Pride and Prejudice and Zombies

Fabuła dużo zyskuje dzięki pladze nieumarłych i krwawym pojedynkom. Bardzo się różni od filmu o tym samym tytule, do którego mam osobiście duży sentyment.

Fabuła dużo zyskuje dzięki pladze nieumarłych i krwawym pojedynkom. Bardzo się różni od filmu o tym samym tytule, do którego mam osobiście duży sentyment.

Pokaż mimo to

Karykatura ale bardzo zgrabnie napisana. Lekko się czyta, z przymrużeniem oka.

Karykatura ale bardzo zgrabnie napisana. Lekko się czyta, z przymrużeniem oka.

Pokaż mimo to

Nielogiczna, nieciekawa. Przewrotny żart, którym mogła być ta książka, nie wyszedł. Opowiedziana tutaj historia prawie w ogóle nie odbiega od oryginału Austen. W rzeczy samej, jedyną różnicą są tytułowe zombi, całkowicie bezpłciowe i nijakie, pojawiające się znikąd tylko po to, by Elizabeth mogła z nimi walczyć (a i te sceny nie zostały opisane w więcej niż 3 zdaniach; co więcej, wszystkie potyczki są takie same, bo zombi są beznadziejnie głupie).
Książka jest w dwóch lub trzech miejscach nawet zabawna, a autor dość umiejętnie naśladował styl i język Austen. Ale to za mało, by uratować tę pozycję.

Nielogiczna, nieciekawa. Przewrotny żart, którym mogła być ta książka, nie wyszedł. Opowiedziana tutaj historia prawie w ogóle nie odbiega od oryginału Austen. W rzeczy samej, jedyną różnicą są tytułowe zombi, całkowicie bezpłciowe i nijakie, pojawiające się znikąd tylko po to, by Elizabeth mogła z nimi walczyć (a i te sceny nie zostały opisane w więcej niż 3 zdaniach; co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wątek zombie bardzo sprytnie został wpleciony w oryginalny tekst. Zastanawia mnie za to co kierowało "współautorami" tej pozycji. Światy który opisywała Jane Austen jest bardzo hermetyczny, bohaterki są skupione na codziennych rutynowych obowiązkach, i tylko od czasu do czasu mogą się rozerwać w czasie jakiś rozrywek. Bohaterki potrafią czerpać przyjemność z prostych zdarzeń, nie szukają zazwyczaj przygód (poza pewnymi wyjątkami). Dodawanie do takiej sielskiej scenerii ataków zombie to bardzo odważny pomysł, godny współczesnych nudzących się szybko umysłów. Ja traktuje ten tekst w kategori żartu. Krwawego i przewrotnego.

Wątek zombie bardzo sprytnie został wpleciony w oryginalny tekst. Zastanawia mnie za to co kierowało "współautorami" tej pozycji. Światy który opisywała Jane Austen jest bardzo hermetyczny, bohaterki są skupione na codziennych rutynowych obowiązkach, i tylko od czasu do czasu mogą się rozerwać w czasie jakiś rozrywek. Bohaterki potrafią czerpać przyjemność z prostych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W przeciwieństwie do wielu, nie odsądzałam autora książki od czci i wiary, nim tej pozycji sama nie przeczytałam. Ostatecznie sama Austen była osobą o wielkim poczuciu humoru i zapewne nieźle ubawiłby ją podobny koncept. Samo wykonanie? Nie sądzę.

Przede wszystkim, to nawet nie jest "Duma i uprzedzenie" z poupychanymi niezdarnie scenami zombie i opisami walk niczym z gry komputerowej. To streszczenie fabuły "Dumy i uprzedzenia" z poupychanymi niezdarnie scenami zombie i opisami walk niczym z gry komputerowej, podlana żartami na poziomie wczesnego gimnazjum. Oraz, na pewno w polskiej wersji, leniwym tłumaczeniem. Nie, żeby dobre mogło uratować tekst, którego autor nie potrafi się nawet konsekwentnie trzymać mowy stylizowanej. Konsekwencja zresztą ogólnie nie jest mocną stroną autora, który nawet Chin od Japonii nie odróżnia (obwiązane stopy u gospodyni w japońskim Pemberley!), ale uparł się upchnąć oba te kraje w tle swojej historii. Jak się nad tym zastanowić, również timeline kompletnie kuleje, kiedy przychodzi do historii plagi zombie. Zresztą te zombie praktycznie wcale nie wpływają na fabułę, pomijając wątek państwa Collinsów - pojawiają się rzadko i nie robią nic ciekawego. Już w filmie odgrywały ważniejszą rolę, choć film kazał się brać na zdecydowanie zbyt poważnie.

