Ooooj... fajne! :-)

Ja akurat dorwałem jakieś nowsze wydanie i ma ono gorzej brzmiący tytuł "Kot, który mówi. Niebieskie opowieści", jednak tłumaczka ta sama, więc przypuszczam, że i zawartość niezmieniona.

Historyjki, opowiastki-przypowiastki, w trakcie których towarzyszymy jednej i tej samej rodzinie żyjącej na wsi. Dorośli, dzieci, zwierzęta domowe i gospodarskie (rozmawiające między sobą, jak i z ludźmi zupełnie bez żadnego problemu i to rozmawiające nie głupio... ;)) a do tego, od czasu do czasu, jakiś dodatkowy przygodny bohater.

Opowieści są oryginalne, zawierają przeważnie jakiś nienachalnie podany morał. Pokazują wady (nie tylko ludzkie - bo przecież są i zwierzęta...;),ale i budują dla nas przyjemny świat prawdziwych wartości, do którego w głębi duszy, chyba każdy z nas tęskni... :-)

Sporo w tych opowiastkach humoru a zdarza się i trochę okrucieństwa (jak to w prawdziwym życiu),ale bez drastycznych drobiazgowych scen i absolutnie nie w celu epatowania czytelnika - po prostu są to elementy spełniające w opowiastce swoją funkcję, uwypuklając przekaz autora lub stwarzając mu odpowiednią scenografię i okoliczności. Na szczęście - jak to w dobrych przypowiastkach - wszystko zazwyczaj kończy się dobrze...

Polecam! :-) Można czytać sobie w częściach, z przerwami i po jakimś czasie powracać... W niczym nie zaszkodzi to lekturze.

Myślę, że inteligentne dzieci mogą wynieść z tego sporo, jeśli poczyta im rodzic (czasami komentując),ale i dorosła osoba bez dziecięcia, jak się w tym zanurzy, to nie pożałuje, bo będzie miała całkiem fajną i niegłupią rozrywkę a do tego również refleksję i niezły ubaw, od czasu do czasu...

Uprzedzam, że opowiastki są niekiedy z lekka odjechane, co w moim odbiorze stanowi dodatkowy ich walor i dodaje im oryginalności.

Książkę napisał francuski pisarz Marcel Ayme, który może się również pochwalić fantastycznym zbiorkiem opowiadań o niezwykłym tytule "Przechodzimur" - kto nie czytał, niech sobie skądś zdobędzie (raczej nietrudno) i wskoczy "na główkę" w te nierozwlekłe historyjki - bez namysłu i spontanicznie - zapewniam, że skok będzie bezpieczny a sporo zaskoczenia i dobra zabawa: gwarantowane! :-)
p.s.
aha, nie wiem o co chodzi, ale w moim wydaniu NIEBIESKIE opowieści mają niebieską okładkę - a NIE CZERWONĄ, jak tutaj widać powyżej...
wiem, że jest jeszcze druga część tej książki i tytuł ma identyczny, tyle że jest w nim kolor CZERWONY i takoż czerwona okładka... (mówię o wydaniu, z którym ja się zetknąłem :)

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
[edit]
p.s.2
opowiastki są trochę przewrotne i przekorne niekiedy... nie stronią od dyskretnej ironii a nawet z lekka cynicznych akcentów, więc pewnie nie każdy rodzic zdecyduje się na czytanie ich swoim dzieciom - niejeden dlatego, bo po prostu nie będzie umiał tego podać we właściwy sposób, z odpowiednim komentarzem od siebie... ;)

Ooooj... fajne! :-)

Ja akurat dorwałem jakieś nowsze wydanie i ma ono gorzej brzmiący tytuł "Kot, który mówi. Niebieskie opowieści", jednak tłumaczka ta sama, więc przypuszczam, że i zawartość niezmieniona.

Historyjki, opowiastki-przypowiastki, w trakcie których towarzyszymy jednej i tej samej rodzinie żyjącej na wsi. Dorośli, dzieci, zwierzęta domowe i gospodarskie...

Jeśli to ma być książka dla dzieci, to ja już nie wiem....

Pierwsze słowo jakie nasuwa mi się na myśl po przeczytaniu tej książki to „dziwna”, bardzo dziwna...

Dziewczynki – Marynia i Delfina (cóż to za imiona??) mają ogromną wyobraźnię i wraz ze zwierzętami z podwórka i lasu, wymyślają przeróżne, niestworzone rzeczy.
Rodzice nazywają swoje dzieci smarkaczami i zostawiają je same w domu.

Opowiadanie „Osioł i koń” jest po prostu straszne.
Dziewczynki pewnej nocy zamieniają się w zwierzęta, a przez to rodzice biją je i wykorzystują w pracach na gospodarstwie.
Niektóre opowieści kończą się nagłą i niewyjaśnioną śmiercią zwierząt.

Nigdy nie myślałam, że napiszę tak o książce dla dzieci, ale nie polecam, a co więcej, szczerze odradzam.

Jeśli to ma być książka dla dzieci, to ja już nie wiem....

Pierwsze słowo jakie nasuwa mi się na myśl po przeczytaniu tej książki to „dziwna”, bardzo dziwna...

Dziewczynki – Marynia i Delfina (cóż to za imiona??) mają ogromną wyobraźnię i wraz ze zwierzętami z podwórka i lasu, wymyślają przeróżne, niestworzone rzeczy.
Rodzice nazywają swoje dzieci smarkaczami i zostawiają...

dobra

dobra