To już 99 dni odkąd zaginął Jerzy Ludwig: lat 41, żonaty, dwoje dzieci, kochanka i zbyt dużo pieniędzy jak na jego zarobki; architekt zainteresowany historią. Przyjechał na wczasy do Szklarskiej Poręby, przebrał się, wyszedł na spacer i już nie wrócił. Poszukiwania, apele w mediach nic nie dają, zapadł się jak kamień w wodę.
Śledztwo rusza z kopyta, kiedy - na terenie tego samego województwa - w starym zameczku przebudowywanym na dom pracy twórczej zostają znalezione zwłoki. To Ludwig. Sporą część opowiadania zajmują dociekania, kto i jak mógł się dostać tajnym przejściem do - zamkniętego od lat 50. - pomieszczenia, w którym znaleziono ofiarę. Wkrótce pojawia się motyw ukrytych w zamku skarbów i staruszka dawnego kamerdynera, który wie więcej niż mówi. Czy Ludwiga zabił tajemniczy wspólnik, o którym wspominają świadkowie? A może z jego śmiercią ma coś wspólnego podejrzanie zachowująca się kochanka? W rozwiązaniu zagadki - i morderstwa, i starego zamku - niebagatelną rolę odegra tytułowy architektoniczny złoty podział.

Mimo całkiem atrakcyjnej fabuły i niecodziennego anturażu opowiadanie jest kiepskie i dosyć nudne.

To już 99 dni odkąd zaginął Jerzy Ludwig: lat 41, żonaty, dwoje dzieci, kochanka i zbyt dużo pieniędzy jak na jego zarobki; architekt zainteresowany historią. Przyjechał na wczasy do Szklarskiej Poręby, przebrał się, wyszedł na spacer i już nie wrócił. Poszukiwania, apele w mediach nic nie dają, zapadł się jak kamień w wodę.
Śledztwo rusza z kopyta, kiedy - na terenie tego...