Bardzo dobra. Może jednak nieco zniechęcić rozmiar części autobiograficznej (ponad 100 stron pierwszych; ciekawe, ale mogłoby być krótsze) oraz można mieć niedosyt fragmentów z rozmowami ze skazanymi już seryjnymi mordercami, które miały być esencją książki, a jednak po kilku początkowych postaciach stały się jedynie dodatkiem. Stąd też moja ocena książki balansuje między "dobre, ale..." a "bardzo dobre, mimo..." i zawyżam nieco z 7 na 8.

Aha; brakuje mi też przykładów spraw, w których profil zupełnie rozminął się z pojmanym sprawcą, a na pewno było takich niemało i nie negują opłacalności pracy nad profilem. Duży plusik za poruszony na końcu wątek liberalno-głupiej psychiatrii oraz tzw. niepoczytalności.

Bardzo dobra. Może jednak nieco zniechęcić rozmiar części autobiograficznej (ponad 100 stron pierwszych; ciekawe, ale mogłoby być krótsze) oraz można mieć niedosyt fragmentów z rozmowami ze skazanymi już seryjnymi mordercami, które miały być esencją książki, a jednak po kilku początkowych postaciach stały się jedynie dodatkiem. Stąd też moja ocena książki balansuje między...

Pozycja skupia się w głównej mierze na opisie działania Jednostki Nauk Behawioralnych. Spora jej część (około 100 pierwszych stron) jest wprowadzeniem, w którym poznajemy Johna Douglasa. Opisuje on swoje życie przed wstąpieniem do FBI i kreśli obraz agencji, który pozwala na głębsze zrozumienie mechanizmów jej działania na przestrzeni lat i dekad. W trakcie lektury zapoznajemy się najpierw z lżejszymi przestępstwami, przy których pomagał autor i jego jednostka. Są to głównie napady na banki oraz inne akty kryminalne o nieco mniejszej wadze. Stanowi to wstęp do tego, czemu poświęcony był serial - czyli właściwej już pracy i wywiadów z najbrutalniejszymi przestępcami. Dzięki tym rozmowom, nurt kryminalistyki bazujący na psychologii i poznawaniu motywacji sprawcy zaliczył krok milowy, co zaowocowało wieloma spektakularnymi efektami JNB w kontekście śledztw seryjnych morderców. W książce znajduje się wiele opisów konkretnych spraw, ale poza tym, pozwala ona na wyciągnięcie własnych wniosków na temat tego, jak może działać umysł sprawcy. Ta lektura pokazuje, jak pokrętnymi i trudnymi do racjonalnego wytłumaczenia ścieżkami potrafi podążać umysł kryminalisty. Ze swojej strony polecam, jednak dla osób, które widziały wcześniej serial, książka może nie być aż tak wnosząca jak w przypadku kogoś, dla kogo będzie to pierwsze zetknięcie z tym tematem.

Pozycja skupia się w głównej mierze na opisie działania Jednostki Nauk Behawioralnych. Spora jej część (około 100 pierwszych stron) jest wprowadzeniem, w którym poznajemy Johna Douglasa. Opisuje on swoje życie przed wstąpieniem do FBI i kreśli obraz agencji, który pozwala na głębsze zrozumienie mechanizmów jej działania na przestrzeni lat i dekad. W trakcie lektury...

Książka jest naprawdę bardzo, bardzo ciekawa, ubolewam tylko nad tym, że cały rdzeń tego, co oczekiwałam się spotkać w tej książce, rozpoczyna się tak późno (w około połowie książki). Moim zdaniem na początku za dużo jest o drodze kształcenia (i nie tylko) autora, co może zniechęcać. Jednak to, o czym opowiada książka jak już rozpocznie się etap tworzenia profili psychologicznych, warte jest przetrwania przydługiego wstępu.

