Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas wolnomularskiej ceremonii inicjacji w Paryżu zamordowany zostaje członek masonerii oraz kandydat chcący dołączyć do bractwa. Komisarz Antoine Marcas, uczestniczący w feralnym posiedzeniu loży postanawia odnaleźć mordercą. Śledztwo, jednak komplikuje się zmuszając komisarza do zbadania historii Wierzy Eiffla i Statuy Wolności. Tropy prowadzą jednak jeszcze dalej. Do czasów templariuszy i poszukiwania kamienia filozoficznego, który ta ma przemieniać każdy metal w złoto. Życie kolejnych osób jest zagrożone.

Moim zdaniem jest to pozycja interesująca. Potrafi wciągnąć, zaciekawić i przestraszyć.

Podczas wolnomularskiej ceremonii inicjacji w Paryżu zamordowany zostaje członek masonerii oraz kandydat chcący dołączyć do bractwa. Komisarz Antoine Marcas, uczestniczący w feralnym posiedzeniu loży postanawia odnaleźć mordercą. Śledztwo, jednak komplikuje się zmuszając komisarza do zbadania historii Wierzy Eiffla i Statuy Wolności. Tropy prowadzą jednak jeszcze dalej....

"Jak Cię zabić kochanie?" to komedia kryminalna, która przedstawia historię tak pokręconą, że aż wspaniałą.
Zawiera opis rzeczywistości odbity w bardzo krzywym zwierciadle.

Małżonkowie próbujący się na wzajem zabić by przejąć spadek bo krewnej z USA, ksiądz prowadzący polską parafię w Stanach, który ma gdzieś wszystko poza pieniędzmi też chętnie przyjąłby pod swoją opiekę parę milionów dolarów, zakonnice, którym nie obce są czyny nielegalne, nie mogą sobie pozwolić na bankructwo kościoła i parafii, w której raczej żaden policjant nigdy by ich nie szukał, postanawiają wybrać się do Polski na "pielgrzymkę" i trochę "posprzątać".

Książka bardzo przerysowana, ale to jej zaleta. Polecam wszystkim, którzy lubią się pośmiać, lecz ostrzegam, że czytelnik powinien lubić także czarny humor.

"Jak Cię zabić kochanie?" to komedia kryminalna, która przedstawia historię tak pokręconą, że aż wspaniałą.
Zawiera opis rzeczywistości odbity w bardzo krzywym zwierciadle.

Małżonkowie próbujący się na wzajem zabić by przejąć spadek bo krewnej z USA, ksiądz prowadzący polską parafię w Stanach, który ma gdzieś wszystko poza pieniędzmi też chętnie przyjąłby pod swoją opiekę...

"Nie oddam dzieci" to powieść, którą trudno mi ocenić. Zawiera elementy, które bardzo przypadły mi do gustu oraz ich absolutne przeciwieństwa.
Przyznam, że popłakałam się na początku. Wstrząsnęła mną śmierć młodej matki i trzyletniego chłopca. Wiem, że takie rzeczy dzieją się i być może w momencie, gdy ja czytałam tę książkę leżąc na kanapie z kubkiem herbaty właśnie kogoś spotkała taka tragedia. to mnie wzruszyło.
Wiele rzeczy jednak mi się w niej nie podobało. Przede wszystkim przedstawienie sprawcy wypadku i jego towarzysza-Alfreda i Tadka. Nie byli to bohaterowie zbyt błyskotliwi i inteligentni, ale zostało to zbyt podkreślone. Ich zachowanie, sposób wypowiadania się był tak przerysowany, że czytając, w niektórych momentach zamykałam książkę i sama sobie zadawałam pytanie "SERIO?"
No i jeszcze kwestia tytułu. Prosty, jasny, oczywisty-i właśnie dlatego się go czepiam zdanie "Nie oddam dzieci" na okładce to straszny spoiler, ponieważ walka o dzieci przed sądem była tak naprawdę zakończeniem całej historii.

Oceniłam tę powieść jako dobrą tylko ze względu na moje łzy na początku.

"Nie oddam dzieci" to powieść, którą trudno mi ocenić. Zawiera elementy, które bardzo przypadły mi do gustu oraz ich absolutne przeciwieństwa.
Przyznam, że popłakałam się na początku. Wstrząsnęła mną śmierć młodej matki i trzyletniego chłopca. Wiem, że takie rzeczy dzieją się i być może w momencie, gdy ja czytałam tę książkę leżąc na kanapie z kubkiem herbaty właśnie kogoś...