Piękna książka. Może momentami dla niektórych będzie niezrozumiała, ale i tak polecam każdej kobiecie. Wartościowa, krótka i treściwa.

Piękna książka. Może momentami dla niektórych będzie niezrozumiała, ale i tak polecam każdej kobiecie. Wartościowa, krótka i treściwa.

"O godności kobiety" Kardynał Stefan Wyszyński

Jest to zbiór wypowiedzi kardynała Stefana na temat kobiety, które wygłosił podczas swoich konferencji i kazań. Są one w dużej mierze skierowane do płci pięknej. Każdy z tekstów jest podpisany miejscem i datą jego wygłoszenia.

Momentami miałam wrażenie, że czytam prawie artykuł naukowy. Książka jest napisana trudnym dla mnie językiem. Nie raz zastanawiałam się co dany akapit czy nawet słowo oznacza, dlatego przeczytanie tej pozycji zajęło mi tak dużo czasu.
Zaletą tego wydania jest duża czcionka. Natomiast projekt okładki jest urzekający i delikatny, pokazuje wrażliwość i szacunek kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Z kardynałem przemierzyłam drogę od Ewy, aż do problemów współczesnego świata. Autor cytuje wypowiedzi papieża i Biblię, uzasadniając swoje stanowiska zawarte w wypowiedziach, np. na temat płci. Czytając można wyczuć w sposobie wysławiania się kardynała Stefana Wyszyńskiego szacunek i ogromną klasę w stosunku do każdej kobiety. Dzięki tej książce przybliżyłam sobie postać przyszłego Świętego. Kardynał otworzył mi oczy na temat roli kobiety w Kościele i rodzinie. Jest to lektura na dłuższy czas, wymagająca skupienia, ale zdecydowanie polecam tą książkę do przeczytania zarówno kobietom jak i mężczyznom.

Dodatkiem do treści są "Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego" i "Akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi", znajdujące się na końcu książki.

"O godności kobiety" Kardynał Stefan Wyszyński

Jest to zbiór wypowiedzi kardynała Stefana na temat kobiety, które wygłosił podczas swoich konferencji i kazań. Są one w dużej mierze skierowane do płci pięknej. Każdy z tekstów jest podpisany miejscem i datą jego wygłoszenia.

Momentami miałam wrażenie, że czytam prawie artykuł naukowy. Książka jest napisana trudnym dla mnie...

Moja ulubiona książka Kardynała wydana przez @wydawnictwosumus z rozważaniami, słowami bł. Kardynała Wyszyńskiego o kobietach i do kobiet.
Jedyna książka, z której nie wypisywałam cytatów, a to dlatego, że ona cała jest jednym wielkim cytatem.

Sposób, w jaki Kardynał pisał o kobietach jest bardzo rzadki, właściwie niespotykany. Z ogromnym szacunkiem, uznaniem, wyczuciem, ale bez pobłażliwości. Z czcią i powagą, bez najmniejszej kpiny. Kardynał wskazywał, że kobiety pełnią niezwykle ważne funkcje w życiu, nie tylko rodzinnym, społecznym, ale i zawodowym, co powinno się nareszcie przyjąć do wiadomości. Jednocześnie pisał, że należy kobietom dać możliwość spokojnej realizacji w macierzyństwie, raz na zawsze zerwać z mitem "siedzenia w domu", docenić trud, poświęcenie i misję, którą Kobiety wypełniają.

W książce znajdziemy przepiękny List do Dziewcząt Polskich, który niedawno wydała @urzekajaca.pl promując krucjatę skromności.

Jakie to dzisiaj niemodne słowa: skromność, godność, prostota, cnota. Jak łatwo można je skrzywić, ośmieszyć i zadeptać. Nikt im jednak nie odbierze tej cichej mocy, której na pierwszy rzut oka nie widać, tego cierpliwego oddziaływania, mozolnego, owocnego trudu.

