'Poltergeist. Przypadek z Enfield' to chyba najlepiej i najdokładniej udokumentowany przypadek aktywności złośliwego ducha. Historia rodziny Harperów doczekała się ekranizacji pod postacią 'Obecności 2'. No i właśnie to dokładne udokumentowanie jest tutaj problemem.

W 1977 roku w Londynie doszło do niespodziewanych i niewyjaśnionych zdarzeń. W domu państwa Harperów meble zaczęły się same przesuwać, ze ścian i sufitu dochodziło stukanie, a śpiący domownicy byli wyrzucani z łóżek. Towarzystwo parapsychiczne wysłało do domu swojego przedstawiciela, który na wstępie uspokoił rodzinę słowami, że aktywność poltergeista trwa tylko przez krótki okres czasu. W przypadku Enfield to założenie się nie sprawdziło, bo początkowe stukanie i przesuwające się meble były tylko preludium do bardziej złożonych i złośliwych działań ducha.

Książka opisuje bardzo metodycznie każdy incydent, jaki wydarzył się w domu Harperów podczas całego okresu aktywności poltergeista. Po drodze na miejscu stawiało się wielu specjalistów z zakresu spirytyzmu i każdy z nich mówił coś innego, widział coś innego czy zalecał coś innego. Mogło to wynikać z dwóch rzeczy, po pierwsze albo poltergeist bawił się z przybyłymi i specjalnie wprowadzał ich w błąd, albo byli to zwykli oszuści. Nie mogąc znaleźć pomocy rodzina zwróciła się do psychiatrów, którzy stwierdzili, że incydenty mają związek z córką pani Harper, która będąc w okresie dojrzewania stanowiła epicentrum dziwnych wydarzeń. Cały dom w Enfield został obstawiony radiomagnetofonami do nagrywania dziwnych dźwięków, aparatami i innymi urządzeniami, które umożliwiły udokumentowanie działań poltergeista. Finalnie incydenty skończyły się równie nagle jak się rozpoczeły, a przyczyny czy wyjaśnienia natury poltergeista nie udało się ustalić. To co pozostało to obszerna dokumentacja przypadku zawierająca nagrania, zdjęcia i opisy incydentów.

Książka jest dość nudna, ze względu na charakter dokumentu. Nie znajdziemy tutaj nic strasznego czy wywołującego ciarki na plecach, a jedynie bardzo przedmiotowy opis sytuacji rodziny Harperów. W zasadzie autor na samym początku daje czytelnikowi do zrozumienia czego może się spodziewać po lekturze, więc wszelkie skargi na brak akcji są nieuzasadnione. Jednak ja spodziewałem się czegoś trochę innego. A tak mamy bardzo rzetelnie zebrane informacje dotyczące przypadku na Enfield. Raczej gratka dla dokumentalistów.

'Poltergeist. Przypadek z Enfield' to chyba najlepiej i najdokładniej udokumentowany przypadek aktywności złośliwego ducha. Historia rodziny Harperów doczekała się ekranizacji pod postacią 'Obecności 2'. No i właśnie to dokładne udokumentowanie jest tutaj problemem.

W 1977 roku w Londynie doszło do niespodziewanych i niewyjaśnionych zdarzeń. W domu państwa Harperów meble...

Duże rozczarowanie. Wcześniej znałem film „Obecność 2” , który powstał na podstawie tej historii i jak dla mnie horror był świetny i lubię do niego wracać. Jednak książka bardzo mnie rozczarowała , bo była po prostu nudna i czytanie męczyło. Na minus również brak Warrenów. A Maurice Grosse w ogóle nie wzbudził mojej sympatii. Tak samo rodzina , którą w filmie lubiłem. Nie daję niższej oceny , bo historia na faktach jeśli ktoś wierzy w duchy

Duże rozczarowanie. Wcześniej znałem film „Obecność 2” , który powstał na podstawie tej historii i jak dla mnie horror był świetny i lubię do niego wracać. Jednak książka bardzo mnie rozczarowała , bo była po prostu nudna i czytanie męczyło. Na minus również brak Warrenów. A Maurice Grosse w ogóle nie wzbudził mojej sympatii. Tak samo rodzina , którą w filmie lubiłem. Nie...

