W krainie Czarnoksiężnika Oza. (+CD)

Drugi tom opowieści o Krainie Oz jest przyjemnym zaskoczeniem. Widać, że pomysł ewoluował i stawał się bardzo złożony. Tym razem fabuła jest bardziej dopracowana, bardziej dowcipna a nawet o głębszym przekazie... czy tam morale. Jesteśmy wytworem naszych czasów i z pewnością inaczej odbieramy treść książki, niż czytelnicy 100 lat temu. Współczesny czytelnik zauważy poruszoną problematykę feministyczną (chociaż może nie do końca taką, jaką by feministki chciały) a także coś co można podciągnąć pod pewien ruch społeczny, któremu przyświeca tęcza. Ale to interpretacja będąca wynikiem naszych czasów. Skąd Baum mógł wiedzieć, jak jego opowieść będzie interpretowana dzisiaj? Ale by się zdziwił :)

Zostawmy to jednak, grunt, że książka mi się podobała. Dowiadujemy się nieco więcej o Krainie Oz, jej przeszłości i strukturze władzy. To fajnie inspiruje do poszukiwań informacji. Czy ktoś widział mapę Krainy Oz? Nie? To warto zobaczyć. Fajne są te małe twisty akcji czy dyskusji, które składają się na ostateczny morał opowiadania.

Wydaje mi się nawet, że Rychlicki bardziej przyłożył się do ilustracji. Są jakby bardziej dopracowane, bardziej szczegółowe.

Jest jeszcze pewna zagadka, którą mam nadzieję rozwiązać czytając kolejne tomy: dlaczego w Polsce nie wydawano wszystkiego po kolei, tylko nastąpił dziwny przeskok między częściami? Czy doczekamy kompletnego wydania całej serii?

W 1987 roku w Polsce stworzono animowany serial dla dzieci "W krainie czarnoksiężnika Oza", który, połączył w sobie fabułę kilku części. Nie wiem dlaczego :)

Lis W.W.

Drugi tom opowieści o Krainie Oz jest przyjemnym zaskoczeniem. Widać, że pomysł ewoluował i stawał się bardzo złożony. Tym razem fabuła jest bardziej dopracowana, bardziej dowcipna a nawet o głębszym przekazie... czy tam morale. Jesteśmy wytworem naszych czasów i z pewnością inaczej odbieramy treść książki, niż czytelnicy 100 lat temu. Współczesny czytelnik zauważy...

No muszę powiedzieć, że drugi tom cyklu o krainie Oza totalnie mnie zaskoczył :) Moja ciekawość była mile podsycana przez całą opowieść, a na końcu szczerze się przyznam, że zbierałam szczękę z podłogi 🤣.
Dziwię się, że do tej bajki nie dorwały się różne środowiska 🤭 bo mamy tu genderyzm i dość obficie tematy równości płciowej 😁. Ujęła mnie generał Dendera obalająca z tronu Stracha na wróble, przy pomocy armii uzbrojonej w druty...
Choć nie aż tak, jak postać Wszechstronnie Wykształconego i Wielce Powiększonego Pluskwiaka Wtyka – ten to był gość, naprawdę wszechstronnie wykształcony.
Ciekawa była też kwestia podejścia do norm prawnych, sprowadzonych do absurdu – przepodobało mi się zdanie Blaszanego Drwala: "Praw nie można rozumieć i bardzo jest niemądrze, jeżeli ktoś usiłuje to zrobić" - ponadczasowa myśl... :)
Historia pełna ciekawych rozmów z pozoru głupiutkich, ale z drugim dnem.
I Rychlicki się jakoś bardziej przyłożył do ilustracji.

No muszę powiedzieć, że drugi tom cyklu o krainie Oza totalnie mnie zaskoczył :) Moja ciekawość była mile podsycana przez całą opowieść, a na końcu szczerze się przyznam, że zbierałam szczękę z podłogi 🤣.
Dziwię się, że do tej bajki nie dorwały się różne środowiska 🤭 bo mamy tu genderyzm i dość obficie tematy równości płciowej 😁. Ujęła mnie generał Dendera obalająca z tronu...

