Autor nie jest tak rozpoznawalny, jakby mogło mu się wydawać a książka taka do poczytania na chwilę w fotelu zamiast gazety.

Co prawda jest tam wzmiankowanych kilku filozofów który Adam Czerniawski (nie mylić z Jerzym) zna: Heraklit, Wittgeinstein, Schopenhauer, Hegel i Kant.
Jednak jest to zwykły notatnik a autor tworzył go niedojrzale. Warto wspomnieć, że sam jest pochodzenia żydowskiego: stąd odbiór tekstu może być inny... ale nie, to znowu ten sam, Pan Czerniawski.

Ja co prawda nie jestem Żydem, tylko katolikiem i nie jestem spokrewniony z tym autorem ale zafascynowało mnie to, że przetłumaczył Heraklita i przed długi czas ten Heraklit mu towarzyszył (nazywa go Mistrzem).

Czcionka przypomina rozpalony ogień, na tylnej części okładki jest goła kobieta a sam autor przykłada jak gdyby do jej obrysu głowę: do części dolnej. Wydawać by się mogło, że to koresponduje z treścią, i koresponduje.
Dodatkowo styl tego autora wydaje się być suchy, szczery.

Hm..

Miał być bliskim znajomym Różewicza... ale kto o Tadeuszu Różewiczu słyszał wśród gawiedzi? Nikogo. 🙂

Autor nie jest tak rozpoznawalny, jakby mogło mu się wydawać a książka taka do poczytania na chwilę w fotelu zamiast gazety.

Co prawda jest tam wzmiankowanych kilku filozofów który Adam Czerniawski (nie mylić z Jerzym) zna: Heraklit, Wittgeinstein, Schopenhauer, Hegel i Kant.
Jednak jest to zwykły notatnik a autor tworzył go niedojrzale. Warto wspomnieć, że sam jest...