Cóż mogę powiedzieć... Chciałoby się rzec, że autor uprzedzał, iż nie będzie to książka którą będziemy czytać dla rozrywki, dlatego też dostaliśmy produkt taki jak zapowiedział: miejscami tak nudny że ledwo miało się siłę obrócić kartkę. W końcu głównym powodem napisania tej książki była chęć dokumentacji trudnego śledztwa dotyczącego paranormalnych zdarzeń.
I choć nie uważam tej książki za kompletną stratę czasu czytało się mi ją ciężko i z dużymi przerwami. Sposób jej napisania nie zachęcał do kontynuowania lektury.
Niemniej jeżeli ktoś chciałby przeczytać jak mogą wyglądać myśli i frustracje badacza zjawisk nadprzyrodzonych, który musi udokumentować swoje badania i walczyć z innymi badaczami w obronie tego czego doświadczył na własne oczy, jeżeli ktoś pragnie zobaczyć zmagania osoby która sama podkreśla, iż nie uwierzyłaby w jedno swoje słowo gdyby sama ich nie doświadczyła - ta książka może go zaciekawić. Z tego samego względu może też zainteresować sceptyków i ludzi którzy się ze sceptykami w swoim życiu użerali.

Cóż mogę powiedzieć... Chciałoby się rzec, że autor uprzedzał, iż nie będzie to książka którą będziemy czytać dla rozrywki, dlatego też dostaliśmy produkt taki jak zapowiedział: miejscami tak nudny że ledwo miało się siłę obrócić kartkę. W końcu głównym powodem napisania tej książki była chęć dokumentacji trudnego śledztwa dotyczącego paranormalnych zdarzeń.
I choć nie...

Powinna być połowę cieńsza. W kółko to samo, aż nudno.

Powinna być połowę cieńsza. W kółko to samo, aż nudno.

Lata siedemdziesiąte, północny Londyn, Enfield. Rodzina Harperów (w rzeczywistości Hodgson) zasiada do kolacji i zaczyna słyszeć ciąg niesprecyzowanych dźwięków. Harperowie jeszcze nie wiedzą, że od tej pory hałasy niewiadomego pochodzenia będą towarzyszyć im przez bardzo długi czas. Zniszczą spokój panujący w ich domu, wprowadzą chaos i zamęt. To preludium do serii wydarzeń natury paranormalnej, którymi będą nękani przez najbliższe lata.

Gdy wyobrażasz sobie występowanie zjawisk parapsychicznych z pewnością przed oczyma staje Ci niemałe spustoszenie - hulający porywisty wiatr, przerażające błyskawice w akompaniamencie dudniących w rytm przerażonego serca grzmotów. Do tego koniecznie złowieszcza melodia wzmacniająca suspens i pohukiwanie sowy w tle. Playfair, będąc naocznym świadkiem zdarzeń, które miały miejsce w Enfield, postanowił stworzyć kompendium wiedzy na temat nawiedzeń przez Poltergeista i położył kres wszystkim powyżej wymienionym przeze mnie mitom. Autor przedstawia nam najlepiej udokumentowany i najbardziej aktywny przypadek występowania Poltergeista, któremu towarzyszą wszelkiego rodzaju lewitacje, ciskanie przedmiotami przez ściany, różnorakie głosy. Sprawa została przebadana przez wielu naukowców, psychologów, wzywano medium, księży. Próbowano modlitwą pozbyć się natrętnego ducha, który wprowadzał regularny chaos w sypialni, a na podłogach i ścianach rozmieszczał uporczywe fekalia. Zaangażowana istota pogrywała sobie ze wszystkimi obserwatorami...

Pomimo dość monotonnej, bezemocjonalnej narracji, która jest niejako charakterystyczna dla reportaży, Playfair zaprezentował obszerne studium przypadku, stanowiące idealną lekturę dla pasjonatów zjawisk parapsychicznych. Z pewnością ta książka zyskałaby więcej jako treść fabularyzowana, podkoloryzowana, aczkolwiek autor już na wstępie przygotowuje nas na swego rodzaju nudę, wynikającą z powtarzalności występujących zajść i sytuacji prowokowanych przez Poltergeista. Jako osoba interesująca się tematyką, jestem zadowolona z lektury, dowiedziałam się wielu ciekawostek , o których nie miałam pojęcia np. fakt w wystąpienia miesiączki u dziewczynki jest czynnikiem wpływającym na zainteresowanie sił nieczystych daną osobą. Poltergeist z Enfield posłużył za inspirację dla ekranizacji horroru Obecność 2, sprawa miała również powiązanie z małżeństwem Warren.

