Pełne 10 gwiazdek dla autorki, która z takim zrozumieniem i empatią pisze o życiu kobiet na różnych etapach życia.
Dla mnie ta książka, która jest zakończeniem cudownej serii, jest początkiem czegoś nowego. Nowego spojrzenia na życie.
Nadzieją, że można się podnieść i ruszyć do przodu nie oglądając się wstecz.
Zawsze znajdą się zawistni ludzie wokół nas i czasem nie jest łatwo, ale w książce jest nadzieja, że dobro zwycięża i że światem nie zawładną ci, którzy tylko czekają by zniszczyć drugiego człowieka. W książce jest, życzliwość, ciepło i miłość wszystko to, czego dziś nam brakuje najbardziej. Chce się tam być. Może nie wszystkim, każdy swoje niebo stwarza sobie już tu na ziemi. A jakie to już jego sprawa. Moje niebo jest takie jak książki Gabrieli Kotas

Pełne 10 gwiazdek dla autorki, która z takim zrozumieniem i empatią pisze o życiu kobiet na różnych etapach życia.
Dla mnie ta książka, która jest zakończeniem cudownej serii, jest początkiem czegoś nowego. Nowego spojrzenia na życie.
Nadzieją, że można się podnieść i ruszyć do przodu nie oglądając się wstecz.
Zawsze znajdą się zawistni ludzie wokół nas i czasem nie jest...

Po przeczytaniu dwóch pierwszych części z niecierpliwością czekałam na 3 część aby poznać dalsze losy bohaterów. Pochłonęłam lekturę w mig, gdyż wzbudzała moją ciekawość i była ukojeniem i oderwaniem się od moich problemów. Potem po raz drugi zaczęłam czytać całą serię od nowa. Zaskoczeniem było to, że odkrywam na nowo szczegóły, które jakoś umknęły mi podczas pierwszego czytania np. opisy przyrody.

Po przeczytaniu dwóch pierwszych części z niecierpliwością czekałam na 3 część aby poznać dalsze losy bohaterów. Pochłonęłam lekturę w mig, gdyż wzbudzała moją ciekawość i była ukojeniem i oderwaniem się od moich problemów. Potem po raz drugi zaczęłam czytać całą serię od nowa. Zaskoczeniem było to, że odkrywam na nowo szczegóły, które jakoś umknęły mi podczas pierwszego...

Dostałam w prezencie. W pierwszej chwili po rozpakowaniu, myślałam, że to żart i dostalam jakąś ksiażkę Świadków Jehowy, ale okazało się, że całe szczęście nie. Przeczytałam... a właściwie przebrnęłam.
Treść z tych małolotnych, więc jeśli ktoś szuka literatury na wysokim poziomie, to tej książki nie polecam. Monotonnie, brak dynamicznej akcji i ciągnie się jak flaki z olejem. Temat romansu z księdzem dość oklepany. Obecnie na rynku czytelniczym ich nie brakuje.
Kiedyś czytałam harlekiny z kiosku i to mniej więcej ten poziom, tylko trochę gorszy.
Jednym słowem nie polecam.

Dostałam w prezencie. W pierwszej chwili po rozpakowaniu, myślałam, że to żart i dostalam jakąś ksiażkę Świadków Jehowy, ale okazało się, że całe szczęście nie. Przeczytałam... a właściwie przebrnęłam.
Treść z tych małolotnych, więc jeśli ktoś szuka literatury na wysokim poziomie, to tej książki nie polecam. Monotonnie, brak dynamicznej akcji i ciągnie się jak flaki z...

Książka Pogoda na życie, była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Tak jak ktoś napisał, nie wiedziałam o czym jeszcze mogłoby być kolejna część. A jednak. Przemiana głównej bohaterki, oraz to że postanowiła pomóc innym kobietom, to dla mnie bardzo budujące. W czasach, gdy „kołczów”, „terapeutów” i „duchowych nauczycieli” jest na pęczki, taka zwyczajna, szczera rozmowa i opowieść płynąca z serca, wzbogacona doświadczeniem cudownej cioteczki Marii - jest jak bursztyn znaleziony w wielkiej stercie kamieni.
Mój egzemplarz jest cały porysowany i pełen wykrzykników.
Nie jest to ani poradnik, którymi też ostatnio lubią nas karmić, ani też podręcznik pt. Jak żyć a jednak z tej książki, jak i z całej serii „Uśpione niebo” ciepłym strumieniem wylewa się ogrom zrozumienia, pogodzenia i otulenia dla czytelnika. Wielkie 10 gwiazdek.

