Wojenna nawałnica

Lubię serię o Nicci. Naprawdę. Ale ta część zniechęciła mnie ciągle powtarzającymi się opisami, jakby sam autor chciał co chwilę przypomnieć czytelnikowi jak czują się bohaterowie, jaką mają misję albo co się wydarzyło w przeszłości. Raz powinien wystarczyć. Książka przez to jest rozwlekła, niektóre rozdziały spokojnie można pominąć bez uszczerbku dla całości. Wszystko ratuje końcówka, na szczęście, kiedy akcja się zagęszcza, dzieje się równolegle w różnych miejscach i ostatecznie łączy wszystko w większą całość (co notabene było bardzo przewidywalne).

Lubię serię o Nicci. Naprawdę. Ale ta część zniechęciła mnie ciągle powtarzającymi się opisami, jakby sam autor chciał co chwilę przypomnieć czytelnikowi jak czują się bohaterowie, jaką mają misję albo co się wydarzyło w przeszłości. Raz powinien wystarczyć. Książka przez to jest rozwlekła, niektóre rozdziały spokojnie można pominąć bez uszczerbku dla całości. Wszystko...

Jak już miałem okazję wypożyczyć kolejną cześć cyklu „Kronik Nicci” Goodkinda zatytułowaną „Wojenna nawałnica”. Czarodziejka Nicci, czarodziej Nathan i Bannon pozostają w Ildakarze. Dopiero co odbyła się rebelia Lustrzanej Maski, czyli czarodzieja Maxima, który z nudów rozkręcił rewolucję, żeby uprzykrzyć życie swojej żonie czarodziejce Thorze, która od wieków rządziła miastem stojąc na czele rady czarodziejów. Armia generała Utrosa jest bardzo liczna, porównywalna z wojskami Impierialnego Ładu, którymi dowodził imperator Jagang, wojska imperatora Sulahana, które przybyły z żaświatów, no i oczywiście wojska d’harańskie lorda Richarda Rahla, który chce zjednoczyć Nowy i Stary świat. Dyplomatyczna misja Nicci i Nathana do Starego świata ma być uświadomienie ludzi z nieznanych rubieży znanego świata, że lord Rahl zrobił porządek i jego intencja jest, żeby był pokój wolność, czyli było ładnie pięknie. No ale jednak różni ludzie, watażkowie, piraci, inni źli ludzie mają inne plany. Sprowadza się to do tego, że dyplomatyczna misja Nicci i Nathana sprowadza się do prowadzenia regularnych kampanii wojennych. I tak jest też tutaj. Wcześniej były mniejsze bitwy, obrona mniejszych miast. Ta cześć jak sugeruje tytuł dominuje motyw oblężenia Ildakaru.

I to jest rzeczywiście ciekawe, mimo, że w tej serii, bo przecież ten cykl jest kontynuacją cyklu „Miecz prawdy”, a więc de facto jest serią, która ma miejsce w tym samym uniwersum. Rzecz jasna żołnierze po obu stronach udowadniają, że są kompetentni w swojej robocie, czyli masakrowaniu wrogów. Do tego dochodzą czarodziejskie wyczyny nie tylko Nicci i Nathana, który odzyskał swój dar, ale także czarodziejów Ildakaru, którzy mimo, że ich magia osłabła być, to jednak potrafią sobie doskonale radzić. Po drugiej stronie są dwie czarodziejki bliźniaczki, które znają się na czarodziejskiej robocie. Chociażby wystarczył jeden włos z pięknych blond włosów Nicci, żeby czarodziejkę zaatakować, próbować ją zabić, no ale Panią Śmierci nie łatwo załatwić. A to wszystko zapewnia świetne uatrakcyjnienie tej książki dla czytelnika, która i bez tego jest świetna.

Problem w tym, że w połowie kamienni wojownicy genarała Utroksa są tak bardzo liczni, że chociaż wszystkie sztuczki typowo konwencjonalne i magiczne powodują ciężkie straty u wroga to potencjał tej armii wciąż jest olbrzymi, na tyle groźny, że sam lord Richard będzie zmuszony do interwencji zbrojnej. No ale tego my czytelnicy dowiemy się tego w kolejnych częściach cyklu „Kroniki Nicci” . Nie ma opcji autor jest w świetnej formie i ma rewelacyjne pomysły na kontynuację tego cyklu, i czytelnik może być spokojny, że wiele ciekawych rzeczy się pojawi. I będzie się działo. Mamy powrót smoka Broma wezwał Utros, ale Nicci przekręciła go na swoją stronę i smoczy ogień wypalił część wojsk Utrosa.

