kaz s tier

kaz s tier

Spodziewałam się gorszej oceny niż w pierwszym tomie (słynna książkowa klątwa) ,ale druga część trzyma poziom. Ta książka jest według mnie mroczniejsza od pierwszej części, zbliżamy się do bohaterów i odkrywamy ich rozterki. I pomimo ,że wszystko dobrze się kończy (poniekąd) czuję smutek z takiego końca, z wyboru bohaterów i podążenia własną ścieżką mimo dzielonych wspomnień i ratowania się z niebezpieczeństw. Na pewno przeczytam jeszcze raz.

Spodziewałam się gorszej oceny niż w pierwszym tomie (słynna książkowa klątwa) ,ale druga część trzyma poziom. Ta książka jest według mnie mroczniejsza od pierwszej części, zbliżamy się do bohaterów i odkrywamy ich rozterki. I pomimo ,że wszystko dobrze się kończy (poniekąd) czuję smutek z takiego końca, z wyboru bohaterów i podążenia własną ścieżką mimo dzielonych...

Drugi tom jakościowo ani trochę nie ustępuje pierwszemu. To prawdziwy rollercoaster, nieustannie zaskakuje i zachwyca zwrotami akcji.

Fantastycznie rozwijają się relacje różnych postaci, a w szczególności Kaza i Inej. Prawdziwy majstersztyk.

Jednak uwaga, końcówka emocjonalnie może rozwalić.

Drugi tom jakościowo ani trochę nie ustępuje pierwszemu. To prawdziwy rollercoaster, nieustannie zaskakuje i zachwyca zwrotami akcji.

Fantastycznie rozwijają się relacje różnych postaci, a w szczególności Kaza i Inej. Prawdziwy majstersztyk.

Jednak uwaga, końcówka emocjonalnie może rozwalić.

Po przeczytaniu Szóstki wron nawet nie zastanawiałam się czy warto sięgać po kolejną część. Oczywiście, że warto!
İ wiece co? ...
Królestwo kanciarzy zdecydowanie mnie zaskoczyło. Ta część okazała się o wiele lepsza. Ktoś może powiedzieć, że końcówka jest słaba i autorka mogła by nad nią popracować... Owszem można by było, jednak ja widzę w jej zakończeniu wspaniały pretekst dla kolejnej książki .

Po przeczytaniu Szóstki wron nawet nie zastanawiałam się czy warto sięgać po kolejną część. Oczywiście, że warto!
İ wiece co? ...
Królestwo kanciarzy zdecydowanie mnie zaskoczyło. Ta część okazała się o wiele lepsza. Ktoś może powiedzieć, że końcówka jest słaba i autorka mogła by nad nią popracować... Owszem można by było, jednak ja widzę w jej zakończeniu wspaniały...

Kto czytał pierwszą część na pewno sięgnie i po tą więc zachęcać nie trzeba. Ja od siebie dodam, że książka wchodzi na jeszcze wyższy poziom. Wszystkie postaci, zarówno dobre jak i złe, nie są głupie. Każdy prowadzi swoją grę i te gry są fascynujące i zaskakujące. Na koniec z trzy czy cztery razy się wzruszyłem. Piękna historia, która warta jest zekranizowania!

Kto czytał pierwszą część na pewno sięgnie i po tą więc zachęcać nie trzeba. Ja od siebie dodam, że książka wchodzi na jeszcze wyższy poziom. Wszystkie postaci, zarówno dobre jak i złe, nie są głupie. Każdy prowadzi swoją grę i te gry są fascynujące i zaskakujące. Na koniec z trzy czy cztery razy się wzruszyłem. Piękna historia, która warta jest zekranizowania!

To było piękne

To było piękne

Wielbię

Wielbię

Przeczytałem część pierwszą, przeczytałem część drugą... i cieszę się, że nie będzie części trzeciej. „Królestwo kanciarzy” jest nieco lepsze od swojej poprzedniczki, choć nadal popełnia jej błędy.

Przede wszystkim ta narracja nie jest odpowiednia dla książki, a dla filmu. Oglądanie skoków Kaza i jego ekipy na wielkim ekranie byłoby naprawdę świetnym doświadczeniem. Od literatury wymaga się jednak nieco więcej niż dobrej akcji, a tylko dobrą akcją ten cykl się broni.

Autorka ponownie bawi się w retrospekcje, co szalenie mnie tutaj nudziło. Pochwalić trzeba ją jednak za wprowadzenie osobnych wątków dla każdego z bohaterów. Są dzięki temu głębsi, mają własne cele i ogólnie chętniej się im kibicuje. Dużo gorzej wypada jednak finalizacja tych wątków. Zakończenie książki po prostu ssie: miało być słodko-gorzkim pożegnaniem, a okazało się przedłużoną serią mów motywacyjnych i końcowych akcentów pisanych na szybko, sztampowych.

Chyba najbardziej boli mnie to, że od tej serii spodziewałem się naprawdę fajnego skoku, jak w tych wszystkich filmach o złodziejach. Pierwsza część zawiodła pod tym względem i dopiero druga dopięła swego – naprawdę dobrze się bawiłem, zwiedzając z bohaterami Ketterdam. Mam jednak spory problem z magią w tej serii. Jest niekonsekwentna, nieoczywista i wydaje się zawsze bardzo naciągana. Wydaje mi się też, że gdyby dokonać głębszej analizy podstępów Kaza, szybko okazałoby się, że można było coś zrobić lepiej albo jakieś oszustwo opierało się głównie na szczęściu. Nie chciałem jednak tak głęboko w to wchodzić, tylko cieszyłem się akcją.

Podsumowując, mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony to przyjemna seria i czytało się to względnie przyjemnie. Z drugiej Kaz i jego ekipa nie zostaną ze mną na dłużej. Nie chcę sięgać po poprzednie książki autorki i trochę się zmęczyłem pseudofilozoficznymi przemyśleniami bohaterów. Chyba wolę jednak czytać Canavan, jeśli chodzi o fantasy w podobnym guście.

Przeczytałem część pierwszą, przeczytałem część drugą... i cieszę się, że nie będzie części trzeciej. „Królestwo kanciarzy” jest nieco lepsze od swojej poprzedniczki, choć nadal popełnia jej błędy.

Przede wszystkim ta narracja nie jest odpowiednia dla książki, a dla filmu. Oglądanie skoków Kaza i jego ekipy na wielkim ekranie byłoby naprawdę świetnym doświadczeniem. Od...

DNF 41%
Ilekroć po nią sięgałam, to było jak przykry obowiązek. Zmuszałam się do lektury. W międzyczasie przeczytałam 32 inne książki, bo wszystko było bardziej angażujące. Odpuściłam, bo to nie ma sensu.

DNF 41%
Ilekroć po nią sięgałam, to było jak przykry obowiązek. Zmuszałam się do lektury. W międzyczasie przeczytałam 32 inne książki, bo wszystko było bardziej angażujące. Odpuściłam, bo to nie ma sensu.

wesper slay

wesper slay