Znakomita książka, polecam.

Znakomita książka, polecam.

Dla mnie tytuł lekko nietrafiony, jednak z pewnością miał przyciągnąć uwagę potencjalnych czytelników. Trudno rozważać kto jest święty, a kto nie, każdy ma swoich świętych.
Książka jednak z całą pewnością odmitologizowuje postać Jana Pawła II.
Książka to zbiór wywiadów przeprowadzonych przeszło 10 lat temu, z osobami, które były aktywne politycznie lub znanymi publicystami, filozofami i socjologami. Z rozmów przeprowadzonych wyłania się postać papieża jako figury z jarmarcznych festynów, zapatrzonego w auto reklamę, którego nauki nie miały nic wspólnego z jego postepowaniem. Przedstawionych jest wiele faktów, o których nie wiedziałem, ale chyba mało znanych też szerszemu gronu czytelników, jak choćby to, że rząd Hanny Suchockiej z pieniędzy przeznaczonych na podwyżki dla emerytów, sfinansował kolejną pielgrzymkę papieża do Polski.
Jeżeli dziś podnosi się lament wobec faktów przedstawionych w "Maxima culpa" Ekke Overbeeka, to ja napiszę tylko, że jest to bajka na dobranoc dla grzecznych dzieci przy książce "Ojciec nieświęty".
Oceniam książkę na 8/10 w skali LC (odnosi się do określenia rewelacyjna),natomiast przyznałbym 12/10, za ważność książki, która po upływie czasu nie straciła nic na wartości, a publikowane w niej wywiady nabrały zupełnie innej wagi.
POLECAM

Dla mnie tytuł lekko nietrafiony, jednak z pewnością miał przyciągnąć uwagę potencjalnych czytelników. Trudno rozważać kto jest święty, a kto nie, każdy ma swoich świętych.
Książka jednak z całą pewnością odmitologizowuje postać Jana Pawła II.
Książka to zbiór wywiadów przeprowadzonych przeszło 10 lat temu, z osobami, które były aktywne politycznie lub znanymi...

