Nie dajcie się zwieść tytułowi: to nie jest historia Joanny d'Arc. To historia wojny stuletniej, którą toczyła Francja z Anglikami. Joanna jest tam tylko dodatkiem, została wpleciona w wir zdarzeń. Dlatego też poczułam się nieco oszukana. Otwierając książkę miałam nadzieję dowiedzieć się, jak wyglądało dzieciństwo tej niesamowitej dziewczyny, jak wyglądało jej pierwsze objawienie i w jaki sposób udało jej się dotrzeć do samego króla, a zamiast tego otrzymałam olbrzymią porcję nic nie znaczących dla mnie nazwisk władców i przedstawicieli szlachty knujących spiski i tłukących się nawzajem. Jeśli chcecie się dowiedzieć czegoś o samej Joannie, szukajcie innej biografii.

Nie dajcie się zwieść tytułowi: to nie jest historia Joanny d'Arc. To historia wojny stuletniej, którą toczyła Francja z Anglikami. Joanna jest tam tylko dodatkiem, została wpleciona w wir zdarzeń. Dlatego też poczułam się nieco oszukana. Otwierając książkę miałam nadzieję dowiedzieć się, jak wyglądało dzieciństwo tej niesamowitej dziewczyny, jak wyglądało jej pierwsze...

Dziwna to książka, przynajmniej jeśli patrzeć na nią przez pryzmat kategorii biograficznych. Autorka we wstępie przekonuje nas, że na temat Joanny mamy naprawdę sporą i różnorodną ilość źródeł, co przecież nie jest normą dotyczącą postaci żyjących w średniowieczu, jednak trudno tak naprawdę to ocenić na podstawie lektury, bo o samej Joannie, to mamy tak naprawdę niecałą połowę książki. No, ale taka była koncepcja autorki, jeśli chodzi o strukturę pracy, można się z nią zgadzać lub nie, natomiast, jeśli chodzi o całą otoczkę wokół Joanny, to pozycja jest jak najbardziej zgrabna. Narracja rozpoczyna się w 1415 roku, od bitwy pod Azincourt i omawia losy wojny stuletniej do roku 1429, kiedy to Joanna pojawia się na dworze w Chinon. Świetna to opowieść, pełna intryg, mordów politycznych, bitew oraz oblężeń. Drugo rozdział, jak już wspomniano dotyczy postaci Joanny i jej pobytu na dworze, działaniach militarnych w jakich brała udział. Szeroko autorka omówiła zwłaszcza proces Joanny. Kolejny rozdział przypomina pierwszy i koncentruje się na dziejach wojny stuletniej do roku 1453 i omawia jeszcze rewizję wyroku w 1456 roku. Trudno tę książkę nazwać biografią, nie ma tu zbyt wiele informacji o dzieciństwie, młodości, otoczeniu Joanny, standardowo brakuje mi też rozdziału o jej postaci w popkulturze, ale na pewno należy docenić umieszczenie jej osoby na szerokim tle epoki.

Dziwna to książka, przynajmniej jeśli patrzeć na nią przez pryzmat kategorii biograficznych. Autorka we wstępie przekonuje nas, że na temat Joanny mamy naprawdę sporą i różnorodną ilość źródeł, co przecież nie jest normą dotyczącą postaci żyjących w średniowieczu, jednak trudno tak naprawdę to ocenić na podstawie lektury, bo o samej Joannie, to mamy tak naprawdę niecałą...

Moja wiedza na temat Joanny d'Arc była słaba przed przeczytaniem tej książki i raczej taka pozostała po jej przeczytaniu. Aby w ogóle pojawiła się główna bohaterka, należy przebrnąć przez prawie pół książki, w którym zawarty jest bardzo szczegółowy rys polityczny, mający nas wprowadzić do głównej fabuły. Mnie to nie przekonało, a wręcz zniechęciło. Może kiedyś wrócę do tematu, ale nieprędko.