Książka jest ciekawa, czyta się szybko, pojawiają się nowi bohaterowie, którzy szybko wkomponowują się w koncepcje autora, są bardzo ciekawie kreowane. Motyw wojny na pewno jest trudny do opisania, mamy przecież także opisane nastroje ludzkości Ildakaru i innych miast. Na pewno solidny potencjał stanowią piraci Norukai, pojawili się już w poprzednim tomie, którzy mają spore ambicje, dążą do podboju Ildakaru i oczywistością jest że muszą spotkać wojska generała Utrosa. Co z tego wyniknie? Książka jest bardzo ciekawa, interesująca. Polecam.

Jak już miałem okazję wypożyczyć kolejną cześć cyklu „Kronik Nicci” Goodkinda zatytułowaną „Wojenna nawałnica”. Czarodziejka Nicci, czarodziej Nathan i Bannon pozostają w Ildakarze. Dopiero co odbyła się rebelia Lustrzanej Maski, czyli czarodzieja Maxima, który z nudów rozkręcił rewolucję, żeby uprzykrzyć życie swojej żonie czarodziejce Thorze, która od wieków rządziła...

Im dalej w las, tym gorzej. NIESTETY!

Znów okropna powtarzalność i głębia bohaterów jak również ich rozterek równa swojskim kałużom - zabawa niby jest, ale szału nie ma.

Dodatkowo denerwują moralizatorskie odzywki naszych bohaterów, jeśli tylko czytelnik wyobrazi sobie podobne sytuacje z cyklu Miecz Prawdy i spróbowałby dołożyć do nich taką retorykę... No cóż rozczarowujące.

Końcówka tomu mogłaby podciągnąć ocenę, zwłaszcza za rozwiązanie wątku "kamiennego", ale niestety autor popycha naszych bohaterów w (mam nadzieję) już finalne zagrożenie za pomocą nie do końca logicznych zagrywek jak np. końcowe pertraktacje dwóch armii, kolejne "porwanie" zamiast zabójstwa, czy marudzącą sylfę.

Mam szczerą nadzieję, że 4 tom będzie ostatni, i może autor zaproponuje nam coś świeższego.

Im dalej w las, tym gorzej. NIESTETY!

Znów okropna powtarzalność i głębia bohaterów jak również ich rozterek równa swojskim kałużom - zabawa niby jest, ale szału nie ma.

Dodatkowo denerwują moralizatorskie odzywki naszych bohaterów, jeśli tylko czytelnik wyobrazi sobie podobne sytuacje z cyklu Miecz Prawdy i spróbowałby dołożyć do nich taką retorykę... No cóż...

Wszystkie książki takie same. Dobrze się czyta i dobrze zapomina. Mam nadzieję, że czeka mnie tylko jedna, ostatnia część serii.

Wszystkie książki takie same. Dobrze się czyta i dobrze zapomina. Mam nadzieję, że czeka mnie tylko jedna, ostatnia część serii.

Tutaj naprawdę nie ma na co narzekać, pozostaje jedynie delektowanie się lekturą, bowiem naprawdę jest ona wciągająca i o dziwo, czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Nie zawsze idzie to w parze z taką mocną rozbudową wszystkich elementów danej powieści. Jeżeli przepadacie za konkretną i dobrze rozbudowaną fantastyką to zdecydowanie powinniście się zapoznać z tym cyklem. Doświadczenie Terry’ego Goodkinda robi swoje, a towarzyszenie Nicci i jej przyjaciołom jest naprawdę świetną przygodą! To kawał dobrej i wciągającej lektury, w której naprawdę nie brakuje akcji i ciekawych rozwiązań. Serdecznie polecam!
Cała recenzja: bookeaterreality.pl

Tutaj naprawdę nie ma na co narzekać, pozostaje jedynie delektowanie się lekturą, bowiem naprawdę jest ona wciągająca i o dziwo, czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Nie zawsze idzie to w parze z taką mocną rozbudową wszystkich elementów danej powieści. Jeżeli przepadacie za konkretną i dobrze rozbudowaną fantastyką to zdecydowanie powinniście się zapoznać z tym cyklem....