Druga część serii o baśniowej Krainie Oz. Nie ma tu Dorotki, znanej z pierwszej części ( którą to Dorotkę doskonale pamiętam z uwielbianej przeze mnie w dzieciństwie wieczorynki o Krainie Oz),w niniejszym tomie zastępuje ją niejako chłopiec Tip. Poza tym spotykamy postacie znane z pierwszej części, jak Strach na wróble, czy Blaszany Drwal.
Bardzo dobra książka dla dzieci. Sposób prowadzenia narracji doskonale spełnia wymogi gatunku, jakim jest powieść fantastyczna dla najmłodszych. Akcja jest nieprzewidywalna, główni bohaterowie sympatyczni. Na szczególną uwagę zasługuje duże poczucie humoru autora.

Druga część serii o baśniowej Krainie Oz. Nie ma tu Dorotki, znanej z pierwszej części ( którą to Dorotkę doskonale pamiętam z uwielbianej przeze mnie w dzieciństwie wieczorynki o Krainie Oz),w niniejszym tomie zastępuje ją niejako chłopiec Tip. Poza tym spotykamy postacie znane z pierwszej części, jak Strach na wróble, czy Blaszany Drwal.
Bardzo dobra książka dla dzieci....

Poznałam po przeczytaniu pozostałych części, przetłumaczonych oczywiście, później okazało się, że wszystkich jest znacznie więcej.
Z początku zdziwiło mnie - Kraina Oz bez Dorotki ? Dorotka jest tam bądź co bądź osobą z zewnątrz. Jednak wciąż brakowało mi jej.
W „Dorocie u Króla Gnomów” Tik-Tak napomyka „Stracha na Wróble strąciła z tronu wojownicza kobieta, generał Dendera”, później z pomocą Gladioli tron objęła Ozma.

O tym opowiada ta część.

W kraju Gillikinów (czyli purpurowym, na północy Krainy Oz) mieszkał Tipetarius, zdrobniale Tip. Odkład pamiętał wychowywała go Ognicha (Mombi),o której dotąd, czyli w pierwszej części, nie było mowy, stąd wyjaśnienie „Gillikinowie podejrzewali ją o zajmowanie się czarną magią, nikt więc nie miał ochoty przyjaźnić się z taką osobą. Ognicha nie była właściwie czarownicą (Witch),gdyż Dobra Czarownica, która władała tą częścią państwa Oz, zakazała innym czarownicom przebywać na ziemiach jej podległych. Dlatego też opiekunka Tipa, choćby nie wiem jak pragnęła pokazać swoje umiejętności w sztuce magicznej, dobrze wiedziała, że może być tylko wiedźmą (Sorceress) albo najwyżej guślarką (Wizardess).” Tip serdecznie jej nie cierpiał i aby ją przestraszyć, zrobił raz Dyniogłowego. Ona zamiast się przestraszyć, ożywiła to coś …

Obalenie Stracha na Wróble było aż za proste. Ma tylko jednego żołnierza, a do pełnienia władzy, tymczasowo otrzymanej ongiś od Oza, nie jest przywiązany.

Dendera (Jinjur) nosi bluzkę zieloną jak szmaragd i spódnicę w czterech kolorach, oznaczających cztery strony Krainy Oz.
– Dowodzę Armią Buntowniczek (Army of Revolt) w obecnej wojnie.
– Nawet nie wiedziałem, że wybuchła wojna – zauważył Tip.
– Skąd mógłbyś wiedzieć, skoro utrzymujemy to w tajemnicy?
Strach sprowadza na odsiecz Blaszanego Drwala i Myszy Polne, odzyskuje tron, lecz jest oblężony. Prosi o pomoc Gladiolę (Glinda),Dobrą Czarownicę Kwadlingów (południe, czerwień),która i tak już wie wszystko. Niemal wszystko.

Gladiola wypytuje Ognichę:
– Czemu Oz cię odwiedzał ?
– Ponieważ ja nie przyszłabym do niego.
– Zła odpowiedź.
– Przyszedł do mnie, żeby się nauczyć wypiekać herbatniki.
– Znowu kłamiesz.
– Nauczył mnie swoich sztuczek, cześć z nich była coś warta, inne były tylko oszustwem.
Sądząc z części pierwszej, wszystkie były oszustwem …
– W zamian za co ?
– Miałam ukryć Ozmę.
– I cóż z nią zrobiłaś ?
Zapewne już wiecie.

