząć nowe życie. Jednak ten wątek to tylko podstawa do pięknej, poruszającej historii. Chociaż po opisie się nie zapowiadało, to była to naprawdę fantastyczna książka.

Autorka w zręczny sposób poruszyła ważne tematy i problemy, które w naszym społeczeństwie są coraz popularniejsze (niestety). Spodobała mi się też dbałość o szczegóły, zwłaszcza w kontekście detali dotyczących psychiki bohaterów.

Te 371 stron czytało się naprawdę szybko i płynnie. Zwroty akcji były zaskakujące i w idealnym miejscu. Nie spodziewałam się, że ta książka zrobi na mnie aż takie wrażenie. Oczywiście pozytywne!

Muszę też wspomnieć o tej pięknej okładce - niesamowicie cieszy oko ❣️

Czy jest jakaś książka, którą pamiętacie z powodu wzruszenia, jakie w Was wywołała?

U mnie jest to właśnie książka ze zdjęcia. Pozornie prosta historia. Bohaterka o imieniu Anka, która wraca do Polski i chce zacząć nowe życie. Jednak ten wątek to tylko podstawa do pięknej, poruszającej hi...

Rozwiń Zwiń

Powiem Wam szczerze, że trudno mi ubrać w słowa myśli, które pojawiły się w mojej głowie po przeczytaniu. Książki tej autorki są jak galimatias. Gra konwencjami literackimi, słowem, długością zdań, słowami, niekiedy strumień świadomości i masa szczegółów, które z pozoru nic nie znaczą. To uczta dla osób takich jak ja, czyli polonistów, choć oczywiście nie tylko. Można się zachwycić prostotą, sztuką pisania widoczną w niemalże każdym zdaniu, a jednocześnie mocnym echem, którym odbija się opowiedziana historia.

“Żaden koniec” to w zasadzie historia rodziny przywołana w związku ze śmiercią babci. To kilka słów o rozterkach bohaterów, o ich dzieciństwie, a wreszcie o seniorce rodu, w której na pewno wielu czytelników dopatrzy się cech ich bliskich.

Ta książka to sztuka. Nie spodziewajcie się standardowej fabuły i historii. To trochę jak pamiętnik albo kartki z przypadkowymi faktami. A ostatnie strony… naprawdę mnie rozczulily. Nie spodziewałam się takiego uczucia w przypadku tej książki. Miłe zaskoczenie. Dlaczego? Bo pojawiło się tam wspomnienie babci przekazującej w dłoni zwinięte pieniądze. Oj, ile babć tak robiło…

Zośkę Papużankę cenię za oryginalność jej książek. Nie da się ich zapomnieć. Za poplątane słowa, wśród których znajdą się te trafiające w sedno, tkwiące w głowie na długi czas.

I za piękne okładki, jakże inaczej 🌺

Powiem Wam szczerze, że trudno mi ubrać w słowa myśli, które pojawiły się w mojej głowie po przeczytaniu. Książki tej autorki są jak galimatias. Gra konwencjami literackimi, słowem, długością zdań, słowami, niekiedy strumień świadomości i masa szczegółów, które z pozoru nic nie znaczą. To ...

Rozwiń Zwiń

Z pozoru zwykła historia. Patrycja wprowadza się do domu. Nie podejrzewa nawet, że ukrywa on swoją mroczną i tragiczną historię. Kobieta wpada w wir wydarzeń, które ją przerażają i krok po kroku, prawie jak po nitce, dochodzi do zaskakującego odkrycia. Nie miałabym serca streszczać tej fabuły, ale była niesamowita.

Mamy trzy płaszczyzny czasowe - perspektywa Marii (około lat 60.), Bogusi (mniej więcej rok 2018) oraz Patrycji, czyli naszej głównej bohaterki. Chociaż początkowo wydają się one niepowiązane, to w pewnym momencie okazuje się, że jednak mają one ze sobą wiele wspólnego.

Chociaż zazwyczaj takie skakanie po osi czasu jest dla mnie nużące, to tutaj było niezwykle ważnym elementem fabuły. Bez tego nie byłaby ona tak zaskakująca i szokująca. Przyznaję, że po przeczytaniu tej książki bardzo długo o niej myślałam. Wielki plus za to, że nie byłam w stanie przewidzieć zakończenia - chociaż często mi się to zdarza! Sam motyw mrocznej tajemnicy, intryg i zbrodni jest już dość popularny, jednak pomysłowi autorki nie można odmówić oryginalności.

Oczywiście sama okładka też jest piękna, nie można nie wspomnieć.

Jeśli szukacie zaskakującej, mocnej książki, która pozwala nam odkrywać tajemnice krok po kroku niczym detektywi - polecam!

Z pozoru zwykła historia. Patrycja wprowadza się do domu. Nie podejrzewa nawet, że ukrywa on swoją mroczną i tragiczną historię. Kobieta wpada w wir wydarzeń, które ją przerażają i krok po kroku, prawie jak po nitce, dochodzi do zaskakującego odkrycia. Nie miałabym serca streszczać tej fab...

Rozwiń Zwiń

Nie spodziewałam się, że ten pomysł na fabułę może mnie zainteresować. Przypadkowe spotkanie dwojga ludzi - kobieta, która jest nieszczęśliwa w małżeństwie i zwyczajny prawnik - pracownik jej męża. Żadne z nich nie chciało się zaangażować. Potrzebowali jedynie wsparcia i rozmowy. Nie spodziewali się, że spotkają się więcej niż raz, podczas wyjazdu do urokliwego pensjonatu w górach. Tymczasem Violę i Kamila połączy intryga, a nawet więcej. Ale o tym musicie już poczytać sami…

Początkowo nie mogłam się zaangażować w czytanie, czułam się znużona. Dopiero około setnej strony, gdzie akcja nabrała rozpędu, jak sięgnęłam po książkę tak już jej nie odłożyłam do końca. O czymś to świadczy, zdecydowanie! Chociaż muszę przyznać, że odczuwałam napięcie. Z jednej strony dlatego, że towarzyszyło ono bohaterom, a z drugiej, bo miałam przeczucie, że zaraz akcja zapętli się jeszcze bardziej. Mimo wszystko, nie jest to coś, co uprzykrza czytanie.

Odważna, pełna ryzyka, smutna a jednocześnie ciepła - też się nie spodziewałam, że są lektury, które można opisać w taki sposób. I nieoczywista. Zwłaszcza w połączeniu okładki z fabułą!
Polecam ❤️

Nie spodziewałam się, że ten pomysł na fabułę może mnie zainteresować. Przypadkowe spotkanie dwojga ludzi - kobieta, która jest nieszczęśliwa w małżeństwie i zwyczajny prawnik - pracownik jej męża. Żadne z nich nie chciało się zaangażować. Potrzebowali jedynie wsparcia i rozmowy. Nie spodz...

Rozwiń Zwiń