Stanisław Truszkowski, autor kilku odrębnych wspomnień w niniejszej książce pisze głównie o wojsku czasu pokoju. Lata 1921-1939 opisane zostały dość drobiazgowo, jest to niebagatelne źródło wiedzy o życiu oficerów i ich mentalności w okresie międzywojennym. Znajdziemy w pamiętniku wiele portretów zarówno oficerów z samej "góry" (m.in. barwny i krytyczny obraz antybohatera Września - gen. Stefana Dęba-Biernackiego),jak i żołnierzy zapamiętanych co najwyżej przez rodziny i towarzyszy broni.

Nie jest to jednak książka bez wad. Moim zdaniem nierówna, dość wyraźnie daje się w niej zauważyć, kiedy Truszkowski pisał to, co najprawdopodobniej widział na własne oczy, a kiedy opowiada w sumie mało odkrywcze rzeczy, zasłyszane o wielkich tamtej epoki.

"Z dni pokoju i wojny" poświęcona jest w 2/3 okresowi pokoju, a w 1/3 samemu Wrześniowi. I ta ostatnia część jest dość nierówna, przypomina raczej w znacznym stopniu małe opracowanie niż pamiętnik. Truszkowski korzystał m.in. z zapisków swojego brata, Tadeusza. Chociaż często przywołuje inne źródła, np. niezbyt interesującą dla laika relację gen. Wincentego Kowalskiego, to nie brak w jego książce momentów, które przykuwają uwagę.

W książce Truszkowskiego są fragmenty, gdy "trup ściele się gęsto", a czytelnik niemal naocznie widzi kałuże krwi i... Niemców podnoszących ręce do góry. Ale to już wszystko, spoilerów nie będzie.

Reasumując, dla pasjonatów pozycja obowiązkowa, dla szerszej publiczności chyba niekoniecznie.

Stanisław Truszkowski, autor kilku odrębnych wspomnień w niniejszej książce pisze głównie o wojsku czasu pokoju. Lata 1921-1939 opisane zostały dość drobiazgowo, jest to niebagatelne źródło wiedzy o życiu oficerów i ich mentalności w okresie międzywojennym. Znajdziemy w pamiętniku wiele portretów zarówno oficerów z samej "góry" (m.in. barwny i krytyczny obraz antybohatera...