Ebook

Ebook

Tak naprawdę to serce mówi mi 6/10 bo magii jest tu tyle co kot napłakał, a spodziewałam się sił wyższych po tytule. Nie przepadam za tego typu pół-wojennymi książkami, gdzie główny nacisk jest na walkę, strzelaniny i tak dalej. Wciągnęła mnie jednak na tyle, że w pewnym momencie zaczęłam chlipać, więc byłabym niesprawiedliwa.

Tak naprawdę to serce mówi mi 6/10 bo magii jest tu tyle co kot napłakał, a spodziewałam się sił wyższych po tytule. Nie przepadam za tego typu pół-wojennymi książkami, gdzie główny nacisk jest na walkę, strzelaniny i tak dalej. Wciągnęła mnie jednak na tyle, że w pewnym momencie zaczęłam chlipać, więc byłabym niesprawiedliwa.

Bardzo ciekawa książka, trochę specyficzna. Postać głównego bohatera Janusza Pawłowicza jest ciekawa, taki polski James Bond, i to stwierdzenie pada pod koniec książki, mało w niej elementów fantastycznych, tylko ta sprawa chorągwi Michała Archanioła, elementy alchemii, wymienione w niej książki o alchemii istnieją, i ewentualnie to, że Rosjanie dogadują się z Polakami, jeśli to można uznać za element fantastyczny. Samych Rosjan jak ja sam stwierdziłem, jest "za dużo na metr kwadratowy książki", zdecydowanie więcej niż samych Polaków, ale są za to fajnie przedstawieni, tak na swój sposób. Dowiedziałem się z niej sporo ciekawych rzeczy, jest wciągająca, znalazłem spodo ciekawych cytatów. Serdecznie polecam.

Bardzo ciekawa książka, trochę specyficzna. Postać głównego bohatera Janusza Pawłowicza jest ciekawa, taki polski James Bond, i to stwierdzenie pada pod koniec książki, mało w niej elementów fantastycznych, tylko ta sprawa chorągwi Michała Archanioła, elementy alchemii, wymienione w niej książki o alchemii istnieją, i ewentualnie to, że Rosjanie dogadują się z Polakami,...

Pierwsze książki jakie przeczytałem tego autora, to cykl "Demonów". Coś zaje...fajnego. Cykl "Materie", nic nie ustąpił Demonom.
Natomiast Depozytariusz jest p prostu słaby, a odwoływanie się w drugiej części do "Demonów" jest po prostu próbom ratowania Titanica.

Pierwsze książki jakie przeczytałem tego autora, to cykl "Demonów". Coś zaje...fajnego. Cykl "Materie", nic nie ustąpił Demonom.
Natomiast Depozytariusz jest p prostu słaby, a odwoływanie się w drugiej części do "Demonów" jest po prostu próbom ratowania Titanica.

tak sobie.

tak sobie.

Mam ambiwalentne uczucia w stosunku do tej książki. Momentami to pulp fiction ubliżające logice i rozsądkowi. James Bond i fantazje napalonego nastolatka. To co u Rudnickiego czy Razumowskiego się broniło u Korpackiego jakoś mi nie wchodzi. Tu i teraz w połowie 2022 roku trudno jest też kupić wizję honorowaych Rosjan. Cytując Noblistkę "Już zbyt wie­le się sta­ło, co się stać nie mia­ło...". Z drugiej strony czyta się tą pozycje całkiem przyjemnie, ot taka lektura do pociągu.

Mam ambiwalentne uczucia w stosunku do tej książki. Momentami to pulp fiction ubliżające logice i rozsądkowi. James Bond i fantazje napalonego nastolatka. To co u Rudnickiego czy Razumowskiego się broniło u Korpackiego jakoś mi nie wchodzi. Tu i teraz w połowie 2022 roku trudno jest też kupić wizję honorowaych Rosjan. Cytując Noblistkę "Już zbyt wie­le się sta­ło, co się...

Styl podobny do serii wojennej tegoż autora: główny bohater - macho, uzdolniony, wysportowany, mający powodzenie oraz fart życiowy. Trochę jak Razumowski - ponadprzeciętne umiejętności.
Historia trochę niekonsekwentna, jakby niepełna. Fajne wątki skrócone, rozwinięte te w mojej ocenie gorsze.
Czyta się jednak jak to Przechrztę: elegancko.
Polecam

Styl podobny do serii wojennej tegoż autora: główny bohater - macho, uzdolniony, wysportowany, mający powodzenie oraz fart życiowy. Trochę jak Razumowski - ponadprzeciętne umiejętności.
Historia trochę niekonsekwentna, jakby niepełna. Fajne wątki skrócone, rozwinięte te w mojej ocenie gorsze.
Czyta się jednak jak to Przechrztę: elegancko.
Polecam

Jeśli ktoś spodziewa się jednego wątku, który będzie stopniowo rozwijany, to nic z tych rzeczy. Autor - mam wrażenie - przeskakuje z jednej historii w następną. Oczywiście są postacie i motywy łączące to wszystko, ale zmian jest dużo.  Ciągłe przeskakiwanie z jednego wątku na następny. 
Lubię literaturę Przechrzty, ale tu zastanawialam się, czy coś może pominęłam...
7 za to, że czyta się szybko.