Książka Pogoda na życie, była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Tak jak ktoś napisał, nie wiedziałam o czym jeszcze mogłoby być kolejna część. A jednak. Przemiana głównej bohaterki, oraz to że postanowiła pomóc innym kobietom, to dla mnie bardzo budujące. W czasach, gdy „kołczów”, „terapeutów” i „duchowych nauczycieli” jest na pęczki, taka zwyczajna, szczera rozmowa i...

Zachęcona opisem o terapeutycznym działaniu twórczości autorki sięgnęłam po polecaną książkę. Jestem z zawodu psychoterapeutą i byłam ciekawa "Pogody na życie" - polecanej jako książka lecznicza. Polecono mi by zacząć od pierwszej części - Uśpione niebo - następnie drugą - Przystań - i zakończyć właśnie na Pogodzie na życie. Nie chcąc skrzywdzić autorki pochopnymi wnioskami przeczytałam wszystkie 3 książki. Niestety, poza historią kilku kobiet, znajdujących się na różnych etapach życia, nie odnalazłam treści, które w jakikolwiek sposób mogłyby zadziałać terapeutycznie.
Założyłam tutaj konto i piszę tę opinię ponieważ jestem przeciwna nadużywaniu słów (w tym przypadku właśnie słów "terapia", "terapeutyczne"),które mają zupełnie odmienne znaczenie niż autorka sugeruje, a przez to naciąganiu klientów na słabej jakości literaturę.
Jako specjalistka w swojej dziedzinie uważam, że każdy powinien uczciwie wykonywać swoją pracę, bez mydlenia innym oczu.
Powiedzieć, że książki pani Kotas mają działanie terapeutyczne to jak stwierdzić, że pingwin lata.
Daję 2 punkty (nie 1) dla opamiętania autorki.

Zachęcona opisem o terapeutycznym działaniu twórczości autorki sięgnęłam po polecaną książkę. Jestem z zawodu psychoterapeutą i byłam ciekawa "Pogody na życie" - polecanej jako książka lecznicza. Polecono mi by zacząć od pierwszej części - Uśpione niebo - następnie drugą - Przystań - i zakończyć właśnie na Pogodzie na życie. Nie chcąc skrzywdzić autorki pochopnymi wnioskami...

Wydawało mi się, że po drugim tomie już nic dalej nie można napisac, bo życie Anny ułożyło się wreszcie szczęśliwie, ma kochającego męża, dziecko, szczerych przyjaciół i mądrą życiowo ciotkę, która jest jej podporą od początku, od pierwszego tomu. A jednak życie niesie swoje niespodzianki, nieszczęścia nie omijają bohaterów, były kochanek próbuje – mimo, że Anna ma udaną własną rodzinę – odzyskać swoją pozycję, nie wiadomo po co, chyba tylko dla własnej egoistycznej przyjemności. Bo co on ma Annie do zaoferowania? Nic.
O tym, co zdecyduje Anna i jak wykorzysta swoje życiowe doświadczenia, dowiecie się z trzeciego tomu. Należy jednak przeczytać w kolejności poprzednie dwa.
Książka pełna mądrych, życiowych rad ciotki Marii (i nie tylko jej),optymistyczna, otulająca nas jak ciepły kocyk w chłodny dzień. Dziesięc gwiazdek za ważną tematykę, do tej pory jakoś pomijaną. Do nabycia u autorku lub na Allegro.
Polecam!

Wydawało mi się, że po drugim tomie już nic dalej nie można napisac, bo życie Anny ułożyło się wreszcie szczęśliwie, ma kochającego męża, dziecko, szczerych przyjaciół i mądrą życiowo ciotkę, która jest jej podporą od początku, od pierwszego tomu. A jednak życie niesie swoje niespodzianki, nieszczęścia nie omijają bohaterów, były kochanek próbuje – mimo, że Anna ma udaną...

**PATRONAT MEDIALNY**
Z wielką niecierpliwością oczekiwałam na tę kontynuację, bo od premiery drugiego tomu "Przystań" minął cały rok. Ale zdecydowanie było warto tyle czekać, by znów wrócić nad senny Bug, ponownie otoczyć się ludźmi, których się zna i autentycznie lubi, zerknąć co się u nich zmieniło...