Odkąd się wkręciłam w tą serię, wraz z premierą kupuję książki. Moim zdaniem ta była dobra. Taka w temacie, klimacie,tego się spodziewałam po tym autorze. Nie próbował mieścić tysiąca rzeczy w jednym tomie (co w moim odczuciu było w Pani Śmierci),lecz wszystko było rozwiązłe - tak jak w większości jego książek. Fabularnie - ok. Styl - ok. Jestem zadowolona, czekam na ciąg dalszy. ( I na przetłumaczenie równoległej serii)

Odkąd się wkręciłam w tą serię, wraz z premierą kupuję książki. Moim zdaniem ta była dobra. Taka w temacie, klimacie,tego się spodziewałam po tym autorze. Nie próbował mieścić tysiąca rzeczy w jednym tomie (co w moim odczuciu było w Pani Śmierci),lecz wszystko było rozwiązłe - tak jak w większości jego książek. Fabularnie - ok. Styl - ok. Jestem zadowolona, czekam na...

Serce lepiej pracuję,przy takiej dawce emocji co za pozytywna książka.
Nicci jakże ona ma moce.Dobra jest .
Kamiennie czarodziejki.
Uwielbiam tą serię.Dlatego kupuję.To mroczne mocne fantasty.
Super wielki był ten smok.Można się go wystarczyć.W tej książce autor daje popisy kunsztu pisania.
Mamy tu mroczną magię.Taką jako lubię.
Świetna,a jak były te armię.Co za wspaniałość.Te armię pod murami miasta.

Serce lepiej pracuję,przy takiej dawce emocji co za pozytywna książka.
Nicci jakże ona ma moce.Dobra jest .
Kamiennie czarodziejki.
Uwielbiam tą serię.Dlatego kupuję.To mroczne mocne fantasty.
Super wielki był ten smok.Można się go wystarczyć.W tej książce autor daje popisy kunsztu pisania.
Mamy tu mroczną magię.Taką jako lubię.
Świetna,a jak były te armię.Co za...

W ksiazce daje sie zauwazyc przygotowania do oblezenia Ildakaru i dylematy bohaterow. Poza tym jest tu duzo rozmyslan o celach i motywacjach bohaterow. Wspomniano tu tez o milosci generala Utrosa i o jego problemach z kart historii armii generala Utrosa.

W ksiazce daje sie zauwazyc przygotowania do oblezenia Ildakaru i dylematy bohaterow. Poza tym jest tu duzo rozmyslan o celach i motywacjach bohaterow. Wspomniano tu tez o milosci generala Utrosa i o jego problemach z kart historii armii generala Utrosa.

Terry Goodkind po raz kolejny przenosi nas w świat czarodziejki Nicci oraz jej kompanów i po raz kolejny jest to rozczarowanie. Za dużo powtórzeń, że Nicci to potężna czarodziejka, że służy dla Lorda Rahla, książka spokojnie mogła by mieć połowę tej objętości, bez straty dla fabuły. Bohaterowi tacy nijacy, wątki również, chociaż niektóre miały potencjał ale zostały zmarnowane jak np. przyzwanie smoka. Generał Utros niby największy w historii generał, nie ma w ogóle strategii na atak, mając największą armię w historii, korzysta wyłącznie z magii, no poza tym, że rozkazał żołnierzom walić pięściami w kamienna mury.
Coś z pozytywów może teraz, z tym będzie ciężko, ale warto zwrócić uwagę na postać szamana-albinosa Chalka i jego relację z Królem Grievem.
No cóż pozostaje liczyć na to, że czwarta i ostatnia część Kronik Nicci, będzie stała na wyższym poziomie, czego Wam i sobie życzę.

Terry Goodkind po raz kolejny przenosi nas w świat czarodziejki Nicci oraz jej kompanów i po raz kolejny jest to rozczarowanie. Za dużo powtórzeń, że Nicci to potężna czarodziejka, że służy dla Lorda Rahla, książka spokojnie mogła by mieć połowę tej objętości, bez straty dla fabuły. Bohaterowi tacy nijacy, wątki również, chociaż niektóre miały potencjał ale zostały...

Całkiem przyjemna lektura. Trochę rozwleczona. Autor wciąż kręci się w kółko. Chciałabym zobaczyć, jak pisze coś innego.

Całkiem przyjemna lektura. Trochę rozwleczona. Autor wciąż kręci się w kółko. Chciałabym zobaczyć, jak pisze coś innego.