Książka to właściwie tom II historii Dani ze Słowianami znad Bałtyku. Z tego powodu książka jest dość krótka i autor pomija parę kwestii lub przedstawia je dość skrótowo. Ma racje. Jednak i bez tego można spokojnie dowiedzieć się, o co chodziło z tytułową Rugią. W skrócie Słowianie byli niepokonani i napadali na Duńczyków na rdzennych ziemiach bez większych przeszkód. Dopiero król Waldemar I z koleżką 2-metrowym biskupem-wojownikiem, zorganizowali wyprawę. Ta jakoś nie była szczególna, ale wrócono no z łupami i jako żywe osoby. I tak najazdów było sporo aż wreszcie "gniazdo" Słowian zostało zdobyte i podporządkowane Dani. W międzyczasie wystawiono Saksonie i paru władców z Pomorza.

Książka to właściwie tom II historii Dani ze Słowianami znad Bałtyku. Z tego powodu książka jest dość krótka i autor pomija parę kwestii lub przedstawia je dość skrótowo. Ma racje. Jednak i bez tego można spokojnie dowiedzieć się, o co chodziło z tytułową Rugią. W skrócie Słowianie byli niepokonani i napadali na Duńczyków na rdzennych ziemiach bez większych przeszkód....

Zdecydowanie jedna z lepszych pozycji autorstwa Roberta Barkowskiego. Przyznam, że byłem wcześniej sceptycznie nastawiony do tego autora, zwłaszcza po lekturze średnio udanego "Paryża 885-6", czy krzykliwych tytułach w rodzaju "Słowianie Połabscy. Dzieje zagłady". Tym razem do zakupu skusiła mnie tematyka i nie żałuję, a nawet mogę ostrożnie polecić.
Na szczęście tym razem Barkowski jest bardzo konkretny, a umiejętnie prowadzona narracja jest spójna i klarowna. "Rugia 1168" skupia się na duńskich wyprawach z lat 50. i 60. XII wieku skierowanych na słowiańskie wybrzeża Bałtyku, z tytułowym zdobyciem Arkony na czele. Barkowski snuje opowieść w oparciu o zachowane źródła łacińskie, uzupełniając wywód dość bogatą literaturą w kilku językach - po niemiecku, polsku i duńsku. Co prawda trafiają się drobne nieporozumienia (na str. 112 Barkowski błędnie pisze, że Garz to Charenza, a na str. 156 słusznie podaje, że nie należy tych dwóch miejscowości identyfikować),ale muszę pochwalić autora, że unika tu pomyłek, które trafiały mu się w przeszłości - przede wszystkim nie daje się ponosić własnej fantazji. Solidna lektura na temat upadku ostatniej twierdzy pogaństwa za Odrą i duńskich najazdów na Pomorze.

PS. Co do rozterek autora ze str.79-80 na temat powodów łamania włóczni przed starciem - z tego co czytałem na temat innych wojen w średniowieczu, to łamanie włóczni mogło służyć oburęcznemu ranieniu koni podczas odpierania szarży.

Zdecydowanie jedna z lepszych pozycji autorstwa Roberta Barkowskiego. Przyznam, że byłem wcześniej sceptycznie nastawiony do tego autora, zwłaszcza po lekturze średnio udanego "Paryża 885-6", czy krzykliwych tytułach w rodzaju "Słowianie Połabscy. Dzieje zagłady". Tym razem do zakupu skusiła mnie tematyka i nie żałuję, a nawet mogę ostrożnie polecić.
Na szczęście tym razem...

Ciekawy temat wpisujący się w całą serię książek o średniowiecznej zachodniej słowiańszczyźnie. Dla ciekawych tematu warto ale nie jest to pasjonująca lektura.

Ciekawy temat wpisujący się w całą serię książek o średniowiecznej zachodniej słowiańszczyźnie. Dla ciekawych tematu warto ale nie jest to pasjonująca lektura.