Pisana prostym (nie prostackim!),a jednak bardzo dojrzałym językiem, boleśnie prawdziwa opowieść o dziecku które musiało zdecydowanie zbyt szybko dorosnąć. Historia potknięć i nie tyle upadków, co zderzeń ze złą wolą Losu i ludzi, bezmyślną brutalnością Świata i systemu. Zaniedbanie i obojętność najbliższych, próby poszukiwań choć namiastki ciepła i miłości. Nie tej romantycznej, a rodzicielskiej, domowego ciepła i poczucia bezpieczeństwa, a z ich braku konieczność zadowolenia się ich lichą namiastką, jaką jest seks i zapomnienie znalezione w używkach. A jednak mimo wszystko w kryształku dziecięcego serduszka do końca pozostają niezagojone pęknięcie i maleńka iskierka bezsensownej nadziei. I może to właśnie one okażą się nieoczekiwaną ostatnią deską ratunku.
Boli, bardzo boli. W końcu najboleśniejsza jest prawda -i dlatego trzeba przeczytać.

Pisana prostym (nie prostackim!),a jednak bardzo dojrzałym językiem, boleśnie prawdziwa opowieść o dziecku które musiało zdecydowanie zbyt szybko dorosnąć. Historia potknięć i nie tyle upadków, co zderzeń ze złą wolą Losu i ludzi, bezmyślną brutalnością Świata i systemu. Zaniedbanie i obojętność najbliższych, próby poszukiwań choć namiastki ciepła i miłości. Nie tej...

Losy Baby zawiłe, ale nie wpędziły mnie w depresję. Wbrew wszelkim opiniom nieźle się uśmiałam w niektórych momentach. Opowiadanie z wykrzyknikami i czesanie zębów - poczucie humoru autorki godne pochwały. Liczę, że skoro to pierwsza książka O'naill to może i druga się pojawi.

Losy Baby zawiłe, ale nie wpędziły mnie w depresję. Wbrew wszelkim opiniom nieźle się uśmiałam w niektórych momentach. Opowiadanie z wykrzyknikami i czesanie zębów - poczucie humoru autorki godne pochwały. Liczę, że skoro to pierwsza książka O'naill to może i druga się pojawi.

"Następnego dnia w szkole już wszyscy wiedzieli ,że pobiłam sie z ojcem na pięści o pięć dolarów."

Szczerze zadaje sobie pytanie-dlaczego?- ta książka ma tak mało pozytywnych opinii. Uważam ją za jedną z najlepszych a może nawet najlepszą książke na temat uzależnień i problemów wychowawczych.Posiada długie fanatastyczne i ciekawe opisy,jest wiele watków dzięki czemu każdy znajdzie coś dla siebie.Porusza najwazniejsze problemy świata młodzieży. Idealnie przedstawia zmagania z własnym ciałem,bliskimi i chęcią bycia po prostu kochaną...

Książka przepełniona bólem,samotnością,czasami gdzie narkotyki były jeszcze bardziej dostępne niż dziś.Porównanie ludzkiego ciała,niewinności i delikatności do sposobu na zarabianie pieniędzy.

Byłabym wstanie powiedzieć nawet ,że była lepsza od słynnego klasyka "My dzieci z dworca zoo". Szkoda ,że ta książka nie miała możliowści wybicia się tak mocno jak inne poprzednie.Ja szczerze polecam każdemu, i młodemu człowiekowi wchodzącemu w świat dorosłych i Pani po emeryturze. Każdy wyciągnie z tej książki wnioski na przyszłość. Polecam :) !

"Następnego dnia w szkole już wszyscy wiedzieli ,że pobiłam sie z ojcem na pięści o pięć dolarów."

Szczerze zadaje sobie pytanie-dlaczego?- ta książka ma tak mało pozytywnych opinii. Uważam ją za jedną z najlepszych a może nawet najlepszą książke na temat uzależnień i problemów wychowawczych.Posiada długie fanatastyczne i ciekawe opisy,jest wiele watków dzięki czemu każdy...

Robiłam już kilka podejść do tej pozycji. Niestety za każdym razem coś innego wpadało mi w ręce i porzucałam lekturę tej książki. Po przeczytaniu żałuję, że dopiero teraz ją skończyłam.

Książka porównywana do "My, dzieci z dworca ZOO". Niestety tej akurat nie przeczytałam, więc nie mam punktu odniesienia. Fabuła dla ludzi o słabszych nerwach może wydać się trochę przerażająca - narkotyki, alkohol, prostytucja i nieletnia dziewczynka. Historia dwunastoletniego dziecka, bo dorosłym jeszcze nazwać nie można, które ma niezbyt przyjazne dzieciństwo, próbujące zwrócić na siebie uwagę. Jeśli ktoś lubi książki o takiej tematyce to prawdopodobnie polubi się i z tą pozycją. Zakończenie... trochę cukierkowe ale dające nadzieję na przyszłość.

Styl autorki dość lekki, choć była jedna rzecz, która mnie irytowała. Nie wiem na ile wkład w to miała tłumaczka ale w niektórych momentach język był mocny, dużo przekleństw, które w sumie wpasowują się w tematykę książki, by następnie pojawiły się fragmenty zbyt ugrzecznione i pisane infantylnym językiem.

Wydanie niezłe. Cala książka wydana konkretnie, mająca "ręce i nogi", całościowo spójnie przedstawiona treść powieści. Jedyne co mnie martwi to klejone strony, nie wiem ile zniesie w jednym kawałku czytań. No i minimalnie słaba jakość papieru okładki. Pomimo, że staram się dbać o książki i nie niszczyć ich podczas czytania pozaginały mi się delikatnie rogi :(.