Szczerze polecam lekturę, choćby we fragmentach. Mnie otworzyła oczy na wiele spraw. Ubiór, gesty, wypowiadane słowa - to nie jest bez znaczenia. Nawet to, czym się otaczamy, co udostępniamy i obserwujemy w mediach społecznościowych

Moja ulubiona książka Kardynała wydana przez @wydawnictwosumus z rozważaniami, słowami bł. Kardynała Wyszyńskiego o kobietach i do kobiet.
Jedyna książka, z której nie wypisywałam cytatów, a to dlatego, że ona cała jest jednym wielkim cytatem.

Sposób, w jaki Kardynał pisał o kobietach jest bardzo rzadki, właściwie niespotykany. Z ogromnym szacunkiem, uznaniem, wyczuciem,...

Lubię słuchać ludzi mądrzejszych od siebie. Uczyć się. Weryfikować, a nawet konstruktywnie spierać. To pozwala na rozwój. Jako człowiek, mama, żona, wreszcie jako kobieta. Nie chcę pominąć żadnej z tych ról, tym bardziej że ostatnia często spychana jest na margines. Nie mieści się w pękających w szwach grafikach, przyciasnych ramach czasowych i nie stanowi podstawowej potrzeby. Czy rzeczywiście ta hierarchia powinna wyglądać tak, że najpierw wszyscy inni, a jeśli znajdzie się miejsce, ktoś wypadnie z listy, to dopiero jestem ja - kobieta? Z pewnością nie bez powodu trafiłam na tę książkę.
Aktualna, choć pisana sześćdziesiąt lat temu. Jednak dyskusja o roli kobiety, o jej byciu sobą, w sobie, u siebie jest zawsze na czasie. Słowa niej zawarte nie odbierają kobiecie głosu, ale podkreślają jego wagę. Przebija przez nie subtelność, a momentami stanowczość. Ujęło mnie porównanie kobiety do małego państwa, bo rzeczywiście, nim jesteśmy. To nie jest książka na chwilę. Na relaks. Oderwanie. Treściowo i językowo bliżej jej do traktatu teologiczno-filozoficznego, w którym każde zdanie warto wziąć w dłonie i przyjrzeć mu się uważnie z każdej strony. Do czytania powoli. Z długopisem i notatnikiem, żeby to co ważne nie ulotniło się zbyt szybko. Czasem była we mnie zgoda, innym razem opór. A z takich zderzeń rodzi się myśl, która kiełkuje.
Atutem lektury jest bijący z niej spokój. Pełna jest ciszy, empatii i równowagi, a odczuwam, że takiego przekazu nam dziś potrzeba. Mnie tak. Nieco na przekór dzisiejszej nadprodukcji słów i kultury ilości. Tu gruntem jest Jakość. Dojrzałość. Zawierzenie. Do mnie to trafia. Nie do każdego musi.
Organizatorki, kreatorki, poszukujące sprawiedliwości, aranżujące przytulne wnętrza i relacje. Strażaczki gaszące pożary. Nienawiści. Konfliktów. Nieporozumień. Siłaczki, ciągnące w górę. Do wiary w człowieka, altruizmu, postępu, do rozłożenia skrzydeł. Tak, to my. Kobiety. Potrzebne, urzekające, wrażliwe, mocne, silne, aktywne. Nawet jeśli pełne różnic, odmienności, perspektyw - nie dajmy się zgubić. Wszystkie piękne, bez względu na kolor oczu i kształt ust. Zasługujemy na godność. Zawsze.

Lubię słuchać ludzi mądrzejszych od siebie. Uczyć się. Weryfikować, a nawet konstruktywnie spierać. To pozwala na rozwój. Jako człowiek, mama, żona, wreszcie jako kobieta. Nie chcę pominąć żadnej z tych ról, tym bardziej że ostatnia często spychana jest na margines. Nie mieści się w pękających w szwach grafikach, przyciasnych ramach czasowych i nie stanowi podstawowej...