Najbardziej zachęcający w książce jest tytuł. Treść to powtórzenie wielu myśli Vonneguta, więc osobom, które się nim interesują nie polecam (nie dowiedzą się niczego nowego).

Najbardziej zachęcający w książce jest tytuł. Treść to powtórzenie wielu myśli Vonneguta, więc osobom, które się nim interesują nie polecam (nie dowiedzą się niczego nowego).

💥💥💥💥💥💥💥

💥💥💥💥💥💥💥

Rewelacyjna książka dla każdej osoby, która wiąże przyszłość z pisaniem

Rewelacyjna książka dla każdej osoby, która wiąże przyszłość z pisaniem

Ta książka to arcydzieło. Kurt w całej swej postaci i postrzegania świata. To znakomite zobaczyć jego świat. Vonnegut dodaje mi odwagi i dystansu do świata. Jest jakąś częścią mojego wewnętrzego "ja". To jest książka do której wracam.

Ta książka to arcydzieło. Kurt w całej swej postaci i postrzegania świata. To znakomite zobaczyć jego świat. Vonnegut dodaje mi odwagi i dystansu do świata. Jest jakąś częścią mojego wewnętrzego "ja". To jest książka do której wracam.

takie tam pierdolety, niektóre ciekawe

takie tam pierdolety, niektóre ciekawe

Kurt Vonnegut (11.11.1922 Indianapolis-11.04.2007 New York)-amerykański pisarz, publicysta wywodzący się z niemieckiej rodziny architektów. Krótko studiował chemię w Cornell Unieversity. W 1943 roku powołano go do wojska i wysłano na front do Europy, gdzie przeżył bombardowanie w Dreźnie, będące tematem jego najsłynniejszej powieści Rzeźni numer pięć.
Po wojnie ożenił się z Jane Marie Cox oraz studiował antropologię na uniwersytecie w Chicago, gdzie jego praca magisterska została odrzucona (Fluctuations Between Good and Evil in Simple Tales).
W czasie studiów pracował jako reporter kryminalny w Chicago City. Pierwsze opowiadania opublikował w latach 1947-1950, kiedy pracował w laboratorium General Electric w Schenectady w dziale public relations.
Od 1965 roku wykładał i prowadził warsztaty pisarskie na Hopefield, Iowa, Harwardzie.
W swojej twórczości niejednokrotnie deklaruje swoje poglądy na temat wojny i zabijania, przez co stał się pisarzem prowokującym. Vonnegut należy do pisarzy lubiących zabawę formą i kpinę z czytelnika wciąganego w literackie pułapki.
Powieści Vonneguta pełne są groteskowych, dziwacznych, postaci oraz makabrycznych i onirycznych wydarzeń.

Losy gorsze od śmierci to niezwykły zbiór esejów pozwalających odkryć życie pisarza i jego ironiczne postrzeganie paradoksów współczesnego świata. Książka nie tylko podsumowuje życie Vonneguta, jako artysty, ale również nasze czasy, w które siłą rzeczy został wpisany przez swoje narodziny.
Z ironicznym uśmiechem a zarazem sentymentem opowiada o swojej rodzinie. Naszym oczom ukazuje się delikatnie, ale pewną kreska, malowany obraz ojca-architekta, któremu nie było dane spełnić się w zawodzie z powodu kryzysu, jaki miał miejsce w Stanach przed wojną.
Naszym oczom ukazuje również wizję pięknego zabytkowego miasta, zbombardowanego przez Amerykanów zupełnie bezmyślnie, ponieważ nie było żadnym punktem strategicznym w wojnie. Vonnegut wprowadza nas w świat przeżyć jakich doznał wówczas w Dreźnie i jakie ciągną się za nim.
Kolejne absurdy amerykańskiej kultury to różnego rodzaju wystawy i odczyty, na które został zapraszany i które organizowano tylko dlatego że jest słynnym pisarzem. Dzięki temu miał możliwość wygłaszania swoich poglądów na uroczystościach akademickich oraz kościelnych, które również wplótł w książkę.

Kurt Vonnegut (11.11.1922 Indianapolis-11.04.2007 New York)-amerykański pisarz, publicysta wywodzący się z niemieckiej rodziny architektów. Krótko studiował chemię w Cornell Unieversity. W 1943 roku powołano go do wojska i wysłano na front do Europy, gdzie przeżył bombardowanie w Dreźnie, będące tematem jego najsłynniejszej powieści Rzeźni numer pięć.
Po wojnie ożenił się z...

Książka przede wszystkim dla osób, które dobrze znają twórczość Vonneguta i chcą dowiedzieć się czegoś więcej o samym autorze, jego podejściu do tematów poruszanych w esejach i przemówieniach. Pozycja niekoniecznie dla osób, które wcześniej nie miały wiele do czynienia z powieściami Vonneguta.

Książka przede wszystkim dla osób, które dobrze znają twórczość Vonneguta i chcą dowiedzieć się czegoś więcej o samym autorze, jego podejściu do tematów poruszanych w esejach i przemówieniach. Pozycja niekoniecznie dla osób, które wcześniej nie miały wiele do czynienia z powieściami Vonneguta.