Najlepszym podsumowaniem książki jest fakt, że czytało się ją z minimalną przyjemnością w chwilach, kiedy autor przepisywał 1:1 pierwowzór. Bo wtedy czytałam Austen.

W przeciwieństwie do wielu, nie odsądzałam autora książki od czci i wiary, nim tej pozycji sama nie przeczytałam. Ostatecznie sama Austen była osobą o wielkim poczuciu humoru i zapewne nieźle ubawiłby ją podobny koncept. Samo wykonanie? Nie sądzę.

Przede wszystkim, to nawet nie jest "Duma i uprzedzenie" z poupychanymi niezdarnie scenami zombie i opisami walk niczym z gry...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

no comment

no comment

Pokaż mimo to

http://iminfected.pl/duma-i-uprzedzenie-i-zombi-jane-austen-seth-grahame-smith/


Kiedy pogrążona w chaosie Anglia zmaga się z inwazją zombie, piątka sióstr Bennet w hrabstwie Hertfordshire stara się odnaleźć godnego siebie mężczyzny. Wyćwiczone w boju przez chińskich mistrzów kobiety bez problemu radzą sobie w walce z żywymi trupami. Wszystko się jednak zmienia, kiedy do sąsiedztwa przybywa młody i przystojny Pan Bingley wraz ze swoim przyjacielem Panem Darcym.

Bazująca na klasycznej XIX-wiecznej powieści romantycznej książka „Duma i Uprzedzenie i Zombi” to parodia wprowadzająca wątki żywych trupów do tych znanych z pierwowzoru autorstwa Jane Austen. Pomysłodawca i współautor książki Seth Grahame-Smith opierając się o znany schemat, urozmaicił go dodając trochę brutalności w stylu Romero. Czy taki zabieg okazał się dobrym pomysłem? O dziwo tak!

Muszę przyznać się, że przed lekturą książki nie zapoznałem się z oryginalnym tekstem Austin. Każdy wątek był dla mnie nowy i nie wiem na ile żywe trupy zmieniły fabułę pierwotnej wersji powieści. Nie zmienia to jednak faktu, że podczas lektury bawiłem się przednio a utrzymany przez współautora klimat bardzo nawiązywał do czasów powstania „Dumy i Uprzedzenia”. Zacznijmy jednak po kolei.

Książka przede wszystkim stawia główny nacisk na rozterki miłosne sióstr Bennet z największym podkreśleniem dwóch najstarszych - Jane i Elizabeth. To właśnie ich losy śledzimy najczęściej a reszta rodziny Bennetów stanowi postacie drugoplanowe. Motywy zombie wcale nie grają głównych skrzypiec. Tworzą one jedynie tło, w którym bohaterki książki muszą się odnaleźć i jednym wychodzi to lepiej, innym gorzej.

Występujące w powieści postacie kobiece jako wytrenowane wojowniczki nie mają żadnego problemu w walce z zagrożeniem. Bez trudu radzą sobie z każdym napotkanym zombie. Choć mogłoby się wydawać, że zabijanie żywych trupów leży po męskiej stronie, tak większa część bohaterów męskich nie radzi sobie z tym. Wyjątek stanowi Pan Darcy – obeznany i niezawodny pogromca zombie, który swoją osobowością odtrąca od siebie ludzi. Początkowo Elizabeth nie widzi w mężczyźnie potencjalnego kandydata męża, choć z czasem jej uczucia zmieniają się diametralnie.

Sam pomysł stworzenia takiej książki z początku wydał mi się absurdalny. Długo walczyłem z sobą i odkładałem lekturę powieści na później, lecz w końcu owe „później” nastało. Muszę przyznać, że zostałem niezwykle pozytywnie zaskoczony. Z każdą kolejną stroną książki wsiąkałem w fabułę coraz mocniej a emocje wiążące się z historią i losem bohaterów narastały.

