Robert Brylewski

Wspaniała rozmowa ze wspaniałym rozmówcą, który robi wrażenie, że wiele przeżył, wiele widział, bardzo wiele stworzył (Brygada Kryzys, Izrael, Armia, Falarek, płyta ze Światem Czarownic, mam wymieniać dalej?),a teraz dzieli się ze swoim doświadczeniem. Nawet, gdy wspomina o trudnych wątkach, jak rozwód swoich rodziców lub rozpad swojego wieloletniego związku, nie ma w tym żalu. Bryla było stać na wyrozumiałość nawet w stosunku do swoich kolegów z zespołów, z którymi z tych czy innych względów drogi się rozchodziły. W ogóle robi wrażenie gościa, którego polubiłbym, zwierza się w pewnym momencie "Egoizm, który lubię, polega na tym, że jest mi dobrze, kiedy dobrze jest tym, których lubię". Gdy opowiada o narkotykach, bez ogródek pokazuje, jak bardzo oszukują biorących i jak bardzo dużo obiecują nie dając niemal nic. Podobnie gdy opowiada o polityce, zarówno z czasów komuny, jak i tej współczesnej. Ale najpiękniej opowiada o muzyce: padają nie tylko zwroty lekko oklepane, choć brzmiące tutaj szczerze, typu "muzyka pozostała moim najwierniejszym przyjacielem", ale też takie jak "Największy napęd to oczywiście koncerty. To tak, jakbym wysyłał do publiczności znak zapytania i dostawał tysiące odpowiedzi." Tym bardziej szkoda, że żadnego koncertu już nigdy nie zagra...