W przedstawionych tu esejach autor wnikliwie i interesująco analizuje zjawisko odmienności jednostek i grup społecznych. W uproszczeniu można powiedzieć, że według Mayera społeczeństwo oświeceniowe (a nasze społeczeństwo również takie jest) dąży do równości i ujednolicenia, literatura i sztuka zaś są oazą odmienności. Właściwy wywód dzieli się na trzy części: pierwsza poświęcona jest kobietom, druga homoseksualistom, a trzecia Żydom. Sympatia autora zdecydowanie leży po stronie jednostki przeciw masie i inności przeciw konformizmowi. "Inni" i "nieprzystosowani" są według niego znacznie bardziej interesujący i twórczy niż dopasowani do norm i zasad rządzących społeczeństwem. Hans Mayer, nestor niemieckiej nauki o literaturze, to niekwestionowany autorytet w dziedzinie krytyki kultury i literaturoznawstwa. Dodatkowym atutem esejów Mayera jest piękny, przejrzysty i potoczysty styl wolny od naukowego żargonu, co pozwala cieszyć się interesującą treścią bez obawy o brak zrozumienia nawet najtrudniejszych zagadnień.