Bardzo lubię książki o tajnikach rożnych zawodów. Audiobook bardzo dobrze zrealizowany - pan Loranty odważnie odpowiada na pytania, nie owija w bawełnę.

Bardzo lubię książki o tajnikach rożnych zawodów. Audiobook bardzo dobrze zrealizowany - pan Loranty odważnie odpowiada na pytania, nie owija w bawełnę.

Pały, psy... Sama historia może i spoko, ale bohater irytujący i zarozumiały . Sam opowiada o jakimś straszeniu bronią nieletnich i innych odpałach,chleje i chodzi na dz**ki w czasie pracy, ale co chwilę podkreśla jaki to z niego wielki katolik, jeszcze innych poucza jak mają dzieci chrzcić.

Pały, psy... Sama historia może i spoko, ale bohater irytujący i zarozumiały . Sam opowiada o jakimś straszeniu bronią nieletnich i innych odpałach,chleje i chodzi na dz**ki w czasie pracy, ale co chwilę podkreśla jaki to z niego wielki katolik, jeszcze innych poucza jak mają dzieci chrzcić.

Aleksander Majewski porozmawiał sobie, popytał Dariusza Lorantego, gliniarza już byłego, jak to było w tej psiarni. Wyszła z tego „Spowiedź psa. Brutalna prawda o polskiej policji”. Książka wydana bodajże w roku 2013. Dla niektórych to pewnie był szok, że „Psy” czy „Pitbull” to do końca nie taka znowu fikcja. W szczególności w rozmowie jest dużo odniesień do „Pitbulla”, wszak Loranty to tak jakby Gebels. Wspomnienia o Sławku Opali, tu jeszcze przed jego samobójstwem. Droga faceta, który niejako z przypadku idzie do policji a jak już tu jest to chce coś zrobić. A jak robi to do końca. Mnóstwo kryminalnych historii, które zostały rozwiązane własnym życiowym sprytem czy doświadczeniem. Próżno tu szukać pomocy przełożonych. Co istotne jest i może rozgoryczony ale na pewno nie ma pretensji do instytucji. Na rynku wydawniczym ostatnio ukazuje się sporo publikacji policjantów traktujących o służbie. Niewiele się zmieniło, no może jest mniej gorzały i burdeli a policyjni urzędnicy, trzęsący o stołki, nadal usiłują spinać rozporządzeniami instytucję czego efekty nader często możemy zobaczyć i usłyszeć w medialnych doniesieniach.

Aleksander Majewski porozmawiał sobie, popytał Dariusza Lorantego, gliniarza już byłego, jak to było w tej psiarni. Wyszła z tego „Spowiedź psa. Brutalna prawda o polskiej policji”. Książka wydana bodajże w roku 2013. Dla niektórych to pewnie był szok, że „Psy” czy „Pitbull” to do końca nie taka znowu fikcja. W szczególności w rozmowie jest dużo odniesień do „Pitbulla”,...

Dobra literatura faktu w formie wywiadu.
Niekiedy miałem wrażenie do "gwiazdorzenia" p. Lorantego. Ogólnie książka dobra.

Dobra literatura faktu w formie wywiadu.
Niekiedy miałem wrażenie do "gwiazdorzenia" p. Lorantego. Ogólnie książka dobra.

Bardzo dobra wersja audio książki, świetnie dobrany lektor. Bez obłudy, szczera (jak na Pana Dariusza przystało) historia jego kariery jako policjanta - od początków do samego końca.

Bardzo dobra wersja audio książki, świetnie dobrany lektor. Bez obłudy, szczera (jak na Pana Dariusza przystało) historia jego kariery jako policjanta - od początków do samego końca.

Dariusz Loranty i Aleksander Majewski w książce pt. "Spowiedź psa. Brutalna prawda o polskiej policji" przedstawiają obraz polskich stróżów prawa widziany oczami byłego policjanta.

Praca policji to z jednej strony ciągłe ratowanie samobójców, uprowadzenia ludzi dla okupu, przeciwdziałanie zagrożeniom terrorystycznym, pogonie za bandytami, wykrywanie zabójstw, łapanie morderców, z drugiej strony korupcja, współpraca ze światem przestępczym, degeneracja moralna, alkoholizm, eskapady do agencji towarzyskich.