Nie mogę nazwać siebie wielką fanką tego pisarza, bo dopiero się z nim zapoznaję. Mam za sobą "Kocią kołyskę" i chęć na "Rzeźnię numer pięć". Jednak, po przeczytaniu tej książki, którą trudno nazwać powieścią, bo jest to jakby zbiór esejów, nabrałam do Vonneguta ogromnego szacunku. Jako do pisarza, ale przede wszystkim człowieka, który ma odwagę krytykować system i polityków (głównie co prawda amerykańskich),religię, nas samych, którzy zapomnieliśmy o tym, co ważne. Dla mnie ważna pozycja.

Nie mogę nazwać siebie wielką fanką tego pisarza, bo dopiero się z nim zapoznaję. Mam za sobą "Kocią kołyskę" i chęć na "Rzeźnię numer pięć". Jednak, po przeczytaniu tej książki, którą trudno nazwać powieścią, bo jest to jakby zbiór esejów, nabrałam do Vonneguta ogromnego szacunku. Jako do pisarza, ale przede wszystkim człowieka, który ma odwagę krytykować system i...

Kurt VONNEGUT - “Losy gorsze od śmierci”

KRÓL JEST NAGI !! Mało tego, objawia się jako zarozumiały bufon, który NIE MA ABSOLUTNIE NIC DO POWIEDZENIA. Raczy czytelnika odgrzewanymi okolicznościowymi przemówieniami, wspomnieniami z kim był na kolacji, a kogo spotkał w operze, na koncercie lub wycieczce /inne możliwosci wg własnego gustu - uzupełnić/. Szafuje nazwiskami, by podkreślić swoją ważność. Nie ma żadnych zahamowań w opluwaniu własnej matki-wariatki, ani w ujawnianiu pobytów syna w psychiatryku. Aby ujrzeć próbkę jego odkrywczego talentu, proszę spojrzeć na początek rozdziału 6 /str.55/:

„Ciekawostki: Aldous Huxley umarł tego samego dnia, co John F.Kennedy. Louis-Ferdinand Celine umarł w dwa dni po Ernescie Hemingwayu. Requiem to msza za zmarłych, śpiewana zwykle po łacinie...”

To nie ciekawostki, to mówiac po poznańsku „pierdoły”. W kontynuowanym tekście nie wraca już do wymienionych nazwisk, natomiast faszeruje nas, na NIECAŁYCH CZTERECH STRONACH: Collinsem, Domingo, Granem, Caseyem, Barbarą Wagner, Twainem, Webberem, żoną Jill, Eliotem, Marquisem, żoną Waltera Vonneguta, Miles-Kingstonem, Brightman oraz siostrą Alice. Jest to bez znaczenia, kto kim jest; ważne rzucać nazwiskami.

Co do dat śmierci, ja jestem lepszy: w tym samym 1953 roku, w wieku 73 lat zmarł Józef Stalin, Kornel Makuszyński i moja babcia Kalbarczykowa. Ot co!

I tak zabrakło mu tchu, by wywiązać sie z umowy z wydawcą, więc ostatnie 30 stron tytułuje dodatkiem i wciska tam najprzeróżniejsze dyrdymały, byle wypełnić limit. Przez przypadek trafia tam tekst Karela CAPKA „O LITERATURZE”, jedyny wartościowy w całej książce.

A propos: w redakcyjnym opisie tej książki słowa „GENIUSZ VONNEGUTA” są nadużyciem n

Kurt VONNEGUT - “Losy gorsze od śmierci”

KRÓL JEST NAGI !! Mało tego, objawia się jako zarozumiały bufon, który NIE MA ABSOLUTNIE NIC DO POWIEDZENIA. Raczy czytelnika odgrzewanymi okolicznościowymi przemówieniami, wspomnieniami z kim był na kolacji, a kogo spotkał w operze, na koncercie lub wycieczce /inne możliwosci wg ...

Jak już Kurt Vonnegut pisze książkę która jest zbiorem luźnych myśli, to jest ogromna szansa, że książka ta mi się spodoba. Tak np. miałam z Trzęsieniem czasu, ale niestety może dlatego iż tematyka dotyczy stricte amerykańskich realiów miałam trudne chwile. Autor powraca do wspomnień z czasów II Wojny Światowej,opowiada czytelnikowi o swojej rodzinie, ale też komentuje realia życia w Ameryce. I właśnie ten ostatni punkt może utrudniać lub nawet zniechęcać do dalszej lektury, szczególnie iż poruszane są tematy niezbyt bliskie polskiemu czytelnikowi. Powiedziałabym, że można po tą książkę sięgnąć gdy jest się fanem autora.

Jak już Kurt Vonnegut pisze książkę która jest zbiorem luźnych myśli, to jest ogromna szansa, że książka ta mi się spodoba. Tak np. miałam z Trzęsieniem czasu, ale niestety może dlatego iż tematyka dotyczy stricte amerykańskich realiów miałam trudne chwile. Autor powraca do wspomnień z czasów II Wojny Światowej,opowiada czytelnikowi o swojej rodzinie, ale też komentuje...