Książka, która, gdybym przeczytał ją zaraz po jej wydaniu, oburzałaby mnie. Po tylu latach z wieloma treściami trudno się nie zgodzić.
Oczywiście są tu rozmówcy, którzy mnie nie zawiedli, w szczególności Janusz Palikot czy Magdalena Środa - pletli absurdy, które mogły pochodzić tylko od nich (np. "Kościół zgodził się poprzeć wejście do UE w zamian za lekcje religii w szkołach" - kiedy katechezy wróciły do szkół, a kiedy było referendum akcesyjne?; Magdalena Środa: "Główne represje wobec Wyszyńskiego polegały na tym, że władze odmawiały mu paszportu na wyjazd do Włoch, a jego miejsca odosobnienia były chyba bardziej luksusowe niż siedziba episkopatu." - serio?). Trudno też coś dobrego powiedzieć o wywiadzie z Jerzym Urbanem czy Jarosławem Klebaniukiem.
Jest też kilka pseudo-zarzutów, które zarzutami być nie mogą, bo - jak sam Autor stwierdza w książce, Papież "miał opracowany niezmienny zbiór zasad, które chciał propagować na całym świecie" i trudno mieć takie działanie za złe dla przede wszystkim przywódcy duchowego. Podobnie stwierdza Agnieszka Zakrzewicz, że "to, czy Kościół powszechny jest demokratyczny, czy nie, to problem katolików. Widocznie oni nie potrzebują demokracji lub w nią nie wierzą…"
Ale są też teksty bardzo trafne, a wręcz powalające swoją trafnością. Jak samego Piotra Szumlewicz, który trafnie pisał o kulcie jednostki. Osobiście Jan Paweł II kształtował moja świadomość religijną i postawę moralną, mam zebrane (i przeczytane!) wszystkie jego pisemne dzieła, jego teksty sprawiały, że postrzegałem (i w jakimś stopniu postrzegam do dzisiaj) go jako autorytet. Mało tego: jeszcze doniedawna odrzucałem tezę o sztucznie tworzonym kulcie jednostki i nie dostrzegałem jego przejawów. Aż wpierw wygrzebałem z szafy starą koszulkę kupioną podczas jednej z pielgrzymek Papieża do Polski, na której jest ogromny wizerunek JP2 i malutki, w rogu Jezusa Miłosiernego. To trafny obraz, jak postrzegano wówczas Ojca Świętego. Później zacząłem dostrzegać także bardziej wyraźne formy tego kultu, ale to ani miejsce ani czas... Jak trafnie pisze P. Szumlewicz: Jan Paweł II "był wybitnym poetą, genialnym mężem stanu, najważniejszym bojownikiem o pokój, wspaniałym pedagogiem, najmądrzejszym filozofem czy niezwykle spostrzegawczym psychologiem. (...) Papież wielkim filozofem? Patriota, Polak, mąż stanu, zgoda, ale filozof? Filozof - odpowiadano. Choć nie taki zwyczajny - to mędrzec nad mędrcami." To oczywiście nie jest zarzut wobec samego Ojca Świętego: "w tej maskaradzie największym winowajcą nie był sam papież (...),lecz jednomyślne polskie elity, (...) które przez wiele lat pielęgnowały papieskie mity i ukrywały fakty stawiające Jana Pawła II w niekorzystnym świetle." Aktualne jest to także teraz, gdy pojawiły się dokumenty, które wymagają zbadania i ewentualnego skorygowania niektórych wątków biografii Papieża, ale nie potrafią tak podejść do tego polskie tzw. środowiska, które już teraz wydały wyrok zarówno o źródłach (że niewiarygodne, choć w przypadku innych postaci życia publicznego były wiarygodne jak nic innego),jak i o samym Papieżu (że był świętością samą i samo zadawanie pytań o cokolwiek jest szarganiem tej świętości). Jeśli to nie jest kult jednostki, to mówiąc szczerze, nie wiem co może nim być. W ogóle mam wrażenie, że te tzw. środowiska, nie są zainteresowane tym, co Jan Paweł II naprawdę pisał i mówił, a raczej tym, co oznacza sama marka JP2. Znów dobry przykład z omawianego tekstu, który teraz jest bardziej nawet aktualny niż w dacie wydania książki: "Jan Paweł II był konsekwentnym i zdecydowanym przeciwnikiem kary śmierci. Wielokrotnie wypowiadał się w tej sprawie i nie pozostawiał tutaj żadnej wątpliwości. Mimo to w polskiej debacie publicznej wciąż dominuje populistyczne poparcie dla tego niehumanitarnego rozwiązania. (...) Nauczanie papieża jest zatem traktowane selektywnie".
Swoją drogą, jak wiele musiało się zmienić, skoro mówiący wciąż to samo Tomasz Terlikowski był w tej książce nazywany "ekstremalnym skrzydłem polskiej prawicy" ;). Jeżeli ktoś nie miałby ochoty czytać całej książki (a zapewniam, że warto),polecam sięgnąć tylko po jedną rozmowę: z Agnieszką Zakrzewicz. Jest tu wszystko, trochę teologii i socjologii, ale zdecydowanie więcej historii najnowszej, zagadnień z zakresu teorii organizacji, prawa podatkowego i... karnego. Mocny tekst, nie ma co i widać, że ta Pani wie, o czym mówi...
Zaskakujący jest też wywiad o nowym feminizmie Kościoła, który miał swój początek już za czasów Jana XXIII, a niezwykle pogłębił myśl feminizmu właśnie JP2, a przecież tak bardzo w polskiej katolickiej prawicy feminizm jest odsądzany od czci i wiary.
Ogólnie zatem książka ta nie jest, wbrew podtytułowi, zbiorem "krytycznych głosów o Janie Pawle II". To raczej teksty, które mówią o kondycji Kościoła w Polsce i na świecie, oraz generalnie o Janie Pawle II. Są one nie tyle krytyczne, co raczej nie zostały napisane na klęczkach, co faktycznie dla niektórych może samo w sobie być obrazoburcze. Warto jednak spojrzeć z tej perspektywy na było nie było bardzo ważnej części historii Polski i nas samych. Jeśli tylko ma się otwarty umysł i z jednej strony nie łyka się wszystkiego od razu ale też nie odrzuca w czambuł - lektura ta może mocno poszerzyć horyzonty. A czy nie o to przede wszystkim chodzi w ogóle w czytaniu książek?

