Takie tam czytadło. Trochę dziwak w swojej kategorii wagowej. Przy odrobinie dystansu do niemal trzydziestoletniej publikacji brukowej nawet nieszkodliwa.

Jako Harlequin (co sugerowałby format) słaby, bo według mnie między bohaterami nie ma wcale chemii (chyba że ktoś ma fetysz i lubi seksualizować męski instynkt opiekuńczy, bo to jest tu podciągnięte do potęgi n-tej),ot, kobitka na skraju załamania nerwowego, taka delikatna, taka drobniutka, o takich dziewczęcych kształtach (jakimś cudem po ciąży i porodzie),a on taki prawdziwy mężczyzna, co przyjdzie, huknie, że głupia ona i wszystko naprawi. Call me Daddy.

Jako kryminalno-detektywistyczna próbuje być zawiła, ale jeśli dochodzenie opiera się jedynie na tym, że przeszłość ujawniana jest stopniowo i istnieją dwa obozy świadków, w których po prostu jedni bełkoczą zabobonny nonsens A, a drudzy mówią o realiach, to prawdy idzie się szybko domyślić.

Ciekawa jest za to psychologia małej miejscowości, atmosfera zaszczucia, a nawet to, jak trzydzieści lat temu potrafiono "rozumieć gwałciciela" tak, żeby nie nazywać gwałtu gwałtem, tylko dlatego, że ofiarą była wrażliwa dziewczyna wrażliwa na los nieudaczników. Jakby szantaż to nie był szantaż. Przypadek kliniczny.

...Pisałam coś o nieszkodliwości lektury?
Cofam to.

Na to ostatnie można się oburzyć, ale książka ogólnie napisana jest w prostej konstrukcji, prostym językiem, przetłumaczonym w sztywny i papierowy sposób staromodnym stylem i ma łatwe do przewidzenia zakończenie, które poruszy tylko niewinne serca o wiktoriańskich ciągotach moralnych.

Takie tam czytadło. Trochę dziwak w swojej kategorii wagowej. Przy odrobinie dystansu do niemal trzydziestoletniej publikacji brukowej nawet nieszkodliwa.

Jako Harlequin (co sugerowałby format) słaby, bo według mnie między bohaterami nie ma wcale chemii (chyba że ktoś ma fetysz i lubi seksualizować męski instynkt opiekuńczy, bo to jest tu podciągnięte do potęgi n-tej),...

Lindane w Hedom. Mała nadmorska miejscowość, w której policjant Allan Wide rozwiązał dwie zagadki i znalazł coś dla siebie...

Allan zostaje poproszony przez swego przyjaciela, doktora Lanza, o odnalezienie nieślubnego syna milionera Georga Abrahamsena. Słowa zmarłego kierują ich do Lindane. Los chciał, że w tym samym czasie pod opiekę lekarza trafia młoda kobieta z załamaniem nerwowym, Isabell Falk. Chcąc pomóc pięknej pacjentce powrócić do zdrowia, doktor Lanz postanawia zmusić Allana, by zabrał kobietę do Lindane - jej rodzinnej miejscowości - i odkrył, kto od lat nęka ją i jej znajomych nieprzyjemnymi anonimami. Allan niechętnie podejmuje się obu zadań. W szczególności nie podoba mu się konieczność udawania męża Isabell, tym bardziej że jest związany z piękną Leną. Pełen wrogości, z zupełnie obojętną i apatyczną pacjentką przyjaciela, przybywa do Lindane, by wykonać powierzone mu zadania.

Czwarty tom "Opowieści Margit Sandemo" urzeka postacią Isabell Falk, pięknej i bardzo zagubionej kobiety. Z przyjemnością obserwuje się przemiany zachodzące w bohaterce. Interesujące są również zmiany w sposobie postrzegania kobiet i partnerstwa przez policjanta Widego. Sama historia zaciekawia, przyciąga uwagę. Autorka sprytnie połączyła wszelkie zagadki w jedno. Oczywiste jest jednak od początku, że Allana i Isabell coś połączy, bo przecież bez romansu nie mogłaby istnieć żadna powieść Margit Sandemo. Zainteresowanym życzę przyjemnej lektury.