Obejmując tę pozycję patronatem medialnym, spodziewałam się, że wywoła ona we mnie emocje i wzruszenie, ale nie przypuszczałam, że sprawi, że znów od kilku dni nie mogę przestać myśleć o tym jak wiele kobiet zostało uwikłanych w tak trudną, nieprzewidywalną i nadająca nadziei na szczęście, relację...
Autorka zachęca do spojrzenia na tę relację oczami bohaterki z dłuższej perspektywy czasu i pokazuje że kiedy świat wali się na głowę, wieczne czekanie i nieutulona tęsknota odbierają radość życia i zdaje się, że nie ma już nadziei na poprawę losu, kiedy trudno jest uwierzyć, że czeka gdzieś na nas jakieś szczęśliwe zakończenie, żeby nie utonąć w oceanie rozpaczy, trzeba zmienić życiową perspektywę, przyjąć wyciągniętą w naszą stronę pomocną dłoń i otwarcie się na to co niesie los.
W tej części wydaje się, że całe życie Anny jest już poukładane i płynie sobie spokojnym torem, jednak jest to złudne wrażenie, bo do głosu dochodzą nieprzepracowane emocje, a na horyzoncie znów pojawia się ksiądz Andrzej, który niczego się nie nauczył i nadal myśli, że wszystko mu się należy i skinie tylko palcem a wszyscy zatańczą według niego (jejku jak ja nie cierpię tego typa).
Na szczęście Anna ma obok sobie ludzi, którzy ją kochają szczerze i nie pozwolą jej skrzywdzić, choć wydaje się, że i ona sama doskonale sobie poradzi z traumą przeszłości...
Czy jej się to udało, tego już nie napiszę- ale zachęcam Was do sięgnięcia po wszystkie trzy części cyklu "Uśpione niebo".

Cały cykl to niezwykle poruszająca opowieść, poruszająca wiele trudnych społecznie tematów między innymi takich jak związek z księdzem.
"Pogoda na życie" ( i pozostałe) nie jest jednak tylko opowieścią obracająca się wokół jednego tematu, jest to opowieść o miłości, trudnych wyborach, wybaczeniu, stracie, samotności (nawet tej w przysłowiowym tłumie) oraz przemijaniu... O czasie, którego jutro już możemy nie mieć... o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca na ziemi, o trudnych relacjach międzyludzkich, o szczerej przyjaźni o pragnieniach, marzeniach, życiu... życiu, które przecieka nam przez palce gdy zbyt skupiamy się na przeszłości, o tym, że zaślepieni wyidealizowanym obrazem nie zauważamy tego co jest prawdziwe, szczere i tak naprawdę na wyciągnięcie ręki.
Opowieść ta daje do zrozumienia, jak bardzo sami się niszczymy, żyjąc w poczuciu krzywdy i niesprawiedliwości, a co gorsze nie zawsze to zauważamy.
Autorka tym cyklem otwiera nam oczy na prawdy i mądrości, które znamy od zawsze, tylko nazbyt często o nich zapominamy... I naprawdę nie dziwię się, że został ten cykl nazwany cyklem terapeutycznym. Można wiele dzięki niemu sobie uświadomić...
Pomimo trudnych tematów poruszonych w książce, otula ona czytelnika ciepłem i przytulną domową atmosferą.

Uwielbiam styl Gabrieli Kotas- jej ciepło którym otula czytelnika przez całą powieść, które czuć w każdym napisanym słowie. Nie chce się tej książki odkładać na bok. Książkę pomimo dość "sennego" klimatu czyta się bardzo dobrze, nie ma tu mowy o znużeniu czy zniechęceniu. Autorka genialnie buduje tu klimat i sprawia, że odnosi się wrażenie, że wróciło się do domu po długiej podróży...
Historia wciąga, niezwykle wzrusza, potrafi wstrząsnąć, ale i momentami rozbawić, a nawet zaskoczyć. Zdecydowanie zapewnia całą gamę odczuć i emocji.
Barwne i plastyczne opisy sprawiają, że łatwo można wyobrazić sobie miejsca, i wydarzenia, które mają miejsce w powieści.
Bohaterowie są niezwykle autentyczni. Autorka tak ciepło o nich wszystkich pisze, że czytając o ich perypetiach, czułam się, jakbym sama odwiedziła własną dawno niewidzianą rodzinę... Będę za nimi autentycznie tęsknić.

Jestem niezwykle dumna z faktu, że mogę patronować tej historii. Jest to bardzo ważny głos i powinien on trafić do jak najszerszego grona odbiorców, szczególnie kobiet, które nie wiedzą, jak sobie poukładać życie po rozstaniu nie tylko z księdzem, ale i innym partnerem, by nie zamykać się w cierpieniu, podnieść głowę i wyjść własnemu szczęściu naprzeciw.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Wbrew pozorom jest to piękna historia o prawdziwej miłości, sile przyjaźni i wybaczeniu. Pokazująca, że po każdej burzy zawsze wyjdzie słońce...