Książka jest naprawdę bardzo, bardzo ciekawa, ubolewam tylko nad tym, że cały rdzeń tego, co oczekiwałam się spotkać w tej książce, rozpoczyna się tak późno (w około połowie książki). Moim zdaniem na początku za dużo jest o drodze kształcenia (i nie tylko) autora, co może zniechęcać. Jednak to, o czym opowiada książka jak już rozpocznie się etap tworzenia profili...

Książkę przeczytałem po obejrzeniu serialu na platformie streamingowej. Myślałem, że będzie to rozwinięcie serialu. Jednak jest to zupełnie inny klimat. Autor skupia się nie tylko na rozwoju jednostki badań behaviouralnych, ale przytacza wiele śledztw FBI jak i zdarzeń z życia prywatnego kolegów i koleżanek z pracy. Co chwilę pojawia się jakaś dygresja, czy odniesienie do zupełnie innego śledztwa. Czyta się to bardzo przyjemnie, nie można się nadziwić jaki ten świat jest brutalny i pierwotny.
Polecam każdemu.

Książkę przeczytałem po obejrzeniu serialu na platformie streamingowej. Myślałem, że będzie to rozwinięcie serialu. Jednak jest to zupełnie inny klimat. Autor skupia się nie tylko na rozwoju jednostki badań behaviouralnych, ale przytacza wiele śledztw FBI jak i zdarzeń z życia prywatnego kolegów i koleżanek z pracy. Co chwilę pojawia się jakaś dygresja, czy odniesienie do...

Rewelacyjna!

Rewelacyjna!

Najpierw zobaczyłam serial na Netflixie. Potem znalazłam tę książkę i jeszcze bardziej ściągnęłam się w świat kryminologii i profilowania. Jeśli interesuje Cię jak bardzo dużo punktów wspólnych mają przestępcy, ta książka jest dla ciebie. Z pierwszej ręki usłyszysz jak powstała nauka zwana profilowaniem i jaką drogę przeszliśmy w kryminalistyce.

Najpierw zobaczyłam serial na Netflixie. Potem znalazłam tę książkę i jeszcze bardziej ściągnęłam się w świat kryminologii i profilowania. Jeśli interesuje Cię jak bardzo dużo punktów wspólnych mają przestępcy, ta książka jest dla ciebie. Z pierwszej ręki usłyszysz jak powstała nauka zwana profilowaniem i jaką drogę przeszliśmy w kryminalistyce.

Rewelacja. Faktycznie czyta się jak kryminał. Autor bardzo fajnie wprowadza nas w świat behawiorystkyki kryminalnej. Polecam

Rewelacja. Faktycznie czyta się jak kryminał. Autor bardzo fajnie wprowadza nas w świat behawiorystkyki kryminalnej. Polecam

Już w pierwszym rozdziale „W umyśle mordercy” John Douglas uprzedza, że „Jeśli ktoś sądzi, że zamierzam zdradzać ściśle strzeżone policyjne sekrety, które wyposażyłyby potencjalnych przestępców w „narzędzia” zbrodni, chciałbym od razu zapewnić, że moim zamiarem jest wyłącznie stworzenie kroniki rozwoju podejścia behawioralnego w opracowywaniu profili psychologicznych przestępców, analizie kryminalistycznej i postępowaniu prokuratorskim.”

Mnie ta historia zafascynowała. Historia człowieka, któremu zawdzięczamy powstanie zawodu profilera, następnie Jednostki Nauk Behawioralnych przekształconej później w Jednostkę Wsparcia Dochodzeń – wielokrotnie łapałam się na chęci notowania kolejnych cytatów.

Polecam recenzję Vitantur, w pełni się pod nią podpisuję.
I jeszcze jedno, czy człowiek opisujący swoje osiągnięcia, w tym wypadku niewątpliwie wybitne, musi być od razu narcyzem?! Moim zdaniem zarzut całkowicie chybiony, a epitet nie na miejscu (to wtręt pod adresem niektórych recenzentów;).