PS. Consilka „Bardzo, ale to bardzo interesuje mnie, czy w oryginale również jest mowa o kawkach?!”
Brzmi to „Jackdaws” czyli „kawki”.

Poznałam po przeczytaniu pozostałych części, przetłumaczonych oczywiście, później okazało się, że wszystkich jest znacznie więcej.
Z początku zdziwiło mnie - Kraina Oz bez Dorotki ? Dorotka jest tam bądź co bądź osobą z zewnątrz. Jednak wciąż brakowało mi jej.
W „Dorocie u Króla Gnomów” Tik-Tak napomyka „Stracha na Wróble strąciła z tronu wojownicza kobieta, generał...

Książka wzięta z biblioteki przez przypadek. Chciałam wypożyczyć tom o przygodach Doroty, a okazało się, że wzięłam kolejną część przygód Blaszanego Drwala i Stracha na Wróble. Tym razem spotykają małego, przedsiębiorczego chłopca, który ucieka od wiedźmy Ognichy zabierając ze sobą swojego nowego przyjaciela Dyniogłowego oraz Drewnianego Konia. Powieść pomimo tego, że od czasu jej napisania minęło ponad sto lat nadal bawi. Mój młody słuchacz z lubością powtarzał co zabawniejsze fragmenty. Przygody zaskakują, a niektóre absurdalne rozwiązania ucieszą nawet dorosłego czytelnika. Moralizatorstwa nie znajdziecie tu zbyt wiele, ciężko również dopatrzeć się jakiegoś głębszego przesłania – ot, po prostu godziwa rozrywka w fantastycznej krainie. Gdzie wszystko zdarzyć się może. Polecam

Książka wzięta z biblioteki przez przypadek. Chciałam wypożyczyć tom o przygodach Doroty, a okazało się, że wzięłam kolejną część przygód Blaszanego Drwala i Stracha na Wróble. Tym razem spotykają małego, przedsiębiorczego chłopca, który ucieka od wiedźmy Ognichy zabierając ze sobą swojego nowego przyjaciela Dyniogłowego oraz Drewnianego Konia. Powieść pomimo tego, że od...

Książka pełna magii, humoru i mądrości. Posiadam wydanie z ilustracjami Zbigniewa Rychlickiego. Mi kawka bardziej pasuje do sroki, tłumaczenie Stefani Wortman nie jest najlepsze. Gender i płeć kulturowa. Dzięki czarom dziewczynka zostaje zamieniona w chłopca, żyje i myśli jak chłopiec, jest chłopcem, a potem z powrotem wraca do swojej postaci dziewczynki - księżniczki Ozmy. Świat krainy Oz zachwyca i przyciąga ciepłym blaskiem, jest idealnym miejscem spełniającym ludzkie marzenia i pozwalającym odetchnąć od trosk ziemskiego świata.

Książka pełna magii, humoru i mądrości. Posiadam wydanie z ilustracjami Zbigniewa Rychlickiego. Mi kawka bardziej pasuje do sroki, tłumaczenie Stefani Wortman nie jest najlepsze. Gender i płeć kulturowa. Dzięki czarom dziewczynka zostaje zamieniona w chłopca, żyje i myśli jak chłopiec, jest chłopcem, a potem z powrotem wraca do swojej postaci dziewczynki - księżniczki...

Bardzo, ale to bardzo interesuje mnie, czy w oryginale również jest mowa o kawkach?! Kawki kradną świecidełka? Kawki kraczą? Kiedy czytałam dzieciom tę książkę, każdorazowo zmieniałam wyraz kawka na Wrona. Wydaje mi się, że to bardzo nieudolne tłumaczenie... Ale moje dzieci uwielbiają historie że Szmaragdowego Grodu, więc zaczynamy czytać kolejną część.