Książka, która, gdybym przeczytał ją zaraz po jej wydaniu, oburzałaby mnie. Po tylu latach z wieloma treściami trudno się nie zgodzić.
Oczywiście są tu rozmówcy, którzy mnie nie zawiedli, w szczególności Janusz Palikot czy Magdalena Środa - pletli absurdy, które mogły pochodzić tylko od nich (np. "Kościół zgodził się poprzeć wejście do UE w zamian za lekcje religii w...

Jedna z pozycji, która "odbrązawia" postać papieża JPII. Są to wywiady z ludźmi z różnych środowisk, choć - przyznajmy do szczerze - z pewnością nie będących fanami JPII. DObrze, że takie książki powstają, bo kult tej jednostki w naszym kraju jest wprost zdumiewający. Warto przeczytać, by zapoznać się z argumentami krytyków pana papieża. Co znaczące w wypowiedziach zawartych w tej książce nie doszukamy się hejtu, a raczej rozsądnych argumentów krytycznych odnoszących się do polityki, poglądów, działań i - co ważne - zaniechań JPII oraz dotyczących bezkrytycznego kultu tej jednostki. Polecam.

Jedna z pozycji, która "odbrązawia" postać papieża JPII. Są to wywiady z ludźmi z różnych środowisk, choć - przyznajmy do szczerze - z pewnością nie będących fanami JPII. DObrze, że takie książki powstają, bo kult tej jednostki w naszym kraju jest wprost zdumiewający. Warto przeczytać, by zapoznać się z argumentami krytyków pana papieża. Co znaczące w wypowiedziach...

Pozycja nie jest najnowsza, ale bardzo aktualna. Przykre, że nadal nie jesteśmy nowoczesnym, świeckim państwem. Ta książka częściowo odpowiada na pytanie dlaczego tak jest.

Pozycja nie jest najnowsza, ale bardzo aktualna. Przykre, że nadal nie jesteśmy nowoczesnym, świeckim państwem. Ta książka częściowo odpowiada na pytanie dlaczego tak jest.

Książka była dla mnie ciekawa, ponieważ nie wiedziałam o wielu poruszonych w niej tematach.

Książka była dla mnie ciekawa, ponieważ nie wiedziałam o wielu poruszonych w niej tematach.

Po lekturze tej książki dość długo nie mogłam się otrząsnąć. Wychowywałam się w katolickiej rodzinie i kult Karola Wojtyły bardzo długo był dla mnie czymś naturalnym. Słuchałam wychwalających go piosenek, czytałam artykuły i miałam łzy w oczach, gdy został ogłoszony świętym. Potem dotarły do mnie oskarżenia o ukrywanie pedofilii, w które długo powątpiewałam. Choć Wojtyła stopniowo przestawał być dla mnie niekwestionowanym autorytetem, dopiero ta książka ostatecznie otworzyła mi oczy.
Z przeprowadzonych wywiadów wyłania się obraz człowieka naprawdę przerażającego, nieznoszącego sprzeciwu, przekonanego o własnej świętości autokraty, który bez wahania nie tylko chroni i wspiera watykańskich pedofilów, ale także toleruje panoszącą się w Watykanie mafię, przyczynia się do dręczenia osób homoseksualnych i dyskryminacji kobiet, wspiera totalitarne reżimy, potępia księży walczących o prawa człowieka, zakazuje antykoncepcji, nie bacząc na zdrowie i życie ludzi, którzy rozpaczliwie jej potrzebują i robi wszystko, żeby zahamować jakikolwiek postęp w swojej "umiłowanej" ojczyźnie. Po lekturze tej pozycji czuję wstręt na samo hasło "święty Jan Paweł II". Religijne otumanienie bywa przyjemne, ale ostatecznie nie warto się oszukiwać.

Po lekturze tej książki dość długo nie mogłam się otrząsnąć. Wychowywałam się w katolickiej rodzinie i kult Karola Wojtyły bardzo długo był dla mnie czymś naturalnym. Słuchałam wychwalających go piosenek, czytałam artykuły i miałam łzy w oczach, gdy został ogłoszony świętym. Potem dotarły do mnie oskarżenia o ukrywanie pedofilii, w które długo powątpiewałam. Choć Wojtyła...