Choć nie czytałem oryginału, to uważam, że nowe wątki (z zombie na czele) zostały wprowadzone z niezwykłą gracją. Absolutnie nie czuć przepaści pomiędzy tym, co najprawdopodobniej zostało wykorzystane z pierwowzoru a tym, co zostało dodane przez Smitha. Każda wzmianka o żywych trupach i sytuacje, w których zostały one przedstawione czyta się równie dobrze, co wszelkie rozterki postaci głównych i pobocznych.

Miłośnicy „Dumy i Uprzedzenia” prawdopodobnie odbiorą książkę jako zniewagę klasycznego dzieła lub kpinę z przesłania, które niesie ze sobą książka. Dla mnie powieść urozmaicona o zombie nie tylko zapewniła sporo przyjemnej rozrywki, ale także zainteresowała lekturą oryginału, po którą mam nadzieję uda mi się sięgnąć dla porównania z tą wersją.

Podsumowując, wydaje mi się, że książkę „Duma i Uprzedzenie i Zombie” nie należy brać na poważnie a tym bardziej porównywać z wersja bez zombie. Autor mając na celu rozbawienie czytelnika na pewno nie chciał zbezcześcić klasycznego dzieła a jedynie urozmaicić o wątek, który może przyciągnąć czytelnika z poza grupy docelowej oryginału – w tym wypadku np. mnie.

Moja ocena: 7/10


Po więcej zapraszam na iminfected.pl!

http://iminfected.pl/duma-i-uprzedzenie-i-zombi-jane-austen-seth-grahame-smith/


Kiedy pogrążona w chaosie Anglia zmaga się z inwazją zombie, piątka sióstr Bennet w hrabstwie Hertfordshire stara się odnaleźć godnego siebie mężczyzny. Wyćwiczone w boju przez chińskich mistrzów kobiety bez problemu radzą sobie w walce z żywymi trupami. Wszystko się jednak zmienia, kiedy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dotychczas nie przeczytałem równie słabej książki jak ta. Trochę z przymusu, trochę z ciekawości, całe szczęście w podróży.
Ten mush-up nie wyszedł dobrze. Był momentami beznadziejnie głupi lub po prostu, głupi. Tak jak wiele książek budzi emocje, czasem takie, że człowiek przerywa lekturę i zastanawia się nad treścią - w przypadku tej książki jedyne przerwy opierały się na rozmyślaniu "dlaczego ja to sobie robię? Czy nie mam lepszych rzeczy w życiu do zrobienia?".
Na szczęście "ponad milion sprzedanych egzemplarzy" nie powoduje nawałnicy tego typu książek (choć wbrew pozorom mush-up'ów jest dużo, nawet w literaturze).
Nie polecam.

Dotychczas nie przeczytałem równie słabej książki jak ta. Trochę z przymusu, trochę z ciekawości, całe szczęście w podróży.
Ten mush-up nie wyszedł dobrze. Był momentami beznadziejnie głupi lub po prostu, głupi. Tak jak wiele książek budzi emocje, czasem takie, że człowiek przerywa lekturę i zastanawia się nad treścią - w przypadku tej książki jedyne przerwy opierały się na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy po raz pierwszy usłyszałam o tej książce, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jane Austen wlicza się do grona pisarzy, których warsztat i humor bardzo wysoce cenię. A że fantastyka jest mi równie bliska, nie widziałam powodów, by nie podjąć lektury. Muszę przyznać, że książkę pochłaniałam z wypiekami na twarzy, podobnie jak kilka lat temu, gdy czytałam zwykłą „Dumę i Uprzedzenie”. Mimo że znałam zakończenie, nie byłam pewna, czy autor nie wywinął czytelnikowi jakiegoś numeru. W końcu od pierwszej strony mamy do czynienia z zombie i krwawą masakrą. Ta książka jest wyzwaniem, a po dotarciu do końca, pytam: śmiać się czy płakać?

