Trzecia książka autora i lekki zawód. Zbyt duża fantazja poniosła Abrahamsa. Za bardzo nie wiadomo, co jak, po co, dlaczego? Pewnie dlatego, że polityka bliskiego wschodu to nie mój konik. Natomiast nie zniechęciła mnie na tyle, by porzucić projekt "Peter Abrahams", czyli przeczytać wszystko co ten pan wyprodukował :)

Trzecia książka autora i lekki zawód. Zbyt duża fantazja poniosła Abrahamsa. Za bardzo nie wiadomo, co jak, po co, dlaczego? Pewnie dlatego, że polityka bliskiego wschodu to nie mój konik. Natomiast nie zniechęciła mnie na tyle, by porzucić projekt "Peter Abrahams", czyli przeczytać wszystko co ten pan wyprodukował :)

Jak dziś pamiętam kiedy siedząc pod moją ulubioną jabłonią zastanawiałam się czy w ogóle warto czytać tę książkę mając w pamięci poprzednie (zarówno dobre jak i złe) książki tego autora. Teraz po jej przeczytywaniu piszę tę opinię dalej nie znając odpowiedzi na to pytanie, bo jak ocenić „coś” będące połączeniem stylu przygód Jamesa Bonda i stylu 6955 (czy którego tam) odcinka „Mody na sukces”? W ogóle to uwielbiam agenta 007, a wspomniany wcześniej amerykański tasiemiec wręcz przeciwnie. Myślę jednak, że żeby napisać tak dobrą i tak złą powieść równocześnie, to chyba trzeba mieć naprawdę „jakiś” talent….
Isaac Rehv miał żonę i dziecko, które zginęły w wojnie Żydów z Arabami. Mężczyzna nie do końca się z tym pogodził i chcąc uciec od horroru, zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował w ekskluzywnej restauracji. Pewnego wieczoru kiedy w lokalu dochodzi do strzelaniny, spokojny dotąd kelner postanawia wprowadzić w życie swój „plan”. Tymczasem do sprawy śledztwa nad zamachem zostaje przydzielony agent Krabs, który dość ciekawie wykonuje swój zawód, gdyż używa bandyckich metod i nie ma oporów przed włamaniem się do czyjegoś domu, a nawet potrafi ludzi katować. To on jest pewien, że to Rehv jest winien całego przestępstwa i poświęca całe życie żeby to udowodnić.
Sławetny „plan” okazuje się być długofalowy i Rehv potrzebuje syna, którego w końcu się doczekuje. Tutaj widzimy jak autor upodobał sobie ukazanie okrutnego porodu ( nie wiem, jaki był tego cel, ale widocznie jakiś był). Rehv wykrada dziecko i przez paręnaście lat wychowuje go, jako Araba, wykonawcę swojego planu. Najdziwniejsze jest w tym to, że Rehv jest innego wyznania. Za pomocą chytrego planu syn Żyda staje się arabskim Mahdim.
W książce denerwuje fakt, że strasznie dziwnie traktowany jest Krabs, który w pewnym momencie zostaje wyrzucony z pracy, by po pewnym czasie zostać jednym z ważniejszych policjantów w kraju, by później znów spaść na dno jak w jakiejś telenoweli .
Pozytywem tej książki jest to, że wreszcie pojawiły się opisy. Mnie urzekła realność opisu podróży ojca i syna przez Afrykę i ludzi idących za pociągiem.
Podsumowując akcja jest dość wartka lecz dziwna i głowni bohaterzy co ciekawi ale jakby bez uczuć. Ogólnie książka jest jakaś i jednocześnie nijaka. Inaczej nie umiem tego wyrazić…

Jak dziś pamiętam kiedy siedząc pod moją ulubioną jabłonią zastanawiałam się czy w ogóle warto czytać tę książkę mając w pamięci poprzednie (zarówno dobre jak i złe) książki tego autora. Teraz po jej przeczytywaniu piszę tę opinię dalej nie znając odpowiedzi na to pytanie, bo jak ocenić „coś” będące połączeniem stylu przygód Jamesa Bonda i stylu 6955 (czy którego tam)...

Trochę mnie zawiodła ta książka.Nie podobała mi się.
Chyba dlatego,że nie lubię opowieści o polityce ;p

Trochę mnie zawiodła ta książka.Nie podobała mi się.
Chyba dlatego,że nie lubię opowieści o polityce ;p

Zdecydowanie nie mój rewir - brutalność, seks opisany jako zwierzęcy i odrażający, konflikt urojony - to nie dla mnie.

Zdecydowanie nie mój rewir - brutalność, seks opisany jako zwierzęcy i odrażający, konflikt urojony - to nie dla mnie.