Moja wiedza na temat Joanny d'Arc była słaba przed przeczytaniem tej książki i raczej taka pozostała po jej przeczytaniu. Aby w ogóle pojawiła się główna bohaterka, należy przebrnąć przez prawie pół książki, w którym zawarty jest bardzo szczegółowy rys polityczny, mający nas wprowadzić do głównej fabuły. Mnie to nie przekonało, a wręcz zniechęciło. Może kiedyś wrócę do...

Daję prawie najwyższą ocenę, bo książka Helen Castor nie jest zwyczajną próbą biografii Dziewicy Orleańskiej, ale ukazaniem jej dokonań na tle historycznym. To napisana w świetnym stylu (ukłony dla tłumaczki) opowieść, która porywająco kreśli kontekst pojawienia się Joanny w tej pełnej aliansów, spisków i walk historii Anglii i Francji, pokazuje historię jej procesu skazującego (wyjaśnia przy tym bardzo łatwo, jak wyglądało inkwizytorskie dochodzenie) i rehabilitacyjnego, które również nie były wolne od politycznych warunków. W ten sposób autorka przybliża nam nie świętą Kościoła, ale osobę, która miała charyzmę, była nieustępliwa i - nomen omen - święcie wierzyła w swoją misję.

Przede wszystkim jednak Helen Castor napisała powieść historiograficzną, którą po prostu dobrze się czyta. Opisy nie są lakoniczne, tekst obfituje w cytaty z ówczesnych kronik i listów. A co dotyczy naukowej strony tej publikacji, autorka nie udaje wszechwiedzącej, nie głosi jedynej prawdziwej wersji wydarzeń, w przypisach przytacza źródła i różne oceny. Historia godna polecenia.

Daję prawie najwyższą ocenę, bo książka Helen Castor nie jest zwyczajną próbą biografii Dziewicy Orleańskiej, ale ukazaniem jej dokonań na tle historycznym. To napisana w świetnym stylu (ukłony dla tłumaczki) opowieść, która porywająco kreśli kontekst pojawienia się Joanny w tej pełnej aliansów, spisków i walk historii Anglii i Francji, pokazuje historię jej procesu...

Świetnie napisana książka o mojej ulubione świętej. Czyta się jak niezwykłą powieść. Właściwie – w jakimś sensie – jej historia to epopeja, zwłaszcza narodowa ;).

Świetnie napisana książka o mojej ulubione świętej. Czyta się jak niezwykłą powieść. Właściwie – w jakimś sensie – jej historia to epopeja, zwłaszcza narodowa ;).

