Dla mnie gniot zarówno pod względem literackim jak i wspomnień. A zauważyliście jak w niej oczernia Polaków? I dlaczego nie wydano wcześniej książki? Czyli wysoka nota dla gniota.

Dla mnie gniot zarówno pod względem literackim jak i wspomnień. A zauważyliście jak w niej oczernia Polaków? I dlaczego nie wydano wcześniej książki? Czyli wysoka nota dla gniota.

"Najszczęśliwszy człowiek na ziemi" to poruszająca autobiografia Eddiego, który opowiada nam swoją historię. Eddie Jaku był Żydem mieszkającym w Niemczech. Początkowo był dumny ze swojego pochodzenia, wychowywał się w Lipsku, jednak kiedy zaczęły się prześladowania Żydów, musiał wyjechać, by móc się uczyć pod obcym nazwiskiem.
Kolejne rozdziały przybliżają nam historię Eddiego podczas II wojny światowej, jak można się domyślić, nie była ona łatwa, jednak Eddie zawsze starał się dostrzegać dobro, które go spotykało.
Chociaż historia jest trudna i smutna, to autor chce nam pokazać szczęście, miłość i nadzieję. Na kartach książki traktuje nas jak przyjaciela, któremu opowiada o swoim życiu, próbuje przekazać nie tylko to, co go spotkało, ale też to, czego się nauczył. Przekazuje nam słowa swojego ojca. Uczy, jak ważna jest nadzieja, przyjaciele i rodzina. I to, by doceniać to, co mamy. Pokazuje, ile dobra niesie zwykła ludzka życzliwość i umiejętność dzielenia się z innymi.
Książka warta przeczytania, krótka, chwytająca za serca, z niezwykle mądrym przesłaniem.

"Najszczęśliwszy człowiek na ziemi" to poruszająca autobiografia Eddiego, który opowiada nam swoją historię. Eddie Jaku był Żydem mieszkającym w Niemczech. Początkowo był dumny ze swojego pochodzenia, wychowywał się w Lipsku, jednak kiedy zaczęły się prześladowania Żydów, musiał wyjechać, by móc się uczyć pod obcym nazwiskiem.
Kolejne rozdziały przybliżają nam historię...

Styl jak nastolatka ;) choć to 100-latek napisał. Wspomnienia na pewno dramatyczne, ale niestety styl mnie powalił.

Styl jak nastolatka ;) choć to 100-latek napisał. Wspomnienia na pewno dramatyczne, ale niestety styl mnie powalił.

Smutna, ale bardzo rzeczywista lektura odważnego człowieka. Jedynie zmartwiło mnie, że Pan Eddie skupił się na żydowskich ofiarach w obozie i w ramach wspomnień wymienia tylko społeczność żydowską. A warto było solidarnie uznać różne narowości jako ofiary nazistowskiego systemu zagładu.

Smutna, ale bardzo rzeczywista lektura odważnego człowieka. Jedynie zmartwiło mnie, że Pan Eddie skupił się na żydowskich ofiarach w obozie i w ramach wspomnień wymienia tylko społeczność żydowską. A warto było solidarnie uznać różne narowości jako ofiary nazistowskiego systemu zagładu.

Nie poznam autora tej książki, nie poznam na swojej skórze to co on przeżył. Wiem, jedno że radość życia, którą w sobie zachował jest czymś unikatowym. Słuchając audiobooka po angielsku poczułam wiele bólu, smutku i przerażenia, a zarazem wiele w tym wszystkiego było spokoju i przepracowania cierpienie przez autora. Nikomu nie życzę jego drogi, a zarazem wielu życzę jego siły i optymizmu. Cóż największym przyjacielem i wrogiem jesteśmy sami dla siebie. Książka w pewien sposób nas tego uczy, że szczęście nasze jest w nas.

