Średniowieczny (napisany w XIV wieku) poemat o miłości dworskiej, który w pewnym momencie nabiera postaci miłosnego trójkąta tragicznego...

Jeden z lepszych utworów o miłości jakie czytałem, choć infantylny i trącący myszką.

Dużo uczucia, namiętności, rozterek kochanków oraz rycerskich manier. To cały czas robi wrażenie. Dla miłośników „Romea i Julii” czy „Cierpień młodego Wertera” pozycja obowiązkowa.

Średniowieczny (napisany w XIV wieku) poemat o miłości dworskiej, który w pewnym momencie nabiera postaci miłosnego trójkąta tragicznego...

Jeden z lepszych utworów o miłości jakie czytałem, choć infantylny i trącący myszką.

Dużo uczucia, namiętności, rozterek kochanków oraz rycerskich manier. To cały czas robi wrażenie. Dla miłośników „Romea i Julii” czy „Cierpień...

Romans rycerski osadzony w realiach wojny trojańskiej. Opowiada historię związku trojańskiego księcia Troilusa z Criseydą, córką wróżbity Kalchasa - poczynając od prób ich zeswatania przez Pandarusa (wierny przyjaciel Troilusa i zarazem wuj Criseydy),przez ich płomienny i namiętny romans, aż do wydania Criseydy do greckiej niewoli i konsekwencji tegoż.
Moim zdaniem - pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika romansów rycerskich. Jest tu wszystko, czego można oczekiwać od tego gatunku - sekretna miłość, namiętny romans, wątpliwości kochanków, wiele łez i tragizmu osłodzonych krótkimi momentami szczęścia głównych bohaterów. A to wszystko podane w bardzo dobrym tłumaczeniu Słomczyńskiego (z tego co mi wiadomo, to chyba jedyne jak dotąd polskie tłumaczenie, a nawet jedyne wydanie, tego poematu).
Znajduję w tym dziele też kilka minusów, które jednak są moim subiektywnym odczuciem. Po pierwsze - choć akcja toczy się w trakcie wojny trojańskiej, bohaterowie często wypowiadają się "po chrześcijańsku", wzywając Jedynego i Najwyższego Boga, Stworzyciela itd. Oczywiście ma się świadomość, że same postacie mają tu na myśli Jowisza (imiona bogów wzięte, co dziwne, z panteonu rzymskiego),ale styl tych wezwań i przywołań boskiego imienia nie pozostawia żadnych wątpliwości. Po drugie - sam fakt chowanego w tajemnicy romansu, podczas gdy kochankom nic nie stało na przeszkodzie, aby się pobrać i otwarcie cieszyć miłością... cóż, nic prócz konwencji literackiej. Jak wiadomo, romansy rycerskie mają na celu chwalenie i wysławianie tzw. miłości dworskiej - amour courtois - która według tejże konwencji ma rację bytu jedynie w związkach pozamałżeńskich, kochanka ma być bezustannie zdobywana przez jej rycerza, obydwoje zaś mają cierpieć przez zrządzenia losu nie pozwalające im praktycznie być razem. Miłość dworska nie ma racji bytu w małżeństwie. Po trzecie - zabrakło mi w tym wydaniu przypisów, zwykle pojawiających się w wydaniach dawnych dzieł. Co prawda osoby "siedzące w temacie" starożytnej Grecji i średniowiecznych rycerskich romansów nie powinny mieć żadnych problemów ze zrozumieniem wszystkiego (ja trafiłem bodajże na jedno czy dwa mitologiczne imiona, których nie kojarzę),jednak nie każdy czytelnik musi posiadać taką wiedzę.
Ale to wszystko nie zmienia faktu, że "Troilus i Criseyda" to piękny, godny polecenia poemat... no ale nazwisko autora mówi samo za siebie :)

Romans rycerski osadzony w realiach wojny trojańskiej. Opowiada historię związku trojańskiego księcia Troilusa z Criseydą, córką wróżbity Kalchasa - poczynając od prób ich zeswatania przez Pandarusa (wierny przyjaciel Troilusa i zarazem wuj Criseydy),przez ich płomienny i namiętny romans, aż do wydania Criseydy do greckiej niewoli i konsekwencji tegoż.
Moim zdaniem -...

Bardzo ładne.

Bardzo ładne.