Żenujący skowyt lewaków. Liczne przemilczenia, bezdowodowe pomówienia i przekłamania, które nawet średniorozgarnięty użytkownik internetu z łatwością obali. Autorzy nie zadali sobie trudu by przynajmniej kolejni rozmówcy nie przeczyli wzajemnie stawianym przez siebie zarzutom. Jedynie rozmowa z panią Zakrzewicz opiera się na faktach, które jednak nie są przedstawiane jako twarde dowody winy papieża, bo na razie są jedynie poszlakami, i dzięki temu rzeczywiście pozostawiają czytelnika z niewygodnymi dla Papieża pytaniami. Resztę można sobie odpuścić.

Żenujący skowyt lewaków. Liczne przemilczenia, bezdowodowe pomówienia i przekłamania, które nawet średniorozgarnięty użytkownik internetu z łatwością obali. Autorzy nie zadali sobie trudu by przynajmniej kolejni rozmówcy nie przeczyli wzajemnie stawianym przez siebie zarzutom. Jedynie rozmowa z panią Zakrzewicz opiera się na faktach, które jednak nie są przedstawiane jako...

Bardzo rzetelna, oparta na konkretach, obalająca zabetonowany nieskazitelny obraz Karola Wojtyły w Polsce.

Książkę stanowi zbiór wywiadów z postaciami z polskiego życia publicznego (przedstawiciele różnych wyznań i opcji światopoglądowych). Rozmowy dotykają wielu tematów, w aspekcie pontyfikatu JP II.

Ukazują Wojtyłę, jako człowieka ultrakonserwatywnego, który skutecznie eliminował wszelki pluralizm w obrębie Kościoła katolickiego. Postępował bardzo świadomie, umiejętnie sterował słowem., a swoje poglądy w tematach newralgicznych, wygłaszał w dogodnym dla swojego nieskazitelnego wizerunku, momencie.

Książka ukazuje też schemat, na podstawie którego doszło do zbudowania kultu Jana Pawła II w Polsce.

Jest jeszcze jeden ważny aspekt tej książki. Widać zmiany, jakie zaszły w mentalności wielu Polaków, od czasów pierwszego wydania tej książki: wzrost świadomości i krytycznego myślenia oraz odwaga, by głośno mówić o faktach.

Baaardzo polecam!

Na całość recenzji zapraszam tutaj:
https://www.instagram.com/p/CIyJuScLVP6/?utm_source=ig_web_copy_link

i na profil fb:
https://www.facebook.com/Book-mi-%C5%9Bwiatkiem-241468236568368

Bardzo rzetelna, oparta na konkretach, obalająca zabetonowany nieskazitelny obraz Karola Wojtyły w Polsce.

Książkę stanowi zbiór wywiadów z postaciami z polskiego życia publicznego (przedstawiciele różnych wyznań i opcji światopoglądowych). Rozmowy dotykają wielu tematów, w aspekcie pontyfikatu JP II.

Ukazują Wojtyłę, jako człowieka ultrakonserwatywnego, który skutecznie...

Na polskim rynku brakuje takich książek. Pozycji, które pokazują, że "król jest nagi", że można (a nawet trzeba) poddać krytyce pontyfikat papieża. Śledząc polskie społeczeństwo można odnieść wrażenie, że większość obywateli przyjmuje pozę tych, którzy w bajce udawali, że widzą olśniewające szaty na cesarzu, choć doskonale rozumieli, że jest golusieńki.

Media w Polsce, w przeciwieństwie do tych zagranicznych, rzadko lub nieudolnie poruszają niewygodne dla Wojtyły kwestie - pranie brudnych pieniędzy w banku watykańskim, mafijne porachunki dostojników kościelnych, mizoginię i homofobię oraz odpowiedzialność za szerzenie się epidemii AIDS w Afryce. Książka burzy też mit Karola - wielkiego filozofa.

Mnie najbardziej wątek prania brudnych pieniędzu za jego pontyfikatu, bo o tym aspekcie, w przeciwieństwie do tuszowania pedofilii, mówi się w Polsce rzadko.

Na polskim rynku brakuje takich książek. Pozycji, które pokazują, że "król jest nagi", że można (a nawet trzeba) poddać krytyce pontyfikat papieża. Śledząc polskie społeczeństwo można odnieść wrażenie, że większość obywateli przyjmuje pozę tych, którzy w bajce udawali, że widzą olśniewające szaty na cesarzu, choć doskonale rozumieli, że jest golusieńki.

Media w Polsce, w...