**PATRONAT MEDIALNY**
Z wielką niecierpliwością oczekiwałam na tę kontynuację, bo od premiery drugiego tomu "Przystań" minął cały rok. Ale zdecydowanie było warto tyle czekać, by znów wrócić nad senny Bug, ponownie otoczyć się ludźmi, których się zna i autentycznie lubi, zerknąć co się u nich zmieniło...

Obejmując tę pozycję patronatem medialnym, spodziewałam się, że...

"Pogoda na życie" jest trzecim i zarazem ostatnim tomem cyklu "Uśpione niebo". Przez wielu, seria ta nazywana jest też cyklem terapeutycznym. Dlaczego? Bo pomaga ona wielu kobietom przezwyciężyć swoje traumy. Udało mi się Was zaciekawić? Jeśli tak, to zapraszam Was na moje wrażenia z lektury.

Nasza główna bohaterka - Anna, wreszcie może odetchnąć, ciesząc się normalną, spokojną egzystencją. Ma u swojego boku ukochaną córeczkę - Marysię, cudownego męża Macieja oraz w koło dużo życzliwych osób. Coraz lepiej radzi też sobie z traumami, które niegdyś niemal odebrały jej życie. Stara się nie myśleć o złych sprawach. Jednak historie zasłyszane od innych, tak podobne do jej historii powodują, że wiele emocji budzi się w niej od nowa. W wyniku wielu wydarzeń i za sprawą bliskich, kobieta postanawia w końcu założyć internetowego bloga. Pragnie w nim opisywać swoje życiowe doświadczenia, opowiadając swoją historię. Chce w ten sposób innym kobietom dodać otuchy i okazać im wsparcie. W ten sposób, pokaże również że każdą, nawet najtrudniejszą traumę da się przepracować. Trzeba mieć jednak wokół siebie życzliwe osoby, które Ci w tym pomogą. Jesteście zainteresowani, jak potoczą się losy Anny? Jaki odbiór będzie miał prowadzony przez nią blog? Jakie wydarzenia wpłyną na to, że kobieta zdecyduje się podzielić swoją historią z innymi, cierpiącymi kobietami? Jeśli udało mi się Was zaciekawić, to koniecznie musicie sięgnąć po ten tom, jak i całą serię ;)

Zacznę może od tego, że tę serię należy czytać od 1-go tomu, aby w pełni zrozumieć historię Anny. Jest ona poruszająca i wiele z opisywanych przez Autorkę przeżyć miało swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Wspomnę tylko, że głównym tematem tych książek był romans kobiety z księdzem. Następnie porzucenie, odrzucenie przez środowisko i ogromne cierpienie. Pani Gabrysia wspaniale ukazuje, jak krętą i długą drogę musiała pokonać Anna, aby odrodzić się na nowo. By mogła na nowo zaufać, pokochać i uwolnić się od tego, co przez lata ją prześladowało. Dowiadujemy się, jak przepracować taką traumę i jak ważna jest obecność osób nam najbliższych i życzliwych. Historia Autorki porusza też ogromny problem, jakim są romanse z osobami duchownymi. Gdyż nie jest to temat zbyt często poruszany. Zazwyczaj w takich przypadkach, to zawsze kobietę się obwinia i oskarża o wszystko co najgorsze. Wciąż panuje przekonanie, że księża to niemal osoby święte i nie można im nic zarzucić. Wiele kobiet wstydzi się głośno mówić o swoich przejściach i towarzyszącemu mu cierpieniu, gdyż zwyczajnie boją się osądu i linczu. Niestety w większości przypadków jest tak, że zazwyczaj jest to słowo przeciwko słowu. Ksiądz, jako osoba o dotąd nieposzlakowanej opinii zwykle zasłania się swoim autorytetem, nie ponosząc zbytnich konsekwencji. To na kobietę spada osąd, skazując ją na ostracyzm i wewnętrzne cierpienie. W wielu przypadkach doprowadza to do depresji, choroby psychicznej a nawet samobójstwa. Nasza bohaterka pokazuje, że my kobiety jesteśmy jednak silną płcią. I że przy wsparciu najbliższych, jesteśmy w stanie przepracować każde cierpienie. Umiemy się podnieść, po tym co nas spotkało i być jeszcze w pełni szczęśliwym. Jednak na wszystko potrzeba czasu i dużo samozaparcia.