Joanna d'Arc jest dla mnie jedną z najbardziej fascynujących postaci w dziejach. Prosta, niepiśmienna chłopska córka w czasach gdy takie jak ona miały nadzieje jedynie na wczesne zamążpójście i spokojne życie w pracy, znoju i umiarkowanym dostatku, stała się kimś o kim mówiło się dworach i ulicach całej ówczesnej Europy. Jak to się stało, że w mrocznych czasach Wojny Stuletniej ktoś taki jak Joanna przekonał możnych by postawili ją przed obliczem francuskiego króla, a następnie samego władcę i otaczających go hrabiów i generałów namówiła do uznania swoich wizji i dzieła jakiego chciała się podjąć? Trzeba tutaj też spróbować sobie wyobrazić jak osobliwym, szokującym nieomal, musiał się wydać ówczesnym widok drobnej dziewczyny, dziecka niemal, która w zbryzganej krwią zbroi, w chaosie, znoju i okrucieństwie średniowiecznego pola walki zagrzewała tysiące żołnierzy by nieustępliwie nacierali na wroga.
Bo jej bezpośredni udział w tamtych wydarzeniach, jej trud, rany, no i jej sukcesy nie są jakimś pózniej opisanym przez pieśniarzy mitem, ale potwierdzonym przez licznych, i chętnych jej i wrogich, uczestników tamtych zdarzeń oraz kronikarzy, ludzi kościoła oraz świeckich.
Nie bez powodu okryła się sławą (różnie rozumianą) na całym niemal kontynencie a jej pamięć jest żywa aż do dzisiaj. I to nie jest zasługa przyznanej jej świętości, bo stało się to 500 lat po jej męczeństwie ale właśnie niezwykłego, choć krótkiego, życia.
W książce autorstwa Helen Castor przeczytamy o tym wszystkim i wielu innych kwestiach.Lektura jest tak przyjemna i łatwa w odbiorze, że aż się ją pochłania i zapomina o kolejnym łyku herbaty. Doskonałe pióro jest zresztą typowe dla książek autorstwa Pani Castor. Co również jest ważne, autorka nie ocenia tego czy nadzwyczajnym czynom Joanny towarzyszył pierwiastek boski (na który ona sama się powoływała)czy jej czyny były emanacją niezwykłej siły woli i szczęścia/talentu. Tutaj każdy musi rozstrzygnąć sam, całe szczęście bo nie brakuje pozycji w których autorom włącza się jakieś poczucie misji i szkodzą tym samym sobie i opowiadanej przezeń historii. Jest jednak pewien zasadniczy kłopot z tą pozycją... Otóż jest w niej zaskakująco mało o... samej Joannie. Tak, może to kogoś zaskoczy, ale o Dziewicy Orleańskiej i jej pamiętanym do dzisiaj dziele traktuje gdzieś tak jedna trzecia tej niedługiej przecież publikacji. Całą resztę pochłania nakreślenie kontekstu i rysu historycznego oraz tego co działo się po śmierci francuskiej patronki. Dlatego po lekturze, jakkolwiek przyjemnej, pozostaje spory niedosyt. Mam nadzieję, że Helen Castor będąca równie dobrą autorką co świetną brytyjską mediewistką zdecyduje się w przyszłości poszerzyć swoje dziełko. Zyska ono wtedy zupełnie nową wartość.

Joanna d'Arc jest dla mnie jedną z najbardziej fascynujących postaci w dziejach. Prosta, niepiśmienna chłopska córka w czasach gdy takie jak ona miały nadzieje jedynie na wczesne zamążpójście i spokojne życie w pracy, znoju i umiarkowanym dostatku, stała się kimś o kim mówiło się dworach i ulicach całej ówczesnej Europy. Jak to się stało, że w mrocznych czasach Wojny...

To biografia Joanny, ale informacji o niej jest tutaj zadziwiająco niewiele. Autorka za bardzo, moim zdaniem, skupiła się na ogólnej historii wojny Anglii i Francji – początek (około jedna trzecia książki),który jest wprowadzeniem i wyjaśnieniem powodów konfliktu w ogóle o Dziewicy nie wspomina. Można było opowiedzieć o tym sporze w sposób przejrzystszy, krótszy i bardziej interesujący, a więcej miejsca poświęcić tej niezwykłej dziewczynie, nieugiętej wojowniczce, zdradzonej męczennicy. O Joannie czytałam już wcześniej i ta pozycja nie zaskoczyła mnie niczym nowym. Dziewica Orleańska jest tutaj potraktowana trochę jak dodatek do wojny (i miejscami ta właśnie wojna jest w centrum zainteresowania, nie zaś Joanna),a jej żywot, w moim odczuciu, opisany pobieżnie. Lekki zawód.

To biografia Joanny, ale informacji o niej jest tutaj zadziwiająco niewiele. Autorka za bardzo, moim zdaniem, skupiła się na ogólnej historii wojny Anglii i Francji – początek (około jedna trzecia książki),który jest wprowadzeniem i wyjaśnieniem powodów konfliktu w ogóle o Dziewicy nie wspomina. Można było opowiedzieć o tym sporze w sposób przejrzystszy, krótszy i bardziej...

Nareszcie biografia Joanny d'Arc napisana raczej z perspektywy historycznej, a nie bogobojno-religijnej. Polecam!

Nareszcie biografia Joanny d'Arc napisana raczej z perspektywy historycznej, a nie bogobojno-religijnej. Polecam!