Swoją autobiografię, bo w dużej mierze jest nią ta książka, autor kończy opisem następującego zdarzenia:
„Zostałem niedawno poproszony o wygłoszenie wykładu przed nowojorską filią stowarzyszenia Amerykańskich Pisarzy Kryminalnych. (…) Zacząłem opowiadać o szczegółach co bardziej interesujących i makabrycznych spraw, ale szybko zauważyłem, że wiele osób przestało mnie słuchać albo odwróciło głowę. Sprawy, z którymi moi ludzie mają kontakt na co dzień budziły w pisarzach autentyczne obrzydzenie. Zrozumiałem, że nie interesują ich szczegóły. Oni zapewne uświadomili sobie, że wcale nie mają ochoty opisywać spraw takimi, jakie są naprawdę. Doskonale to rozumiem. każdy z nas celuje w inną grupę klientów.”
Otóż to. :)

Już w pierwszym rozdziale „W umyśle mordercy” John Douglas uprzedza, że „Jeśli ktoś sądzi, że zamierzam zdradzać ściśle strzeżone policyjne sekrety, które wyposażyłyby potencjalnych przestępców w „narzędzia” zbrodni, chciałbym od razu zapewnić, że moim zamiarem jest wyłącznie stworzenie kroniki rozwoju podejścia behawioralnego w opracowywaniu profili psychologicznych...

Niesamowicie ciekawy temat. Interesująco opisane przypadki seryjnych zabójców i innych przestępców i to jak profilowanie pomogło ich zidentyfikować i zatrzymać.
Książka pokazuje ewolucję profilowania od odrzucania tej metody i traktowania jako szarlatanerię i jasnowidztwo, poprzez sceptyczne i pobłażliwe tolerowanie aż do uznania jako prawowitego działu kryminalistyki.
Co prawda książka mogłaby być co najmniej o 1/4 krótsza gdyby autor (szczególnie na początku) pominął pewne fakty ze swojego życia, które zupełnie nic nie wnosiły do tematu ale powiedzmy, że można przymknąć na to oko jako, ze cała lektura jest bardzo wartościowa i pouczająca.

Niesamowicie ciekawy temat. Interesująco opisane przypadki seryjnych zabójców i innych przestępców i to jak profilowanie pomogło ich zidentyfikować i zatrzymać.
Książka pokazuje ewolucję profilowania od odrzucania tej metody i traktowania jako szarlatanerię i jasnowidztwo, poprzez sceptyczne i pobłażliwe tolerowanie aż do uznania jako prawowitego działu kryminalistyki.
Co...

Książkę polecił mi mój brat, i naprawdę wow napewno nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Lektura jest trudna w treści, gwałty, morderstwa, tortury, stalking, mechanizmy sprawcy, a jednak bardzo dobrze się ją czyta. Piekło na ziemi - a ja byłam "zahipnotyzowana" jak ktoś mógł wpaść na podobne akty zbrodni. Jak na jakimiś bardzo ciekawym wykładzie / warsztatach. Ciężko się oderwać od tej pozycji. Do teraz nie mieści mi się w głowie do czego zdolni są seryjni mordercy. Na co dzień nie zawsze myśli się o tym co siedzi w ludzkich głowach, no i dobrze bo trzeba żyć, a nie panikować i bać się wyjść na ulicę bo możemy spotkać "myśliwego" . Myślę jednak że, warto sobie zdawać sprawę że pomysły na filmy/ seriale często jak nie zazwyczaj mają jednak podłoże z życia i codzienności. Moją osobistą wisienką na torcie jest poczucie że sam autor wątpi w resocjalizacje przynajmniej niektórych sprawców... Bardzo polecam...

Książkę polecił mi mój brat, i naprawdę wow napewno nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Lektura jest trudna w treści, gwałty, morderstwa, tortury, stalking, mechanizmy sprawcy, a jednak bardzo dobrze się ją czyta. Piekło na ziemi - a ja byłam "zahipnotyzowana" jak ktoś mógł wpaść na podobne akty zbrodni. Jak na jakimiś bardzo ciekawym wykładzie / warsztatach. Ciężko się...