Lindane w Hedom. Mała nadmorska miejscowość, w której policjant Allan Wide rozwiązał dwie zagadki i znalazł coś dla siebie...

Allan zostaje poproszony przez swego przyjaciela, doktora Lanza, o odnalezienie nieślubnego syna milionera Georga Abrahamsena. Słowa zmarłego kierują ich do Lindane. Los chciał, że w tym samym czasie pod opiekę lekarza trafia młoda kobieta z...

Bardzo źle napisana. Jedna wielka ekspozycja, wszystko jest tłumaczone łopatologicznie i Autorka wymaga, by uwierzyć w uczucia bohaterów nie dlatego, że ich emocje wynikają z jakiś ich działań, czy głębszego podłoża psychologicznego, ale dlatego, że prosto z mostu mówią czytelnikowi, jakie one są. Całość przepełnia trudny do zniesienia infantylizm i niespójność w charakterystyce bohaterów, których dominującą cechą jest wzbudzanie w czytelniku irytacji. Oklepany motyw trójkątów miłosnych jest tu rozciągnięty do granic absurdu, brakuje logiki i jakieś odrobiny realizmu, żeby choć pozornie opisywanym wydarzeniom dać możliwość faktycznego zaistnienia. Przy tym, jak to zostało przedstawione, w ogóle nie można się wciągnąć w fabułę i uwierzyć nawet na chwilę w rozterki któregokolwiek z bohaterów.
Z całej książki najlepszy jest sam pomysł na fabułę, który został niestety zarżnięty wybitnie złym przedstawianiem postaci i prowadzeniem fabuły.
Czytałam swego czasu Sagę o Ludziach Lodu i mam o nich dobre wspomnienia, Czarownice... są ogromnie rozczarowujące.

Bardzo źle napisana. Jedna wielka ekspozycja, wszystko jest tłumaczone łopatologicznie i Autorka wymaga, by uwierzyć w uczucia bohaterów nie dlatego, że ich emocje wynikają z jakiś ich działań, czy głębszego podłoża psychologicznego, ale dlatego, że prosto z mostu mówią czytelnikowi, jakie one są. Całość przepełnia trudny do zniesienia infantylizm i niespójność w...

Fajna,troszkę tajemnicza -osobiście polecam -sięgnełąm po nią po "Sadze o ludziach lodu" i autorka mnie nie zawiodła.
Lubię pióro Margit Sandemo,kobieta ma niesamowitą fantazję.

Fajna,troszkę tajemnicza -osobiście polecam -sięgnełąm po nią po "Sadze o ludziach lodu" i autorka mnie nie zawiodła.
Lubię pióro Margit Sandemo,kobieta ma niesamowitą fantazję.

szybko, przyjemnie się czyta, książka idealna do podróży. Oczywiście, jak to u Sandemo - spotkamy nutkę tajemniczości :)

szybko, przyjemnie się czyta, książka idealna do podróży. Oczywiście, jak to u Sandemo - spotkamy nutkę tajemniczości :)

460

460

dobry romans

dobry romans

Po prostu Margit Sandemo. Czyta się przyjemnie i to najważniejsze :)

Po prostu Margit Sandemo. Czyta się przyjemnie i to najważniejsze :)

Nie podobała mi się.Nie lubię cyklu Opowieści Margit Sandemo.O wiele ambitniejsze mimo wszystko są Sagi.

Nie podobała mi się.Nie lubię cyklu Opowieści Margit Sandemo.O wiele ambitniejsze mimo wszystko są Sagi.

Jednodniowe czytadło na dobry sen. Niby nie było złe, niby interesowało, ale nawet książka nie leżała obok porządnego kryminału.

Jednodniowe czytadło na dobry sen. Niby nie było złe, niby interesowało, ale nawet książka nie leżała obok porządnego kryminału.