Nie poznam autora tej książki, nie poznam na swojej skórze to co on przeżył. Wiem, jedno że radość życia, którą w sobie zachował jest czymś unikatowym. Słuchając audiobooka po angielsku poczułam wiele bólu, smutku i przerażenia, a zarazem wiele w tym wszystkiego było spokoju i przepracowania cierpienie przez autora. Nikomu nie życzę jego drogi, a zarazem wielu życzę jego...

Autor porusza tematykę, która bardzo mnie interesuje, ale język (nie wiem czy autora czy tłumaczki) jest zbyt prosty, co szybko zniechęciło mnie do tej książki. Przeczytałam ją do końca, bo zazwyczaj tak robię, ale im dłużej czytałam, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że prawdopodobnie gdyby Pan Jaku oddał temat swojej historii komuś z wprawniejszym piórem, to opowieść czytałoby się znacznie lepiej.

Autor porusza tematykę, która bardzo mnie interesuje, ale język (nie wiem czy autora czy tłumaczki) jest zbyt prosty, co szybko zniechęciło mnie do tej książki. Przeczytałam ją do końca, bo zazwyczaj tak robię, ale im dłużej czytałam, tym bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że prawdopodobnie gdyby Pan Jaku oddał temat swojej historii komuś z wprawniejszym piórem, to...

Doceń każdą chwilę życia - i tę dobrą, i tę złą

Doceń każdą chwilę życia - i tę dobrą, i tę złą

Wspaniałe, wzruszające świadectwo o ludzkiej naturze. Jaku pisze o swoich przeżyciach w sposób, na który nie mógłby się zdobyć niejeden człowiek - bo jak inaczej można to określić, kiedy w takich okolicznościach Edward widzi w ludziach dobro, a jak nawet wśród tego bestialstwa można dostrzec tylko zło, zadaje sobie pytanie, z czego to zło wynika.
Książka napisana prostym językiem o strasznych wydarzeniach, wśród których autor starał się nie tracić nadziei. O wartości życia i człowieczeństwie.

Wspaniałe, wzruszające świadectwo o ludzkiej naturze. Jaku pisze o swoich przeżyciach w sposób, na który nie mógłby się zdobyć niejeden człowiek - bo jak inaczej można to określić, kiedy w takich okolicznościach Edward widzi w ludziach dobro, a jak nawet wśród tego bestialstwa można dostrzec tylko zło, zadaje sobie pytanie, z czego to zło wynika.
Książka napisana prostym...

Nie jest to literatura wysokich lotów, ale nie o to tutaj chodzi. Jest poruszająca i pełna nadziei. Nie wiem jak Eddie to robi, ale swoją historią jeszcze bardziej motywuje do życia.

Nie jest to literatura wysokich lotów, ale nie o to tutaj chodzi. Jest poruszająca i pełna nadziei. Nie wiem jak Eddie to robi, ale swoją historią jeszcze bardziej motywuje do życia.

Eddie, przyjacielu... Dzieki takim swiadectwom jak twoje, historia nie ma prawa zostac zapomniana, chociaz Ty sam sie tego obawiales. Dziekuje ci za to, ze przepedziles swoje leki i opowiedziales Nam o tym, przez co przeszedles. Dziekuje ci za twoja radosc zycia, ktora odnalazles.
Bardzo wzruszajaca pozycja. Niech czytelnik nie oczekuje tutaj wielu brutalnych opisow z czasu spedzonego w obozie, a raczej nadziei, ktora wyplywa wrecz z autora.

Eddie, przyjacielu... Dzieki takim swiadectwom jak twoje, historia nie ma prawa zostac zapomniana, chociaz Ty sam sie tego obawiales. Dziekuje ci za to, ze przepedziles swoje leki i opowiedziales Nam o tym, przez co przeszedles. Dziekuje ci za twoja radosc zycia, ktora odnalazles.
Bardzo wzruszajaca pozycja. Niech czytelnik nie oczekuje tutaj wielu brutalnych opisow z...