Z całego serca polecam tę pozycję. Choć ze względu na występujące wulgaryzmy i niektóre treści nie zalecałabym jej dla osób nieletnich / o słabych nerwach.

Recenzję można znaleźć również na moim blogu pod adresem:
http://obsessive-reader.blogspot.com/2015/01/koysanki-dla-maych-kryminalistow.html

Robiłam już kilka podejść do tej pozycji. Niestety za każdym razem coś innego wpadało mi w ręce i porzucałam lekturę tej książki. Po przeczytaniu żałuję, że dopiero teraz ją skończyłam.

Książka porównywana do "My, dzieci z dworca ZOO". Niestety tej akurat nie przeczytałam, więc nie mam punktu odniesienia. Fabuła dla ludzi o słabszych nerwach może wydać się trochę...

Baby (tak, to jest imię) ma dwanaście lat i bardzo trudne dzieciństwo. Miszka tylko ze swoim dwudziestosiedmioletnim ojcem Julesem, bo jej matka umarła, mając 16 lat. Jules zdecydowanie nie radzi sobie z opieką nad dzieckiem, jest nieodpowiedzialny, a ważniejsze dla niego są narkotyki. Właśnie w takich warunkach żyje dwunastolatka.

Zawsze, gdy czytam takie książki, jestem zszokowana. Ciężko mi sobie wyobrazić, że dzieci mogą sobie zmarnować życie, zanim zdążą je dobrze poznać. Narkotyki, seks, prostytucja - właśnie o tym przeczytamy w tej książce, w dodatku z perspektywy dwunastolatki. Aż miałam miejscami ciarki, gdy to czytałam.

Z tyłu widnieje napis: "My, dzieci z dworca Zoo" na ulicach Montrealu". Jeżeli miałabym porównywać te dwie książki i ocenić, która jest lepsza to wskazałabym na "My, dzieci...". Jednak sądzę, że "Kołysanki dla małych kryminalistów" również warto poznać, bo książka trzyma poziom i jest bardzo realistycznie napisana.

Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Z jednej strony miałam ochotę krzyczeć na Baby i przemówić jej do rozsądku, ale bardzo szybko zrozumiałam, że środowisko w jakim żyła tak ją uformowało. I wtedy strasznie jest współczułam, bo to nie była jej wina. Dziewczyna nie miała autorytetu, była zostawiona sama sobie. Pragnąc trochę ciepła, łatwo zboczyła z właściwej ścieżki.
Oprócz Baby na kartach powieści spotykamy też inne dzieci z trudnych rodzin. To wszystko zmusza czytelnika do analizy ich zachowań i do głębszych przemyśleń.

Mimo że z tyłu książki widnieje ostrzeżenie, że jest to książka tylko dla dorosłych, bo zawiera słowa i treści uznawane za niecenzuralne, to ja zdecydowanie polecam ją nastolatkom. Oczywiście nie tylko, bo i dorosłym też mogę ją zarekomendować.
kingaczyta.blogspot.com

Baby (tak, to jest imię) ma dwanaście lat i bardzo trudne dzieciństwo. Miszka tylko ze swoim dwudziestosiedmioletnim ojcem Julesem, bo jej matka umarła, mając 16 lat. Jules zdecydowanie nie radzi sobie z opieką nad dzieckiem, jest nieodpowiedzialny, a ważniejsze dla niego są narkotyki. Właśnie w takich warunkach żyje dwunastolatka.

Zawsze, gdy czytam takie książki, jestem...

Jak ciężko być dzieckiem, które wychowuje ojciec, który sam jest jeszcze dzieckiem. 12-letnia Baby, żyje z ojcem narkomanem, który myśli tylko o tym, by mieć na działkę. Pozostawiona sama sobie powoli popada w prostytucję i heroinę... książka bardzo fajnie napisana- w pierwszej osobie, co pozwala czytelnikowi utożsamić się z Baby. Do tego sceny i dialogi bez cenzury pozwalają zobaczyć świat z marginesu. Polecam.

Jak ciężko być dzieckiem, które wychowuje ojciec, który sam jest jeszcze dzieckiem. 12-letnia Baby, żyje z ojcem narkomanem, który myśli tylko o tym, by mieć na działkę. Pozostawiona sama sobie powoli popada w prostytucję i heroinę... książka bardzo fajnie napisana- w pierwszej osobie, co pozwala czytelnikowi utożsamić się z Baby. Do tego sceny i dialogi bez cenzury...

Wstrząsająca. Jedyne słowo jakie mi przychodzi do głowy w kontekście "Kołysanki".

Wstrząsająca. Jedyne słowo jakie mi przychodzi do głowy w kontekście "Kołysanki".

Bardzo szybko się czyta. Prosty język, niezbyt skomplikowana fabuła. Porusza ciężki temat, ale w dzieciach z dworca zoo wszystko jak dla mnie napisane bardziej dobitnie.

Bardzo szybko się czyta. Prosty język, niezbyt skomplikowana fabuła. Porusza ciężki temat, ale w dzieciach z dworca zoo wszystko jak dla mnie napisane bardziej dobitnie.

Szybka,lekka,przekoloryzowana.

Szybka,lekka,przekoloryzowana.

Książka bardzo bardzo mocno, ukazująca brutalność współczesnego świata. Dobrze przemyślana, uderza w najgłębsze struny. Bardzo dojmująca.

Książka bardzo bardzo mocno, ukazująca brutalność współczesnego świata. Dobrze przemyślana, uderza w najgłębsze struny. Bardzo dojmująca.