Wszystko to za czasów „odnowionej, demokratycznej III Rzeczypospolitej”, która wciąż przypomina czasy PRL. Tematy, które zwykły szary obywatel zna tylko z filmów, stanowią podstawę tej książki. Najsłynniejszy polski negocjator policyjny, który pracował przy blisko 50 porwaniach dla okupu, postanowił zdradzić kulisy pracy w polskiej policji od początku lat 90. Teraz po raz pierwszy w historii możesz poznać pracę polskich stróżów prawa od wewnątrz.

Dariusz Loranty i Aleksander Majewski w książce pt. "Spowiedź psa. Brutalna prawda o polskiej policji" przedstawiają obraz polskich stróżów prawa widziany oczami byłego policjanta.

Praca policji to z jednej strony ciągłe ratowanie samobójców, uprowadzenia ludzi dla okupu, przeciwdziałanie zagrożeniom terrorystycznym, pogonie za bandytami, wykrywanie zabójstw, łapanie...

Czytana dawno temu. Wtedy byłem pod wrażeniem nawet ogromnym. Otwierała oczy. Czytałem na jednym wdechu nie mogąc się oderwać. Choć podskórnie czułem że taka jest rzeczywistość polskiej policji to gdzieś (w swoim idealizmie) nie chciałem tego przyznać, wszak nasz kraj to państwo prawa. Dzisiaj jestem trochę straszy i bardziej doświadczony, myślę inaczej – to znaczy bardziej realnie (wzbogacony o poznawaną rzeczywistość). Z dzisiejszej perspektywy książkę jest co najwyżej dobra. Może nawet bardziej polecam filmy Patryka Vegi.

Czytana dawno temu. Wtedy byłem pod wrażeniem nawet ogromnym. Otwierała oczy. Czytałem na jednym wdechu nie mogąc się oderwać. Choć podskórnie czułem że taka jest rzeczywistość polskiej policji to gdzieś (w swoim idealizmie) nie chciałem tego przyznać, wszak nasz kraj to państwo prawa. Dzisiaj jestem trochę straszy i bardziej doświadczony, myślę inaczej – to znaczy bardziej...

Albo mam wyjątkowego pecha, albo wydawnictwo Fronda wydaje byle jakie książki. W tym przypadku mamy do czynienia ze zmarnowanym potencjałem. Ciekawy człowiek, nietuzinkowa biografia, a taki kiepski efekt końcowy. Pełno literówek, pogubionych wyrazów (kłania się brak precyzyjnej korekty) a do tego mnóstwo miejsc, w których dziennikarz nie dopytał swojego rozmówcy o szczegóły, nie próbował przedstawić własnych informacji. Na pewno panom się przyjemnie gawędziło, lecz czyta się tą książkę z trudem. I to bynajmniej nie ze względu na patologie, które opisuje. Zresztą przedstawiane są enigmatycznie, ponieważ pan Loranty nie o wszystkich sprawach może informować. A przynajmniej tak tłumaczy swoją enigmatyczność. Polecić się nie ośmielę.

Albo mam wyjątkowego pecha, albo wydawnictwo Fronda wydaje byle jakie książki. W tym przypadku mamy do czynienia ze zmarnowanym potencjałem. Ciekawy człowiek, nietuzinkowa biografia, a taki kiepski efekt końcowy. Pełno literówek, pogubionych wyrazów (kłania się brak precyzyjnej korekty) a do tego mnóstwo miejsc, w których dziennikarz nie dopytał swojego rozmówcy o...

Co za rozczarowanie. Nic mnie nie porwało, nie zaskoczyło, nie zachwyciło. Ot tak, przeczytać, zapomnieć. A taki potencjał był w tej opowieści

Co za rozczarowanie. Nic mnie nie porwało, nie zaskoczyło, nie zachwyciło. Ot tak, przeczytać, zapomnieć. A taki potencjał był w tej opowieści

Nie powiem, trochę się zawiodłem na tej pozycji, liczyłem na jakieś smaczki, ciekawe informacje na temat pracy w policji, a no tutaj tego nie dostałem.

Nie powiem, trochę się zawiodłem na tej pozycji, liczyłem na jakieś smaczki, ciekawe informacje na temat pracy w policji, a no tutaj tego nie dostałem.