Ps. Wiedzieliście, że osoby wierzące w duchy są bardziej narażone na nawiedzenie?

Lata siedemdziesiąte, północny Londyn, Enfield. Rodzina Harperów (w rzeczywistości Hodgson) zasiada do kolacji i zaczyna słyszeć ciąg niesprecyzowanych dźwięków. Harperowie jeszcze nie wiedzą, że od tej pory hałasy niewiadomego pochodzenia będą towarzyszyć im przez bardzo długi czas. Zniszczą spokój panujący w ich domu, wprowadzą chaos i zamęt. To preludium do serii...

Guy Lyon Playfair "Poltergeist - Przypadek z Enfield"

Historia rodziny Harperów (nazwisko zmienione, aby rodzina nie miała nieprzyjemności związanych ze sprawą). Historia nawiedzenia przez poltergeista, a właściwie nawet kilku. Historia rzekomego opętania. Dlaczego rzekomego? No właśnie, dlaczego... A choćby dlatego, że opętanie jest ciężko wykryć, ciężko udowodnić. W dzisiejszych czasach, gdzie można by rzecz, iż temat sił nadprzyrodzonych jest tematem tabu, unika się wchodzenia w szczegóły w sprawach nawiedzenia przez duchy, a tym bardziej przez demony. Historia, która ma w sobie wiele niewiadomych, jednocześnie oparta jest na suchych faktach, niewytłumaczalnych, ale wciąż faktach. Trzeba mieć otwarty umysł, aby przeczytać książkę, która w jasny sposób przedstawia fakt, że życie po śmierci istnieje.

To nie jest książka dla każdego. Jak sam autor wspomina, są tu same fakty spisane z nagrań, z notatnika autora, z oświadczeń pisemnych świadków. Sucha narracja, często nieskładne dialogi. A jednak historia przeraża, sprawia, że ciężko jest nie myśleć o tym wszystkim. Oczywiście, pewną doza sceptycyzmu chyba jest w nas wszystkich. Książka nie ma za zadanie przekonać nas, że zjawiska nadprzyrodzone istnieją, chociaż osobiście nie mam problemu z wiarą w nie. Wręcz przeciwnie. Swego czasu byłam bardzo ciekawa tego tematu, do dziś mam mega sentyment i czytam wszystko, a przynajmniej staram się czytać wszystko, co wychodzi o duchach, zjawach, demonach. Jeszcze lepiej, gdy widzę, bądź słyszę hasło "na faktach".

Powyższą historia posłużyła do stworzenia filmu "Obecność 2", jednakże trzeba sprostować, że o ile sprawa poltergeista z Enfield faktycznie miała miejsce, tak moje ulubione małżeństwo demonologów, to jest Ed i Loraine Warrenowie, nie mieło z tą sprawą nic wspólnego. Kompletnie nic.

Literatura faktu to nie jest mój ulubiony gatunek. Aczkolwiek, czasem i to lubię poczytać. "Poltergeist" zaciekawił mnie, pomimo monotonnego stylu. Książka dała mi sporo wrażeń, czytając naprawdę można się przestraszyć. Jednocześnie zadawałam sobie pytania, jak to możliwe? Co na miejscu rodziny bym zrobiła? Bardzo chciałam poznać zakończenie sprawy. I właśnie w tym momencie muszę napisać, iż jestem zawiedziona. Mianowicie, z jednej sprawy przeskoczenie na drugą, która oczywiście, w pewnym stopniu się łączy, a nawet dopełnia, a jednak... Sprawa z Enfield została bezceremonialnie ucięta. Zero wyjaśnienia, czy w końcu faktycznie pokazała się osobliwość, którą można było wyczuć w tym domu, czy poltergeisty zaprzestały swojej aktywności. I co najważniejsze ... Czy rodzina znalazła w końcu spokój. Ten zabieg strasznie mnie zirytował. Książka objętościowo jest spora, tak więc naprawdę liczyłam, że po dogłębnym opisaniu strasznych, chociaż powtarzających się zjawisk, końcówka przynajmniej w pewnym stopniu odpowie na podstawowe pytania. Tutaj jednak dostałam dezinformację, kilka scenariuszy, niepewną hipotezę. I nic więcej...