Literatura współczesna charakteryzuje się odbieganiem od norm i sięganiem po niekonwencjonalne rozwiązania. To dziś ludzie o szerokiej wyobraźni i nieprzeciętnej odwadze, zachodzą najdalej. Nawet przedsiębiorstwa przemysłowe wielkie nadzieje pokładają w innowacjach. Może to dlatego najszybciej rozwija się gatunek fantastyki i to właśnie on rozkochuje w sobie młodzież. Przyznaję, że jeśli w ten sposób zachęca się do sięgania po klasykę, jestem w stanie pokornie chylić czoło przed autorem omawianej przeze mnie książki. Ale coś mi podpowiada, że to nie jest celem, a nawet niekoniecznie będzie skutkiem tej powieści.

Krew, wnętrzności, mózgi rozbryźnięte na ścianach. Do tego powieść, która doczekała się mnóstwa ekranizacji. Nowy przepis na sukces? Do czego jeszcze posunie się pisarz, by stworzyć coś, co wydawca przyjmie z otwartymi ramionami? Jaki jest cel współczesnej literatury? Zabawić czytelnika? Ośmieszyć kogoś lub coś? A może jednak, mimo wszystko uczyć?

Nie żałuję lektury tej książki. Nie spodziewałam się po niej cudów, więc się nie zawiodłam. Styl Jane Austen, dla jej fanów, jest bardzo widoczny. Połączenie niektórych wydarzeń z żywymi trupami nie raz wywołuje na twarzy uśmiech, ale czasami wzbudza niesmak. Same zombie wcale tak bardzo nie przeszkadzają. Gorzej sprawa się ma w dialogach, gdy wśród górnolotnych wyznań, napotykamy na kompletnie absurdalne wtrącenia. Dzisiejsze pojęcie bestselleru zaczyna mnie przerażać.

Kiedyś pisarz musiał wykazać się naprawdę dużym talentem, a dzieła posiadały drugie dno, które coś przekazywało czytelnikowi, wskazywało drogę, albo przynajmniej mówiło czego lepiej nie robić. A dziś? Jaki wpływ wywarła lektury „Dumy i uprzedzenia i zombie” na moje życie? Nadal widziałam w niej obraz dawnej Anglii i jej obywateli. Dostrzegłam ich wady i przemiany, jakie w nich zachodziły. Zombie i tematy im pokrewne stanowiły wstawki, które prócz zaskoczenia, kilku parsknięć śmiechu i łapania się za głowę, nie przekazywały nic więcej.

Jeśli ktoś szuka w powieści rozrywki i czegoś, co go zadziwi – z czystym sercem mogę mu polecić tę powieść. Natomiast jeśli trafi ona w ręce konserwatysty, zakochanego w kunszcie Jane Austen, przestrzegam przed lekturą. Dla Seth Grahame-Smith jest to debiut literacki. Czy drogę swojej kariery pisarskiej powinno się rozpoczynać od wspomagania się dziełem klasycznym? Czym byłaby jego powieść, gdyby pozostał jedynie wątek zombie? Odpowiem bez wahania – niczym. Podrzędnym opowiadaniem, które jest, by być. Może rozśmieszyć, a może zniesmaczyć. To wszystko.

Nie wiem czy to wina czytelników, którzy potrzebują jedynie prostych historii, by oderwać się od rzeczywistości, czy może autorzy boją się samodzielności. Tak czy inaczej wszystko zmierza w złym kierunku. A ta powieść jest na to dobrym przykładem.

Gdy po raz pierwszy usłyszałam o tej książce, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jane Austen wlicza się do grona pisarzy, których warsztat i humor bardzo wysoce cenię. A że fantastyka jest mi równie bliska, nie widziałam powodów, by nie podjąć lektury. Muszę przyznać, że książkę pochłaniałam z wypiekami na twarzy, podobnie jak kilka lat temu, gdy czytałam zwykłą „Dumę i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tylko dlatego jedna gwiazdka, że nie można dać zera.
Wydawał mi się, że mam poczucie humoru, ale ta przeróbka jednej z moich ukochanych książek zniesmaczyła mnie do cna.

Tylko dlatego jedna gwiazdka, że nie można dać zera.
Wydawał mi się, że mam poczucie humoru, ale ta przeróbka jednej z moich ukochanych książek zniesmaczyła mnie do cna.

Pokaż mimo to