Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.

Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos
Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi.

Powiedz mi, że się boisz, uwierzę, że jesteś.

Powiedz mi, że się boisz, uwierzę, że jesteś.

Gdyby było tak dobrze jak jest niedobrze, to by było bardzo dobrze".

Gdyby było tak dobrze jak jest niedobrze, to by było bardzo dobrze".

Ktoś kto kocha, nie jest tym, co umrze.

Ktoś kto kocha, nie jest tym, co umrze.

A czasem tak chciałbym do kogoś mówić naprawdę – jak małe dziecko. A przecież, kiedy mam mówić, zmieniam wszystko w żart, i nic nie mówię. Słów mi brakuje – tylko ciągła niepewność, żeby się nie obnażyć zanadto, żeby nie zdradzić, co się myśli naprawdę.

A czasem tak chciałbym do kogoś mówić naprawdę – jak małe dziecko. A przecież, kiedy mam mówić, zmieniam wszystko w żart, i nic nie mówię. Słów mi brakuje – tylko ciągła niepewność, żeby się nie obnażyć zanadto, żeby nie zdradzić, co się myśli naprawdę.

Kończę się w twoich oczach umiem być ciszą Kończę się w twoim śnie

Kończę się w twoich oczach umiem być ciszą Kończę się w twoim śnie

...I salwę w płuca czy tez sznur na szyję/ By nie powiedział kto, że jeszcze żyje.

...I salwę w płuca czy tez sznur na szyję/ By nie powiedział kto, że jeszcze żyje.

Inteligencja bez serca i moralności - wydaje mi się większym chamstwem niż serce i honor bez intelektualnego polotu.

Inteligencja bez serca i moralności - wydaje mi się większym chamstwem niż serce i honor bez intelektualnego polotu.

Albo pozostaje włóczyć się bez celu, co robię, albo- porozmawiać z Kimś. Ale nie ma z kim! Trzeba łykać to wszystko samemu, przetrawiać samemu. A czasem tak chciałbym do kogoś mówić naprawdę- jak małe dziecko. A przecież, kiedy mam mówić, zmieniam wszystko w żart i nic nie mówię. Słów mi brakuje- tylko ciągła niepewność, żeby się nie obnażyć zanadto, żeby nie zdradzić co się myśli naprawdę. Duma jakaś idiotyczna, żeby zostawić dla siebie tylko i potem móc się grzebać w myślach czy wspomnieniach i użalać się nad sobą, ach, jak użalać!

Albo pozostaje włóczyć się bez celu, co robię, albo- porozmawiać z Kimś. Ale nie ma z kim! Trzeba łykać to wszystko samemu, przetrawiać samemu. A czasem tak chciałbym do kogoś mówić naprawdę- jak małe dziecko. A przecież, kiedy mam mówić, zmieniam wszystko w żart i nic nie mówię. Słów mi brakuje- tylko ciągła niepewność, żeby się nie obnażyć zanadto, żeby nie zdradzić co się my...

Mój słownik jak ubogi! Słowo nadziei: „jutro” Odmienia się jedynie przez Twoją osobę. A już słowo miłości omija język: złożyć Z głosek głodu się nie chce lub składa za późno

Mój słownik jak ubogi! Słowo nadziei: „jutro” Odmienia się jedynie przez Twoją osobę. A już słowo miłości omija język: złożyć Z głosek głodu się nie chce lub składa za późno

żyję nie widując gwiazd mówię nie rozumiejąc słów czekam nie licząc dni aż ktoś przebije ten mur.

żyję nie widując gwiazd mówię nie rozumiejąc słów czekam nie licząc dni aż ktoś przebije ten mur.

Ile wiary fałszywej, tyle męki komicznej, ile śmiesznej tęsknoty, tyle miłości próżnej.

Ile wiary fałszywej, tyle męki komicznej, ile śmiesznej tęsknoty, tyle miłości próżnej.

Bądź żądzą i spełnieniem, rozkoszą, znowu głodem Przeszłością i przyszłością, sekundą i wiecznością Bądź chłopcem, bądź dziewczyną, bądź nocą i dniem.

Bądź żądzą i spełnieniem, rozkoszą, znowu głodem Przeszłością i przyszłością, sekundą i wiecznością Bądź chłopcem, bądź dziewczyną, bądź nocą i dniem.

Pańską twierdzą i wygnaniem jest ten pokój/ Wieżą ponad dobrem złem i społeczeństwem/ Czy pan czasem nie próbuje z niego uciec?/ Z rozpaczliwych czterech kątów Piąty: śmierć.

Pańską twierdzą i wygnaniem jest ten pokój/ Wieżą ponad dobrem złem i społeczeństwem/ Czy pan czasem nie próbuje z niego uciec?/ Z rozpaczliwych czterech kątów Piąty: śmierć.