Podsumowując. Liczyłam na coś więcej. Nie jestem do końca usatysfakcjonowana. Z sentymentu jednak nie żałuję czasu przeznaczonego na przeczytanie. Mój klimat, pomimo suchych faktów.

Guy Lyon Playfair "Poltergeist - Przypadek z Enfield"

Historia rodziny Harperów (nazwisko zmienione, aby rodzina nie miała nieprzyjemności związanych ze sprawą). Historia nawiedzenia przez poltergeista, a właściwie nawet kilku. Historia rzekomego opętania. Dlaczego rzekomego? No właśnie, dlaczego... A choćby dlatego, że opętanie jest ciężko wykryć, ciężko udowodnić. W...

Choć raczej trzymam się z daleka, od jakichkolwiek książek czy filmów poruszających zjawiska paranormalne, to reportaży od Wydawnictwa Replika nie jestem w stanie sobie odmówić. Dlatego też chętnie sięgnęłam po tę książkę. Może i nie trafi do moich ulubieńców w tym temacie, ale wystarczająco napędziła mi chwilami stracha, żeby zagnieździć się na dłużej w moim umyśle.

Nie będę ukrywać, że po przerzuceniu ostatniej strony, byłam pod wielkim wrażeniem pracy, jaką włożył autor w przedstawienie tej historii, jego determinacji, by zbadać fakty w sprawie poltergeista z Enfield. Historia porwała mnie praktycznie od samego początku, zmuszając do kompulsywnego przewracania stron, wywołując jednocześnie obawę co do tego, co mnie czeka na kolejnych. W książce oprócz samych „faktów” opisujących sytuację rodziny, której dom nawiedził „duch”, znajdziemy sporo grafik oraz zdjęć, które jeszcze bardziej pobudzają wyobraźnię i pozwalają spojrzeć na całą sprawę dużo „głębiej”. Jakbyśmy czuli, że jesteśmy razem z rodziną Harperów, będąc świadkami dziwnych zdarzeń mających miejsce – zwłaszcza że autor nie szczędzi szczegółów. I choć bywały chwile, kiedy czułam, jakby sama historia się dłużyła, to nie czułam absolutnie potrzeby, żeby ją odłożyć. Sprawiła, że chciałam „wydostać” się z niej jak najszybciej to możliwe, a jednocześnie pozostać między stronami jak najdłużej, by poznać zakończenie. Dla fanów zjawisk paranormalnych ta książka to zdecydowanie must-read.

Choć raczej trzymam się z daleka, od jakichkolwiek książek czy filmów poruszających zjawiska paranormalne, to reportaży od Wydawnictwa Replika nie jestem w stanie sobie odmówić. Dlatego też chętnie sięgnęłam po tę książkę. Może i nie trafi do moich ulubieńców w tym temacie, ale wystarczająco napędziła mi chwilami stracha, żeby zagnieździć się na dłużej w moim umyśle.

Nie...

31 sierpnia 1977 roku, Enfield. W domu rodziny Harperów zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Słychać odgłosy pukania i niezidentyfikowane trzaski. Meble zaczynają się przesuwać, robi się bardzo nieprzyjemnie. Sprawą zainteresowało się Towarzystwo do spraw Badań Zjawisk Parapsychicznych, a jego członkowie postanowili za wszelką cenę pomóc rodzinie, a także zrozumieć, co jest przyczyną tych dziwnych zachowań.