Jeśli ktoś spodziewa się jednego wątku, który będzie stopniowo rozwijany, to nic z tych rzeczy. Autor - mam wrażenie - przeskakuje z jednej historii w następną. Oczywiście są postacie i motywy łączące to wszystko, ale zmian jest dużo.  Ciągłe przeskakiwanie z jednego wątku na następny. 
Lubię literaturę Przechrzty, ale tu zastanawialam się, czy coś może pominęłam...
7 za...

poznajemy bohatera jako całkowitego niedołęgę a w połowie książki to już jest koks jak skrzyżowanie rambo z arnoldem... podobnie jak w materii tu znowu przyrost mocy bohatera jak w rpg gdzie się caly czas maksymalne wartości na kostach rzucało ... do tego są całe akapity przeklejone z innych jego książek .. nie wiem może ograniczony zasób słów a może mu się pisac czegoś nowego nie chciało

poznajemy bohatera jako całkowitego niedołęgę a w połowie książki to już jest koks jak skrzyżowanie rambo z arnoldem... podobnie jak w materii tu znowu przyrost mocy bohatera jak w rpg gdzie się caly czas maksymalne wartości na kostach rzucało ... do tego są całe akapity przeklejone z innych jego książek .. nie wiem może ograniczony zasób słów a może mu się pisac czegoś...

W ramach wychodzenia z zastoju czytelniczego, który był u mnie spowodowany "Balladą o Lutniku" postanowiłam sięgnąć po książkę autora, którego znam i bardzo lubię. Mianowicie zdecydowałam się na "Chorągiew Michała Archanioła" Adama Przechrzty.

Jest to historia o tajnych operacjach sił specjalnych. Możemy w niej spotkać m. in. terrorystów i rosyjską mafię, a bohaterowie są często zmuszeni do walki na śmierć i życie. Poza tym, tak jak w powieściach Przechrzty często bywa w tle przewija się również alchemia, a tym razem również bezcenna relikwia.

W "Chorągwi Michała Archanioła" poznajemy Janusza Korpackiego - naukowca zajmującego się historią i cybernetyką społeczną. Jednocześnie jest też ekspertem walki nożem z nietypową dla mola książkowego umiejętnością otwierania wszelkiego typu zamków. Na prośbę przełożonego mężczyzna podejmuje się prywatnego śledztwa w sprawie śmierci jednego ze studentów. Jednak nawet nie przeczuwa, że z woli sił wyższych przyjdzie mu przewodzić wcale nie anielskim zastępom...

~*~

Tak jak już wyżej wspominałam cenię sobie twórczość Adama Przechrzty i po jego książki sięgam właściwie w ciemno. Tak zrobiłam również tym razem z nadzieją na to, że znowu wpadnę wir czytania i nie będę mogła się doczekać przeczytania każdej kolejnej książki - a tych mam całkiem sporo w domowej biblioteczce. Jednakże niestety tym razem było trochę inaczej.

Wprawdzie podobały mi się wątki związane z alchemią oraz pomysł na naukowca i jego działalność pozanaukową. Jednakże tym razem to jak historia zawarta w książce została mi podana trochę mnie znudziło. Miałam wrażenie, że jest jakoś tak...nudno i drętwo. Sytuacji nie poprawiały wątki romantyczne, które mi osobiście działały na nerwy - chociaż akurat to wynika z moich upodobań jeżeli chodzi o motywy, które lubię w książkach, po które sięgam.

Autor miał świetny pomysł na powieść i czuć w niej to, że zna się na tym o czym pisze (mam tu na myśli głównie motywy związane z historią i alchemią). Jednak tym razem snuta przez niego historia mnie nie porwała. Mimo to przypuszczam, że z kolejnymi jego książkami będzie inaczej.

Cóż - nie da się ukryć, że było bardzo przeciętnie, ale na szczęście kolejna książka, o której będę pisać jest dużo lepsza.

W ramach wychodzenia z zastoju czytelniczego, który był u mnie spowodowany "Balladą o Lutniku" postanowiłam sięgnąć po książkę autora, którego znam i bardzo lubię. Mianowicie zdecydowałam się na "Chorągiew Michała Archanioła" Adama Przechrzty.

Jest to historia o tajnych operacjach sił specjalnych. Możemy w niej spotkać m. in. terrorystów i rosyjską mafię, a bohaterowie są...