Od początku kibicowałam Annie i zastanawiałam się, jaki los ją spotka. Bo to, że los bardzo ciężko ją doświadczył, nie ulega najmniejszym wątpliwościom. Moją ulubienicą była też Maria. Rozsądna, ciepła, mająca dobre słowo na każdy temat. Taka kobieta do rany przyłóż. ;)

Ogromnie żałuję, że jest to już ostatni tom cyklu. Smutno pożegnać się z bohaterami, których tak bardzo się polubiło. Jestem jednak przekonana, że zarówno ten tom jak i cała seria na długo zostanie w mojej pamięci. Gdyż cała seria wzrusza, porusza i skłania do wielu refleksji.

Na zakończenie jeszcze Wam powiem, że książkę czyta się błyskawicznie. Autorka ma przyjemny styl, a publikacja jest z gatunku tych nieodkładalnych. Jak już usiądziesz, to nie możesz się oderwać od lektury. Polecam Wam gorąco zarówno ten tom jak i całą serię. Myślę, że warto się z nią zapoznać. Jestem przekonana, że poruszy on Was równie mocno co mnie. Chylę czoła przed Autorką, za to, że stworzyła tak emocjonującą historię. I tak jak sama Pisarka wspomina, dała głównej bohaterce sporo z siebie. Sądzę, że zasługuje to na prawdziwy podziw i szacunek. Ślicznie dziękuję Pani Gabrysi za to, że mogłam poznać tę opowieść. A na koniec, za piękną dedykację w patronackim egzemplarzu.😘♥️ Polecam i zachęcam Was serdecznie do lektury. Warto. Z czystym sumieniem przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/ 10 punktów! 😃♥️

"Pogoda na życie" jest trzecim i zarazem ostatnim tomem cyklu "Uśpione niebo". Przez wielu, seria ta nazywana jest też cyklem terapeutycznym. Dlaczego? Bo pomaga ona wielu kobietom przezwyciężyć swoje traumy. Udało mi się Was zaciekawić? Jeśli tak, to zapraszam Was na moje wrażenia z lektury.

Nasza główna bohaterka - Anna, wreszcie może odetchnąć, ciesząc się normalną,...

#polecam ##polecam ###polecam
Oto piękna książka w trzech częściach autorstwa Gabrieli Kotas, którą z serca polecam.
To opowieść o dojściu do kresu, gdy dajemy całego siebie oczekując w zamian choć namiastki miłości. Opowieść o uczeniu się jak pokochać siebie, jak żyć w balansie pośród ludzi kochajacych prawdziwie.
Czy to co utracone, naprawdę tracimy czy zyskujemy nowe jakości na których możemy budować siebie? Jak z życia w oddzieleniu zbudować (choć to trudna droga i lekcja) relacje pełne szczęścia i absolutnej miłości. Miłości pełnej balansu, pozbawionej oczekiwań i kontroli.
Dziękuję za tę budującą opowieść i rekomenduję ją każdemu, bez względu na to w jakich okolicznościach życiowych się obecnie znajduje.

#polecam ##polecam ###polecam
Oto piękna książka w trzech częściach autorstwa Gabrieli Kotas, którą z serca polecam.
To opowieść o dojściu do kresu, gdy dajemy całego siebie oczekując w zamian choć namiastki miłości. Opowieść o uczeniu się jak pokochać siebie, jak żyć w balansie pośród ludzi kochajacych prawdziwie.
Czy to co utracone, naprawdę tracimy czy zyskujemy nowe...

Z wielką radością sięgnęłam po te książkę , na którą niecierpliwie czekałam. Dwie zarwane noce to nic w porównaniu z całym bogactwem mądrości i życiowego doświadczenia, jakie w niej znalazłam. Oprócz wylanych łez wzruszenia i radości, wyniosłam z niej niesamowitą moc. Wrócę do niej jeszcze kilka razy, bo do takich książek się wraca, by za każdym razem znaleźć w nich cos nowego.
Ciepła, mądra i niepowtarzalna. Zapomniałam dopisać, że aby zrozumieć przesłanie płynące z Pogody na życie, trzeba wrócić do Uśpionego nieba i Przystani.

Z wielką radością sięgnęłam po te książkę , na którą niecierpliwie czekałam. Dwie zarwane noce to nic w porównaniu z całym bogactwem mądrości i życiowego doświadczenia, jakie w niej znalazłam. Oprócz wylanych łez wzruszenia i radości, wyniosłam z niej niesamowitą moc. Wrócę do niej jeszcze kilka razy, bo do takich książek się wraca, by za każdym razem znaleźć w nich cos...