Zaczyna się ciekawie, bo od Thora, żegnającego się z życiem, ale potem się pojawia wątek jakiegoś buca, który mnie nie obchodzi i do niczego nie prowadzi. Wszystko robi się nudne i chaotyczne.

Zaczyna się ciekawie, bo od Thora, żegnającego się z życiem, ale potem się pojawia wątek jakiegoś buca, który mnie nie obchodzi i do niczego nie prowadzi. Wszystko robi się nudne i chaotyczne.

THOR: KONIEC I ODRODZENIE

Nie wiem, czy można powiedzieć, że gdyby TM-Semic miało wydać tylko jeden komiks z Thorem w roli głównej – a tylko jeden zresztą wydało – powinna nim być ta historia, ale na pewno „Worldengine” był strzałem w dziesiątkę. Wszystko za sprawą scenariusza Warrena Ellisa, który w swojej bogatej karierze napisał tylko te cztery zebrane tu komiksy z Bogiem Piorunów. I chociaż nie są to prace tak znakomite, jak jego czołowe dzieła z „Authority”, „Planetary”, „Transmetropolitanem” czy „Hellblazerem” na czele, to wciąż kawał świetnej opowieści, która w dzisiejszych czasach mogłaby zostać wznowiona i w niczym nie ustępowałby runowi Jasona Aarona, a niejednokrotnie okazałby się od niego lepsza.

Thor przybył do naszego świata odbudować swoje życie. Teraz umiera. Nigdy dotąd nie był chory, teraz męczy go straszliwy ból, pluje krwią… Szykując się na śmierć, starając się nie zarazić nikogo, spisuje swój pamiętnik i jednocześnie usiłuje znaleźć ocalenie. Ale na horyzoncie pojawia się zagrożenie. Ożywione trupy. Thor zaś będzie musiał, mimo swojego staniu, stanąć do walki i odkryć, co naprawdę się dzieje…

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/03/thor-worldengine-warren-ellis-mike.html

THOR: KONIEC I ODRODZENIE

Nie wiem, czy można powiedzieć, że gdyby TM-Semic miało wydać tylko jeden komiks z Thorem w roli głównej – a tylko jeden zresztą wydało – powinna nim być ta historia, ale na pewno „Worldengine” był strzałem w dziesiątkę. Wszystko za sprawą scenariusza Warrena Ellisa, który w swojej bogatej karierze napisał tylko te cztery zebrane tu komiksy z...

Świetne rysunki: stereotypowo "komiksowe" postacie niczym u Jima Lee: kobiety gibkie i smukłe, mężczyźni z gigantycznymi bicepsami... i te długie włosy zmoczone deszczem... Niestety choć kilka kadrów jest świetnych to cała fabuła delikatnie mówiąc słabiutka, a zagrożenie niegodne Gromowładnego.

Świetne rysunki: stereotypowo "komiksowe" postacie niczym u Jima Lee: kobiety gibkie i smukłe, mężczyźni z gigantycznymi bicepsami... i te długie włosy zmoczone deszczem... Niestety choć kilka kadrów jest świetnych to cała fabuła delikatnie mówiąc słabiutka, a zagrożenie niegodne Gromowładnego.