Książka Paula Stauffera, historyka i dyplomaty szwajcarskiego, to trzy eseje historyczne powiązane wspólnym tematem: rolą obywateli szwajcarskich w historii Europy Wschodniej pierwszej połowy dwudziestego wieku. Pierwszy esej opowiada o działalności Feliksa Calondera, Szwajcara pełniącego misję dyplomatyczną na Górnym Śląsku od 1922 roku, której zadaniem było przywrócenie zasad pokojowego współżycia między Polakami, Niemcami i Żydami w tej niespokojnej części Europy. Drugi tekst dotyczy funkcjonowania polskiego poselstwa w neutralnej Szwajcarii podczas drugiej wojny światowej. Niewiele osób wie, że poselstwo to pełniło tajną rolę pośrednika między organizacjami pomocy Żydom w Szwajcarii i ich odpowiednikami w Stanach Zjednoczonych. Tematem ostatniej części książki są zasługi Genewskiego lekarza sądowego, François Naville'a dla ujawnienia zbrodni katyńskiej na forum międzynarodowym w 1943 roku. Jego aktywność była nie po myśli rządu w Bernie i daje świadectwo godnej uznania odwagi cywilnej i moralnej samodzielności tego obywatela Szwajcarii.