Dawno temu miałam przyjemność być na spotkaniu autorskim z brytyjską pisarką M.C. Beaton, a właściwie Marion Chesney. Zaczytywałam się w jej seriach z Aghatą i Hamishem.

Tym razem sięgnęłam po serię kryminałów, którą głównymi bohaterami są Rose Summer, bogata dziedziczka i kapitan Harry Cathcart.

"Snobizm i nieco przemocy" to lekka, zabawna i pełna uroku powieść z zagadką w tle.

W posiadłości zostają znalezione zwłoki jednego z gości. Wydaje się, że kobieta umarła w naturalny sposób. Rose ma jednak wątpliwości i próbuje rozwiązać sprawę. Sama przy tym wpada w kłopoty. Nie pierwsze zresztą. Na miejscu zjawia się też kapitan Harry. On też chce poznać prawdę.

Dodam, że tych dwoje za sobą nie przepada.

"Snobizm i nieco przemocy" to powieść, która pokazuje wyższe sfery w krzywym zwierciadle. Dla wielu arystokratów liczy się majątek, wygląd, dobry mariaż. Za wszelką cenę pragną uniknąć skandali. Rose jest inna. Pragnie zostać kimś więcej niż żoną. Jest wyemancypowana, ale nie może decydować o sobie. Natomiast kapitan Harry po powrocie z wojny przez przypadek zaczyna pracę jako detektyw-amator.

"Snobizm i nieco przemocy" to niezobowiązująca, odprężająca lektura, napisana z lekkim przymrużeniem oka.

Dawno temu miałam przyjemność być na spotkaniu autorskim z brytyjską pisarką M.C. Beaton, a właściwie Marion Chesney. Zaczytywałam się w jej seriach z Aghatą i Hamishem.

Tym razem sięgnęłam po serię kryminałów, którą głównymi bohaterami są Rose Summer, bogata dziedziczka i kapitan Harry Cathcart.

"Snobizm i nieco przemocy" to lekka, zabawna i pełna uroku powieść z zagadką...

To, co tej pisarce doskonale wychodzi, to pokazywanie brytyjskich pasożytów, uważających się za lepszych, za „nadludzi”, niczym hitlerowcy, pogardzających zwykłymi ludźmi, zwłaszcza ludźmi, którzy wykonują ciężką pracę użyteczną. Dla pasożytów wartością najwyższą jest nic nie robienie, leniuchowanie i pasożytowanie na innych.
We wszystkich książkach te pasożyty, to odrażająca kasta, a w tej książce - z nieco dawniejszych czasów - to kasta odrażająca wyjątkowo. Grzech pierworodny zbrodniarza Henryka Ósmego, który stworzył tamtejszą, obleśną protestancką odmianę sposobu myślenia zaowocował właśnie wykreowaniem tego rodzaju pasożytów, co w pewien sposób odbija się na ich sposobie myślenia do dziś, myślenia w którym za pewnego rodzaju nadzwyczajną kastę uważają się na dobrą sprawę najgorsi ludzie. Myślę także, że przeszłe zbrodnie imperialistyczne mocarstwa brytyjskiego są także związane z tym pasożytniczym sposobem funkcjonowania, wykreowanym przez anglikański protestantyzm.
Można się ze mną, rzecz jasna nie zgadzać, ale tak właśnie uważam, a obrazy społeczne wykreowane przez tą autorkę uważam za najważniejszy aspekt jej pisarstwa.

To, co tej pisarce doskonale wychodzi, to pokazywanie brytyjskich pasożytów, uważających się za lepszych, za „nadludzi”, niczym hitlerowcy, pogardzających zwykłymi ludźmi, zwłaszcza ludźmi, którzy wykonują ciężką pracę użyteczną. Dla pasożytów wartością najwyższą jest nic nie robienie, leniuchowanie i pasożytowanie na innych.
We wszystkich książkach te pasożyty, to...

Bardzo milutkie

Bardzo milutkie

86/180/2023
Bardzo mi się spodobała. Nie ubliżając autorce, po serii z Agathą Raisin nie spodziewałam się bóg wie czego, pewnie dlatego tak mi ta powiastka przypadła do gustu. Feministyczna główna bohaterka, policjant o rewolucyjnych (w rozumieniu komunistycznym) poglądach, a w tle stereotypowa wyższa sfera (chociaż oni sami nazywają się klasą średnią),przepędzająca czas na balach, wydawaniu córek za mąż, wizytach i rewizytach, a najbardziej... oczywiście na plotkowaniu. A u Beaton dodatkowo - na mordowaniu.
Dobrze, że kupiłam od razu wszystkie cztery. Akurat na lato.
PS. Ale żeby londyńska klasa średnia / wyższa jeździła do wód do Mariańskich Łaźni?? Toż to w Czechach! Co ich tu w nasze rejony przygnało??
Aaa, sorry, przecież w tamtych czasach nie żadne Czechy, ani nawet nie Czechosłowacja, tylko CK monarchia przecież! Nooo, to co innego!

86/180/2023
Bardzo mi się spodobała. Nie ubliżając autorce, po serii z Agathą Raisin nie spodziewałam się bóg wie czego, pewnie dlatego tak mi ta powiastka przypadła do gustu. Feministyczna główna bohaterka, policjant o rewolucyjnych (w rozumieniu komunistycznym) poglądach, a w tle stereotypowa wyższa sfera (chociaż oni sami nazywają się klasą średnią),przepędzająca czas...

Bardzo leciutka opowieść o młodej pannie w epoce gorsetów, sufrażystek (Wrzeszczące Siostry) i pierwszych automobili w Anglii, dokładnie to nastolatce. Jest tu mikro wątek kryminalny (słaby, ale nie jest to też kryminał),w który angażuje się Rose, żeby ostatecznie jej imię kojarzyło się wszystkim z kłopotami. Wszystko w tej książce jest w skali mikro.
Podobał mi się długi epilog podsumowujący wrażenia gości z zamku, gdzie mieli udzielać się towarzysko i poznawać płeć przeciwną, tymczasem padał trup i przyjechała policja. Przed Rose zaś otwiera się nadzieja nowej przygody.
Można przeczytać.

Bardzo leciutka opowieść o młodej pannie w epoce gorsetów, sufrażystek (Wrzeszczące Siostry) i pierwszych automobili w Anglii, dokładnie to nastolatce. Jest tu mikro wątek kryminalny (słaby, ale nie jest to też kryminał),w który angażuje się Rose, żeby ostatecznie jej imię kojarzyło się wszystkim z kłopotami. Wszystko w tej książce jest w skali mikro.
Podobał mi się długi...

Sarkastycznie ukazana arystokracja brytyjska, nietypowa pozycja, ani to romans pensjonarski, ani pastisz, ani komedia kryminalna, ot taka historyjka odrobinę ironiczna.

Sarkastycznie ukazana arystokracja brytyjska, nietypowa pozycja, ani to romans pensjonarski, ani pastisz, ani komedia kryminalna, ot taka historyjka odrobinę ironiczna.