Wyniki tych badań są zawarte w tej książce. Przedstawione rzeczowo jako suche fakty, poparte zeznaniami świadków i transkrypcjami nagrań. Są również zdjęcia. Zaskakujące jest to, jak naukowo autor książki podszedł do tego zagadnienia. Nie wykluczył, ale też nie dał jednoznacznej pewności, że opisywane zjawisko mogło być wywołane działaniem sił demonicznych. Wszystko przecież można wytłumaczyć naukowo...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.967792129913564/7240448139314567

31 sierpnia 1977 roku, Enfield. W domu rodziny Harperów zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Słychać odgłosy pukania i niezidentyfikowane trzaski. Meble zaczynają się przesuwać, robi się bardzo nieprzyjemnie. Sprawą zainteresowało się Towarzystwo do spraw Badań Zjawisk Parapsychicznych, a jego członkowie postanowili za wszelką cenę pomóc rodzinie, a także zrozumieć, co jest...

Czy książka może być jednocześnie ciekawa i nudna? Może być. Tu mamy idealne połączenie świetnego tematu jakim jest najbardziej udokumentowany przypadek nawiedzenia mającego miejsce w brytyjskim Enfield oraz nudnej narracji. Co prawda autor na samym początku ostrzega, że książka może być nudna i generalnie ma rację. Jest niestety nudna, czasami wręcz nurząca choć wydarzenia, które miały miejsce w słynnym domu Peggy Hogson (w ksiażce Harper) przy Green Street 284 zostały opisane bardzo realistycznie i drobiazgowo. Co ciekawe autor ani słowem nie wspomina o małżeństwie Warrenów, która w sprawie też miała swój udział. Amatorom dreszczu emocji nie przypadnie do gustu bo nie jest straszna. Natomiast fanów tych zdarzeń powinna się spodobać.

Czy książka może być jednocześnie ciekawa i nudna? Może być. Tu mamy idealne połączenie świetnego tematu jakim jest najbardziej udokumentowany przypadek nawiedzenia mającego miejsce w brytyjskim Enfield oraz nudnej narracji. Co prawda autor na samym początku ostrzega, że książka może być nudna i generalnie ma rację. Jest niestety nudna, czasami wręcz nurząca choć...

Książka dobitnie dokumentująca, jak daleko od metod naukowych poruszają się zwolennicy teorii parapsychicznych. Odstraszający przykład fatalnego połączenia własnego, bynajmniej nie neutralnego i obiektywnego nastawienia do badanego fenomenu z grupą psychicznie labilnych ludzi w stanie wzajemnie indukowanej histerii, połączonej czasami ze skrajnym wyczerpaniem.

W „Archiwum X” agent Moulder miał na ścianie plakat z dewizą „I want to believe” (Chcę wierzyć). Dokładnie tak zachowuje się autor „Poltergeista”. Z naukową pracą nie ma to wiele wspólnego. Facetowi wyraźnie zabrakło porad agentki Scully...

Nie przeczę, że książkę przeczytałem z zainteresowaniem, bo jest ona dokumentem pewnego ekstremalnego wydarzenia. W Enfield nie był potrzebny żaden poltergeist, aby stworzyć atmosferę niesamowitości. Wystarczy trochę empatii dla samotnie wychowującej matki i jej dzieci, wystarczy trochę wyobraźni, jak rozwód i przekazanie jednego z synów do państwowego systemu opieki społecznej musiały wpłynąć na całą rodzinę Harperów.

Teoretycznie można z książki wyczytać obawę autora o zdrowie Harperów i chęć ochrony tej rodziny przed wszelakimi szarlatanami oraz łowcami sensacji. Niezbyt się to panom Grosse i Playfairowi jednak udało. BBC i brytyjska „yellow press” podawały sobie w enfieldskim domu klamkę z rąk do rąk. Na szczęście udało się uniknąć głębszego udziału małżeństwa Warrenów (samozwańczych demonologów amerykańskich ze smykałką do robienia kasy poprzez ogłupianie łatwowiernych) w całym procederze.

Facyt: Dokument nie tyle istnienia zjawisk parapsychologicznych, lecz raczej naszej ludzkiej skłonności do mitologizowania niezrozumiałego.

Książka dobitnie dokumentująca, jak daleko od metod naukowych poruszają się zwolennicy teorii parapsychicznych. Odstraszający przykład fatalnego połączenia własnego, bynajmniej nie neutralnego i obiektywnego nastawienia do badanego fenomenu z grupą psychicznie labilnych ludzi w stanie wzajemnie indukowanej histerii, połączonej czasami ze skrajnym wyczerpaniem.

W „Archiwum...