Bardzo, ale to bardzo interesuje mnie, czy w oryginale również jest mowa o kawkach?! Kawki kradną świecidełka? Kawki kraczą? Kiedy czytałam dzieciom tę książkę, każdorazowo zmieniałam wyraz kawka na Wrona. Wydaje mi się, że to bardzo nieudolne tłumaczenie... Ale moje dzieci uwielbiają historie że Szmaragdowego Grodu, więc zaczynamy czytać kolejną część.

Tym razem główna postać to nie urocza, niewinna Dorothy, a dość kapryśny i rezolutny chłopiec z krainy Oz. Tin żyje wraz ze złą wiedźmą, która z niewiadomych przyczyn się nad nim znęca. Kiedy pewnego dnia zaczyna mu grozić prawdziwe niebezpieczeństwo z jej strony, Tin postanawia uciec...
Ciekawa kontynuacja, może nie dorównuje pierwszej części, ale jest utrzymana w podobnym klimacie. Zakończenie kompletnie mnie zaskoczyło. Polecam przeczytać w języku angielskim, gdyż powieść jest {1} dostępna za darmo w formie ebooka na Amazonie i do tego {2} słownictwo nie jest skomplikowane.

Tym razem główna postać to nie urocza, niewinna Dorothy, a dość kapryśny i rezolutny chłopiec z krainy Oz. Tin żyje wraz ze złą wiedźmą, która z niewiadomych przyczyn się nad nim znęca. Kiedy pewnego dnia zaczyna mu grozić prawdziwe niebezpieczeństwo z jej strony, Tin postanawia uciec...
Ciekawa kontynuacja, może nie dorównuje pierwszej części, ale jest utrzymana w podobnym...

Druga po Plastusiowym pamiętniku samodzielnie przeczytana książka. Przeorała moją osobowość, ukształtowała wyobraźnię - cóż to za życie bez fantazji? Może nie jest do końca uczciwe opiniować książkę, którą czytałem 36 lat temu. Tak, Ziemia okrążyła Słońce od tego czasu 36 razy (a może to Słońce okrążyło Ziemię 13160 razy ;-)??? Nie chcę jednak zmieniać, zacierać tego wrażenia, które choć mgliste, to wciąż jest żywe. Pamiętam więc jedynie fragmenty, które wywarły najmocniejsze wrażenie. I niech tak zostanie. Może kiedyś z wnuczkami?

Druga po Plastusiowym pamiętniku samodzielnie przeczytana książka. Przeorała moją osobowość, ukształtowała wyobraźnię - cóż to za życie bez fantazji? Może nie jest do końca uczciwe opiniować książkę, którą czytałem 36 lat temu. Tak, Ziemia okrążyła Słońce od tego czasu 36 razy (a może to Słońce okrążyło Ziemię 13160 razy ;-)??? Nie chcę jednak zmieniać, zacierać tego...

Pierwsza z posiadanych przeze mnie części serii o Czarnoksiężniku Oz - choć nie pierwsza ogólnie z cyklu. W dodatku samego Czarnoksiężnika tu nie ma. Nie szkodzi - jest sprytny smyk Tip, więziony przez czarownicę Ognichę, który po skonstruowaniu (z paru kijów i dyni) i ożywieniu magicznym proszkiem Kubusia Dyniogłowego, ucieka od znienawidzonej wiedźmy i z nowym przyjacielem wyrusza w drogę. A przygód mają w tej podróży tyle, ile tylko zdołała zrodzić wyobraźnia autora - czyli mnóstwo.
Nadal jestem po prostu oczarowana tą książką - jest pełna magii, humoru i mądrości, a w dodatku moje wydanie jest z ilustracjami Zbigniewa Rychlickiego, który wraz z Szancerem, Srokowskim i Grabiańskim kształtował przed laty moją wrażliwość.

Pierwsza z posiadanych przeze mnie części serii o Czarnoksiężniku Oz - choć nie pierwsza ogólnie z cyklu. W dodatku samego Czarnoksiężnika tu nie ma. Nie szkodzi - jest sprytny smyk Tip, więziony przez czarownicę Ognichę, który po skonstruowaniu (z paru kijów i dyni) i ożywieniu magicznym proszkiem Kubusia Dyniogłowego, ucieka od znienawidzonej wiedźmy i z nowym...