Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Blood, fire death to dla każdego szanującego się fana muzyki metalowej ważny tytuł. Dotąd tylko płyty Bathory, a od niedawna także kompendium wiedzy na temat rozwoju sceny metalowej w Szwecji (nie ograniczonej wyłącznie do death – tamta pozycja jeszcze przede mną). Autorzy na szczęście nie trzymali się ściśle osi czasu, raczej starali się podejść do sprawy tematycznie: większość rozdziałów poświęcona jest konkretnym kapelom, a niektóre dotykają kwestii wspólnych, charakterystycznych dla tego typu muzyki: satanizm, samobójstwa, światopogląd, mizantropia itp. Można się zawsze przyczepić, że brakło tego czy tamtego muzyka, że wszystkie te historie już czytaliśmy/słyszeliśmy, ale w końcu i w latach dziewięćdziesiątych były pewne nośniki informacji – nie Internet, ale któż z nas nie zaczytywał się zinami (które notabene wielokrotnie przechodziły z rąk do rąk),kilka audycji również dotyczyło cięższej muzyki (początkowo nawet MTV miało swoje Headbangers Ball) muzykę wielokrotnie przegrywaliśmy na kasetach (spadek jakości dźwięku akurat problemem nie był),a każde kieszonkowe przeznaczane było na zakup kolejnych kaset. Książka przytacza wiele wypowiedzi muzyków, research autorzy zrobili imponujący. Nie znalazłam tam żadnego moralizatorskiego/wartościującego tonu, co także poczytuję na plus. Narracja wydawać się może odrobinę chaotyczna, ale tym bardziej sprawia wrażenie żywej. Dzięki temu książka ma pewien osobisty wydźwięk. Polecam… fanom :)