To nie jest książka o umieraniu. To jest książka o uważności na tu i teraz. I robi to rewelacyjnie.

To nie jest książka o umieraniu. To jest książka o uważności na tu i teraz. I robi to rewelacyjnie.

warto zapoznać się z przedstawionym w książce eksperymentem. Książka momentami może jest zbyt religijna, ale sama idea dość ciekawa.

warto zapoznać się z przedstawionym w książce eksperymentem. Książka momentami może jest zbyt religijna, ale sama idea dość ciekawa.

Ta książka jest do pewnego stopnia powtórzeniem, ale i rozszerzeniem propozycji przedstawionych przez Autora w "Kto umiera?". Uważam, że we współczesnym - wrogim człowiekowi - świecie, eksperyment, którego dokonał na własnej świadomości Levine przydałby się każdemu z nas! Uświadomienie sobie faktu nieuchronności własnej śmierci, i utrzymanie tego faktu w świadomości na tyle długo, aby przełożyło się to na pożądane zmiany w naszym systemie wartości i działaniu, okazuje się zbawienne - otwiera bowiem drogę ku samorealizacji, ku szczęściu. Sam Autor ujmuje to tak: "Mając przed sobą ostatni rok życia wielu ludzi czuje się tak, jakby otrzymali drugą szansę na rozwój i wewnętrzne uzdrowienie. Mówią, że dosłownie w ostatniej chwili udało im się "dogonić życie". Impulsem do duchowego odrodzenia nie musi być świadomość nieuleczalnej choroby - każdy z nas może sięgnąć do swojej naturalnej mądrości, która rodzi potrzebę głębszego otwarcia się na życie". I nieco dalej: "Na łożu śmierci niektórzy spoglądają wstecz na swoje życie przytłoczeni poczuciem klęski. Dopiero teraz zdają sobie sprawę, że nie docenili wartości związków z innymi, że gdzieś po drodze porzucili swoje marzenia i pasje, że nie żyli "własnym życiem"". Choć książka (szczególnie druga jej część) zawiera wiele odwołań do nadprzyrodzonych i naukowo nieweryfikowalnych fenomenów, to myślę, że warta jest lektury.

Ta książka jest do pewnego stopnia powtórzeniem, ale i rozszerzeniem propozycji przedstawionych przez Autora w "Kto umiera?". Uważam, że we współczesnym - wrogim człowiekowi - świecie, eksperyment, którego dokonał na własnej świadomości Levine przydałby się każdemu z nas! Uświadomienie sobie faktu nieuchronności własnej śmierci, i utrzymanie tego faktu w świadomości na tyle...

Rozczarowała mnie ta książka. Nie poleciłabym. Jest zbyt jawnie religijna i jakość poezji, jaką operuje autor, jest kiepska.

Rozczarowała mnie ta książka. Nie poleciłabym. Jest zbyt jawnie religijna i jakość poezji, jaką operuje autor, jest kiepska.

Tytuł książki „Gdybyś miał przed sobą rok życia. Eksperyment na świadomości” rozbudził moją ciekawość.

Opisany eksperyment, jaki autor przeprowadził na sobie i propozycja, jaką składa czytelnikowi do odbycia rocznej podróży przygotowującej do śmierci, w moim mniemaniu, wart jest poznania.

Książka przede wszystkim skłania do zastanowienia nad życiem. Nad tym, co możemy zrobić, by poprawić jego jakość, by żyć świadomie, wyzbyć się lęków, ograniczeń, poczucia winy, zamknąć przeszłość i skoncentrować się na teraźniejszości, na relacjach z bliskimi, na własnym wnętrzu, odczuciach, uczuciach, ale też sile przywiązania, która w wielu przypadkach jest powodem cierpienia.

Stephen Levine opisując sposób, w jaki sam poddał się eksperymentowi, uzmysławia czytelnikowi ważne kwestie dotyczące życia, ale też i umierania.

Uwrażliwia na fakt, że warto żyć mając świadomość własnej śmierci. Proponuje oswajanie się z myślą o nieuchronnym odejściu i koncentrowaniu się na życiu w chwili obecnej.
Wspomina o tym, jak ważne jest przebaczenie sobie i innym. Pogodzenie się z tym, co było, zamknięcie w sobie żalu, uraz i patrzenie w przyszłość wolnym od ograniczeń.

Tematy poruszane przez autora nie są mi obce, ale z przyjemnością poznałam jego spojrzenie przez pryzmat informacji zawartych w książce.

Tytuł książki „Gdybyś miał przed sobą rok życia. Eksperyment na świadomości” rozbudził moją ciekawość.

Opisany eksperyment, jaki autor przeprowadził na sobie i propozycja, jaką składa czytelnikowi do odbycia rocznej podróży przygotowującej do śmierci, w moim mniemaniu, wart jest poznania.

Książka przede wszystkim skłania do zastanowienia nad życiem. Nad tym, co możemy...

Trochę patetyczny uduchowiony coaching, ale również przyczynek do skutecznej (wartościowej?) refleksji o śmierci w bardzo realistycznym wydaniu.

Trochę patetyczny uduchowiony coaching, ale również przyczynek do skutecznej (wartościowej?) refleksji o śmierci w bardzo realistycznym wydaniu.